ΚΑΙ ΟΜΩΣ, ζούμε σε μια χώρα όπου η αξιολόγηση της οικονομίας της από έναν διεθνή οίκο, όπως η «Standard and Poor's», αποτελεί σοβαρό πολιτικό θέμα, άξιο απάντησης από τον αναπληρωτή κυβερνητικό εκπρόσωπο και σχολιασμού από τα κορυφαία κυβερνητικά στελέχη.

Ομως, η αξιολόγηση της οικονομίας από τον Ελληνα πολίτη (είτε είναι συμβασιούχος που ζητά μονιμοποίηση, είτε πλημμυροπαθής που ζητά αποζημίωση, είτε άνεργος που ζητάει δουλιά, είτε μισθωτός και συνταξιούχος που ζητάει αυξήσεις της προκοπής, είτε μαθητής - φοιτητής, που ζητά καλύτερη Παιδεία) δεν απασχολεί σχεδόν κανέναν.

Ετσι, ένα διεθνής οίκος, που έχει ως κύριο ή μόνο ενδιαφέρον το λεγόμενο «επενδυτικό κλίμα», με άλλα λόγια το πόσο κερδίζουν στη χώρα οι κεφαλαιοκράτες, αναδεικνύεται σε τιμητή των πάντων στο θαυμάσιο πολιτικό μας σύστημα.

Μάλλον απογοητευτική η εικόνα και τα συμπεράσματα. Εκτός και αν αλλάξουν τα επιφαινόμενα, προκύπτοντας κανένας «αριστερός πρόεδρος», όπως λέγεται και γράφεται...

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ πρόβλημα της κυβέρνησης δεν είναι ότι την εμπαίζει (όπως και την προηγούμενη) ο «μεγάλος σύμμαχος» που λέγεται Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά το γεγονός πως το δηλώνει ευθαρσώς κι από πάνω.

Γιατί μόνον ως ...κοροϊδία μπορεί να εκληφθεί η περίφημη επιστολή Μπους, σύμφωνα με την οποία οι ΗΠΑ στηρίζουν τη διαδικασία διαλόγου Ελλάδας - ΠΓΔΜ στον ΟΗΕ, αλλά, τέλος πάντων, προχώρησαν στην αναγνώριση για λόγους «σταθερότητας» στην περιοχή. Αυτά, την ίδια ώρα που «αντιλαμβάνονται τη δυσαρέσκεια της Ελλάδας», όπως λένε.

Ακόμα κι αν προσπεράσουμε τη «σταθερότητα» που εγγυώνται οι ΗΠΑ (δηλαδή, αυτοί που διέλυσαν, μαζί με την ΕΕ, τη Γιουγκοσλαβία), είναι προφανές ότι η συμπεριφορά τους και το πνεύμα τους απευθύνεται σε ...υποτακτικούς.

Και το κάνουν, γνωρίζοντας πως εκθέτουν νυν και πρώην κυβερνώντες...