Είναι πανεπιστημιακοί καθηγητές της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας. Ο Στ. Καλύβας στο πανεπιστήμιο Γέιλ. Ο Ν. Μαρατζίδης σε πανεπιστήμιο που πληρώνει ο λαός μας (Μακεδονίας). Κοινός στόχος τους - στον οποίο επιχειρείται «στράτευση» και άλλων «ιστοριολογούντων», «πολιτικολογούντων» και αγωνιστών που αλλαξοπίστησαν - ένας: Να ξαναγράψουν τη σύγχρονη Ιστορία μας. Διάβαζε να παραχαράξουν την ιστορική αλήθεια, περιφρονώντας τον ηρωικό, με αμέτρητες θυσίες, αγώνα του λαού. Να ελαχιστοποιήσουν και να συκοφαντήσουν το απελευθερωτικό έπος των ΕΑΜικών δυνάμεων. Να συγκαλύψουν το δοσιλογισμό των Ελλήνων συνεργατών των φασιστών κατακτητών. Να «ευλογήσουν» την κυνικά ιμπεριαλιστική εισβολή της «συμμάχου» Βρετανίας, μετά την απελευθέρωση. Να αποκρύψουν ότι υπαίτιοι για τον εμφύλιο ήταν οι Αγγλο-αμερικανοί εισβολείς, οι οποίοι διέταξαν το δολοφονικό όργιο κατά της ΕΑΜικής Αντίστασης. Οι δυο προαναφερόμενοι λαθροχείρες της Ιστορίας, επικαλούμενοι άγνωστες «πρόσφατες έρευνες» (σ.σ. ποιοι, πού, πώς, πότε έκαναν τις έρευνες;), ισχυρίζονται ότι «έχει πλέον γίνει συνείδηση πως όταν μιλάμε για εμφύλιο αναφερόμαστε σε ολόκληρη την περίοδο του 1943-1949 (...) οι πλέον πολύνεκρες μάχες στη διάρκεια της κατοχής δεν έγιναν ανάμεσα σε Ελληνες και ξένους (σ.σ. οι Καλύβας - Μαρατζίδης χαρακτηρίζουν αποφεύγον να ονομάσουν τους Ιταλούς - Γερμανούς - Βούλγαρους κατακτητές), αλλά αποκλειστικά μεταξύ Ελλήνων και τα γεγονότα της κατοχής σηματοδοτούν και επηρεάζουν αποφασιστικά την πορεία των πραγμάτων μετά την απελευθέρωση»!!! Ο Στ. Καλύβας «εφηύρε» και ότι τα γεγονότα στο Δούκα Αργολίδας οφείλονταν σε ερωτική οικογενειακή βεντέτα (!) και όχι στην κατάδοση αγωνιστών από ταγματασφαλίτες στους κατακτητές.

Αυτούς τους παραχαράκτες της ιστορικής αλήθειας και πρωτίστως τον Στ. Καλύβα, αποστομώνει το βιβλίο του αγωνιστή της ΕΑΜικής Αντίστασης από το Δούκα Αργολίδας, αυτόπτη μάρτυρα των γεγονότων, Ηλία Παπαδημητρίου «Απάντηση» (εκδόσεις «Αλήθεια», Αραχώβης 49, Αθήνα, 210-3302070). Το βιβλίο συνοδεύεται με εισαγωγή και επίμετρο (για το ΔΣΕ και τη Συμφωνία του Λιβάνου) του Κώστα Κάππου, ο οποίος, επίσης, απαντά στους παραχαράκτες, παραπέμποντας σε ντοκουμέντα, ιστορικά βιβλία και σε δημοσιευμένες απαντήσεις των καθηγητών Β. Κρεμμυδά και Γ. Μαργαρίτη στη γελοιωδέστατη άποψη ότι ο εμφύλιος άρχισε το 1943. Ο Η. Παπαδημητρίου, ο οποίος «γεύτηκε» διωγμούς και κολαστήρια, ιστορεί λεπτομερειακά, με ντοκουμέντα και ονόματα, τον ΕΑΜικό αγώνα κατά του φασίστα κατακτητή στο Δούκα και στην ευρύτερη περιοχή, τον αγώνα του ΔΣΕ, αλλά και το προδοτικό ρόλο των ταγματασφαλιτών στην κατοχή, μεταπελευθερωτικά και στον εμφύλιο πόλεμο.