Αρωμα ...ΠΑΣΟΚ περιέχει ο Κρατικός Προϋπολογισμός του 2005, τον οποίο κατέθεσε η κυβέρνηση της ΝΔ την προηγούμενη Πέμπτη. Οσο πιο πολύ κοιτάζει κανείς τους πίνακες με τα βασικά μεγέθη και όσο διαβάζει τις δηλώσεις Αλογοσκούφη, τόσο πιο πολύ διαπιστώνει ότι η σημερινή κυβέρνηση έχει ενστερνιστεί τις απόψεις, το σκεπτικό, αλλά και τη φιλοσοφία των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Ακούς, π.χ., τον κ. Αλογοσκούφη να υπερασπίζεται τον Κρατικό Προϋπολογισμό του 2005 και έχεις την εντύπωση ότι μιλάει ο Χριστοδουλάκης ή ο Παπαντωνίου. Και υποτίθεται ότι τα δύο κόμματα της ολιγαρχίας τα χωρίζει βαθύ χάσμα και ότι οι μεταξύ τους σχέσεις έχουν διαρρηχτεί με αφορμή τη δημοσιονομική απογραφή.

Αυτή, όμως, είναι μια πρώτη επιφανειακή σκέψη. Γιατί η δημοσιονομική απογραφή - σε τελική ανάλυση, είναι απόρροια της τρέχουσας διαχείρισης - είναι το δευτερεύον, πάνω στο οποίο τα δύο κόμματα στήνουν σκυλοκαυγάδες. Στην ουσία, οι πολιτικές που διαπερνούν τους κρατικούς προϋπολογισμούς, τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και σήμερα της ΝΔ, αποτυπώνουν την κυρίαρχη πολιτική και οικονομική φιλοσοφία της άρχουσας τάξης. Οι πολιτικές αυτές έχουν καθαγιαστεί από τον ορθόδοξη σκέψη των οικονομολόγων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και αποτελούν το συνεκτικό κρίκο της προώθησης των στρατηγικών επιλογών για ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, για εδραίωση, ως κυρίαρχης αντίληψης στην ελληνική κοινωνία, της ιδέας της επιχειρηματικότητας.

Οι έννοιες του κέρδους, του οικονομικού ανταγωνισμού, της επιχειρηματικής επιτυχίας, πρέπει να αποκτήσουν θετική χροιά. Πρέπει να κερδίσουν το μυαλό και την καρδιά των Ελλήνων πολιτών. Πάνω στις θεμελιώδεις αυτές αρχές δεν μπορούν να διαφωνήσουν οι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Οι αντιλήψεις αυτές είναι η συγκολλητική ουσία που ενώνει τα δύο αυτά κόμματα. Από τη σκοπιά αυτή ο Κρατικός Προϋπολογισμός του 2005 εμπεριέχει και τον Αλογοσκούφη και τον Χριστοδουλάκη και τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου. Πρόκειται για την κατάλληλη μορφή έκφρασης των κοσμοθεωρητικών αντιλήψεων και των δύο αυτών κομμάτων. Από την άποψη αυτή επί της ουσίας διαφορά μεταξύ των δύο αυτών κομμάτων δεν μπορεί να υπάρξει. Αλλο οι κοκορομαχίες που θα στήσουν οι εκπρόσωποί τους στα τηλεοπτικά παράθυρα...

Ο νέος προϋπολογισμός αποτελεί συνέχεια και όχι ασυνέχεια όλων των άλλων προηγούμενων προϋπολογισμών. Ερχεται να προσθέσει, να χτίσει πάνω σε όλα αυτά που έχουν οικοδομήσει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Κεντρική επιδίωξη, να δώσει ώθηση στο σύνολο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, που είχαν ξεκινήσει από τις αρχές της δεκαετίας του '90.

Με την εισοδηματική πολιτική, η οποία, όπως όλα δείχνουν, θα κινηθεί σε ονομαστικές αυξήσεις μισθών της τάξης του 3,2% και των συντάξεων περί το 3,5%, η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει τις πολιτικές καθήλωσης των λαϊκών εισοδημάτων, όπως είχαν πράξει και στο παρελθόν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Με επίσημο πληθωρισμό το 2004 περί το 3% και ονομαστική αύξηση του ΑΕΠ το 2005 στο 7,3%, οι πραγματικές αυξήσεις των μισθών θα κινηθούν σε μηδενικά επίπεδα, ενώ μειώνεται σχετικά το ποσοστό συμμετοχής τους στο ΑΕΠ της χώρας, φυσικά υπέρ των κερδών. Η κυβέρνηση έδωσε τον «τόνο» στην αγορά. Η τιμή του εμπορεύματος «εργατική δύναμη», στην καλύτερη περίπτωση πρέπει να μείνει καθηλωμένη. Υπέρ των καπιταλιστικών κερδών βέβαια. Αλλωστε, αυτό δεν το αρνείται ούτε η κυβέρνηση. Ερωτώμενος σχετικά ο Γ. Αλογοσκούφης, αν η κατά 30%-40% αύξηση των κερδών των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων το εννιάμηνο του 2004 σε σχέση με τις εισοδηματικές αυξήσεις της τάξης του λίγο πάνω από 3% οδηγεί σε αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των επιχειρήσεων, απάντησε ότι στόχος της κυβέρνησης είναι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, επειδή οι επιχειρήσεις θα δημιουργήσουν πλούτο, θέσεις εργασίας, κλπ. Προς το παρόν αυτό που βλέπουμε είναι να μεγαλώνει η χρηματοσακούλα τους με τις κυβερνητικές ευλογίες.

Να θυμίσουμε ότι με το πρόσφατο φορολογικό νομοσχέδιο η κυβέρνηση της ΝΔ «τους τα έδωσε όλα» κατά κοινή ομολογία, ενώ ετεροχρόνισε τις προεκλογικές υποσχέσεις στο βάθος της τετραετίας. Η λύση των προβλημάτων της φτώχειας, της ανεργίας, της ακρίβειας, που κατατρώει τα λαϊκά εισοδήματα, περνάει - σύμφωνα με την κυβέρνηση - μέσα από το δρόμο της αύξησης των καπιταλιστικών κερδών. Η αύξηση όμως του καπιταλιστικού κέρδους - με δεδομένη την ανταγωνιστική του σχέση με τους μισθούς - προϋποθέτει την άνοδο του βαθμού εκμετάλλευσης της εργασίας. Ακόμα χειρότερα, ο προσεταιρισμός από τους ατομικούς κεφαλαιοκράτες του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου δεν οδηγεί σε λύση των κοινωνικών προβλημάτων, αλλά, αντίθετα, στην όξυνσή τους.

Πρόκειται για τη γνωστή κλασική αντίθεση του ουρανοξύστη και της παράγκας, του απόλυτου πλούτου και της απόλυτης ένδειας, που βιώνουν οι σημερινές καπιταλιστικές κοινωνίες. Το στατιστικά καταγραφόμενο 21% του πληθυσμού - στην πραγματικότητα είναι πολύ μεγαλύτερο - που ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, οι άνεργοι και οι φτωχοί αγρότες (που έχουν βρεθεί στη μέγκενη των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου), αλλά και οι μικροί έμποροι και βιοτέχνες (που εκτοπίζονται βίαια από το σκληρό ανταγωνισμό των πολυεθνικών), δεν έχουν να περιμένουν τίποτα θετικό από το νέο προϋπολογισμό. Το πιο σίγουρο είναι ότι η θέση τους θα επιδεινωθεί περαιτέρω, καθώς το 2005, οπότε και θα συζητηθεί η ενδιάμεση αναθεώρηση της στρατηγικής της Λισαβόνας, αναμένεται να κλιμακωθεί η επίθεση κατά των λαϊκών κατακτήσεων.

Με τον προϋπολογισμό του 2005, η κυβέρνηση της ΝΔ εγγυάται την εμβάθυνση της ιδιωτικοποίησης ευαίσθητων κοινωνικών τομέων της Υγείας, της Παιδείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας, που οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ παρέδωσαν βορά στα ιδιωτικά επιχειρηματικά συμφέροντα. Είναι αστείος ο ισχυρισμός ότι με ονομαστικές αυξήσεις της τάξης του 5,5% και 6% που προβλέπονται για τα υπουργεία Παιδείας, Υγείας, κλπ., θα ανακοπεί το κύμα ιδιωτικοποίησης των αντίστοιχων χώρων.

Επί της ουσίας η σημερινή κυβέρνηση, όπως και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, μέσω των πολιτικών υποχρηματοδότησης των τομέων κοινωνικής πολιτικής, στηρίζει την επέλαση των ιδιωτικών επιχειρήσεων. Η Ελλάδα διατηρεί θλιβερή πρωτιά στις ιδιωτικές δαπάνες Υγείας και Παιδείας μεταξύ των 15 χωρών-μελών της ΕΕ. Οι ιδιωτικές δαπάνες Υγείας ανέρχονται σταθερά τα τελευταία χρόνια σε επίπεδα άνω του 45% των συνολικών δαπανών, ενώ σταθερά αυξητική τάση έχουν και οι ιδιωτικές δαπάνες για την Εκπαίδευση. Η άμεση και έμμεση ιδιωτικοποίησή τους αποτελεί σήμερα αναμφισβήτητο γεγονός. Και οι δύο αυτοί τομείς - τους οποίους ορισμένοι, ίσως και με ειρωνική διάθεση, συνεχίζουν να τους αποκαλούν ...κοινωνικά αγαθά - έχουν αποκτήσει έντονα ταξικά χαρακτηριστικά.

Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει την πολιτική εκποίησης της δημόσιας περιουσίας που προωθούσε και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων προβλέπει για το 2005 έσοδα ύψους 1,6 δισ. ευρώ (περί τα 550 δισ. δραχμές), ενώ αντίστοιχο ποσό αναμένουν να εισπράξουν και το 2006.

Στο στόχαστρο μπαίνει ό,τι δεν πρόλαβαν να ξεπουλήσουν στους ιδιώτες οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Το «μενού» που ετοιμάζεται να προσφέρει η κυβέρνηση είναι αρκετά πλούσιο. Στο χώρο των τραπεζών, σειρά έχει το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, ενώ την ίδια τύχη έχει και η Εμπορική Τράπεζα, η οποία βρίσκεται σε διαδικασία ...εξυγίανσης. Απαραίτητη προϋπόθεση η διάλυση του σημερινού ασφαλιστικού καθεστώτος, κάτι που έχουν ζητήσει και οι Γάλλοι μέτοχοι της Credit Agricole. Η αρχή, βέβαια, έγινε με την Εθνική Τράπεζα, όπου το δημόσιο πούλησε πρόσφατα τη συμμετοχή σε θεσμικά ταμεία.

Αλλά και στο χώρο της ενέργειας αναμένονται κινήσεις με την παράδοση της ΔΕΠΑ στους Ισπανούς, και πιθανά την πώληση και νέων πακέτων μετοχών των ΕΛΠΕ στον Λάτση. Η νέα κυβέρνηση φλερτάρει με την ιδέα της πώλησης νέων πακέτων μετοχών του ΟΤΕ και της ΔΕΗ σε ιδιώτες. Συνεχίζει την πολιτική εκποίησης της δημόσιας γης με τη χρησιμοποίηση μάλιστα των ίδιων μηχανισμών - της «αμαρτωλής» ΕΤΑ - που χρησιμοποιούσε και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Στις πιο ...προωθημένες σκέψεις είναι η συνένωση όλων των περιφερειακών αεροδρομίων σε μια εταιρία, η οποία και θα εισαχθεί στο Χρηματιστήριο.