Μελέτησα τις Θέσεις του ΚΚΕ για το 17^ο Συνέδριο. Θα σταθώ περισσότερο στο άρθρο 32: ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ - ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ και στα άρθρα που αναφέρονται στη συγκρότηση του ΑΑΔΜ, που ομολογουμένως συμφωνώ και επιθυμώ να είμαι από τα πρώτα μέλη του, όπως υπήρξα και από τα πρώτα μέλη της ίδρυσης του ΕΑΜ, στο πόστο της Διαφώτισης και Τύπου. Παρέμεινα πιστός μέχρι τη μέρα της σύλληψής μου από τη Χωροφυλακή Πτολεμαΐδας (Ιούνης 1945), όπου συνέχισα να τυπώνω σε πολύγραφο και να κυκλοφορώ παράνομα την εφημερίδα «ΚΟΚΚΙΝΗ ΑΥΓΗ» και άλλα έντυπα, χωρίς να είμαι μέλος του ΚΚΕ, όπως δεν είμαι και μέχρι σήμερα. Η γραμμή πλεύσης του ΕΑΜικού κινήματος της Κατοχής ήταν: Απελευθέρωση, Λαϊκή κυριαρχία. Μετά την απελευθέρωση, το ΕΑΜ συνέχισε τη χωρίς παρέκκλιση πλεύσης, με τη μετονομασία του σε ΕΔΑ και με γραμμή «Ανεξαρτησία - Λαϊκή κυριαρχία».

Το ΚΚΕ αποσυνδέθηκε με την ΕΔΑ, ακολουθώντας την πορεία του. Φτάνουμε στην αντεπανάσταση 1990-1991 που γίνεται στην ΕΣΣΔ και το ΚΚΕ, όπως και τα περισσότερα κόμματα της υφηλίου βρίσκονται σε αμηχανία ως προς τη γραμμή πλεύσης. Επόμενο ήταν και η διανόηση να ταλαντεύεται, περιμένοντας τη σταθερή γραμμή του ΚΚΕ, που μπορώ να πω πως ακόμα δεν την έχει ολοκληρώσει, σύμφωνα με το ιδρυτικό της Κόμιντερν 1919, στην οποία προσχώρησε και το ΣΕΚΕ, προσθέτοντας στον τίτλο του ΚΚΕ. Κοντολογίς ΣΕΚΕ/ΚΚΕ. Στην προσχώρηση αυτή συνέβαλε τα μέγιστα και η ελληνική διανόηση: Γ. Κορδάτος, Ε. Παπαναστασίου κ.ά.

Αν το κατοχικό ΕΑΜ μέσα σε μικρό διάστημα χρόνου πέτυχε να αγκαλιάσει το 80% ως το 90% του ελληνικού λαού, ήταν στο ότι οι Διαφωτιστές και ο Τύπος στηρίχτηκαν: Στα Απελευθερωτικά, Πολιτικά, Κοινωνιολογικά και Οικονομικά επιτεύγματα του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ. Με τη Λαϊκή του κυριαρχία ο σοσιαλισμός πέτυχε να λύσει κοινωνικά προβλήματα που δεν μπόρεσε να λύσει κανένα κοινωνικό σύστημα στην υφήλιο. Το πρόβλημα της φτώχειας, πείνας, ανεργίας, στέγης, ανεξιθρησκίας (ο άνθρωπος να είναι ελεύθερος να πιστεύει σε ό,τι θέλει). Εμπνέει σοσιαλιστική συνείδηση στο εργατικό κίνημα. Ανοίγει το σοσιαλιστικό δρόμο, έστω και μόνο μέσα στην ΕΣΣΔ. Πραγματοποιεί την εκβιομηχάνιση χωρίς τη βοήθεια του ξένου κεφαλαίου. Ανορθώνει την εθνική οικονομία. Ξεκαθαρίζει τη θέση του ως προς το σοσιαλιστικό σύστημα και απαλλάσσεται από ξένα στοιχεία. Ολοκληρώνει την κολεκτιβοποίηση της οικονομίας. Ενισχύει την οργανωτική πολιτική ζωή των κολχόζ. Συνειδητοποιεί στο λαό την προσπάθειά του στο να παράγει περισσότερα και καλύτερα. Καταρρίπτει το μύθο της απόδοσης στην παραγωγή και παραγωγικότητα ότι τάχα ο μόνος και μοναδικός τρόπος είναι η ιδιωτική πρωτοβουλία. Σταθεροποιεί το εθνικό νόμισμα. Εξαλείφει οριστικά την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Προστατεύει τον πολίτη από το συνάνθρωπό του, που κοινωνικοποιήθηκε για να προστατευτεί από τον ίδιο τον άνθρωπο. Αποβάλλει με αυστηρούς νόμους όλες τις αντιανθρώπινες πράξεις. Βάζει τέρμα στην καταπίεση της γυναίκας. Εξαφανίζει εντελώς με τη δικτατορία του προλεταριάτου την αντίσταση της αστικής τάξης. Δίνει ελευθερία στους πολλούς, σ' αντίθεση με τη δημοκρατική δικτατορία του καπιταλισμού, που δίνει ελευθερία σ' ελάχιστους και τρομοκρατεί τους πολλούς. Ας αφήσουμε λοιπόν το παραμύθι του καπιταλισμού, ότι τάχα το σοσιαλιστικό σύστημα απέτυχε, αφού από μόνο του διαλύθηκε και να μην ξεχνούμε πως αν σήμερα εξακολουθούμε εδώ και πάνω από πενήντα χρόνια στο να ζούμε χωρίς παγκόσμιο πόλεμο, το οφείλουμε στους δύο πολύ μεγάλους άντρες της εποχής 1930-1945. Τον Στάλιν και τον Φραγκλίνο Ρούσβελτ. Ο πρώτος δικτάτορας του προλεταριάτου και ο δεύτερος δικτάτορας της αστικής δημοκρατίας, που πέτυχαν το Νοέμβρη 1933 διπλωματικές σχέσεις με το δόγμα της «καλής γειτονίας». Αν τα πράγματα πήραν άλλη τροπή με την παγκοσμιοποίηση, αυτό οφείλεται γιατί δε βρέθηκαν άνθρωποι του αναστήματος του Στάλιν και του Ρούσβελτ. Αυτό φανερώνεται από τα λόγια του Αϊζενχάουερ, που το 1960 να λέει στον τότε δημοκρατικό νικητή των εκλογών στις ΗΠΑ Κένεντι: «Εύχομαι η χώρα αυτή υπό την ηγεμονία σας να μην περιέλθει εξ ολοκλήρου υπό την ηγεμονίαν του Στρατιωτικοβιομηχανικού κατεστημένου».

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ - ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ

Η διανόηση ως γνωστόν είναι ένας μεγάλος παράγοντας και υπεύθυνος για την ποιότητα της ζωής του πολίτη, ακόμα και για το πέρασμα κάθε καινούριας ιδέας στο λαό, γι' αυτό και χρειάζεται κάποιας ιδιαίτερης προσοχής.

Με την ίδρυση του ΑΑΔΜ το ΚΚΕ θα πρέπει να αποβάλει τη φοβία που κατέχεται σήμερα και να ανοιχτεί ελεύθερα και χωρίς φόβο στον Ελληνα πολίτη, όπως ακριβώς έκανε ο τότε ηγέτης του ΕΑΜ, αξέχαστος Μήτσος Παρτσαλίδης, λέγοντας τα σοβαρά, τολμηρά και υπεύθυνα λόγια: «Μη φοβάστε, δεχτείτε τον στις γραμμές του ΕΑΜ κι ας είναι μεταξικός, κι ας ήταν οργανωμένος στην ΕΟΝ του Μεταξά, αρκεί να το έχει ζητήσει».

Επειτα δεν πρέπει να αγνοούμε πως και μέσα στα περισσότερα κόμματα σήμερα υπάρχουν διανοούμενοι με σοσιαλιστική συνείδηση.

Το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο (ΑΑΔΜ) θα πρέπει να απευθύνεται όπως το κατοχικό ΕΑΜ στον ελληνικό λαό, σε όποια πολιτική παράταξη κι αν βρίσκεται και σε όποια θρησκεία κι αν πιστεύει.

Για την επιτυχία του προτείνω:

Ραδιόφωνο, τηλεόραση, Τύπο κι όλα τα μέσα του ΚΚΕ σε καθημερινή βάση, εκτός των άλλων να συμπεριλαμβάνονται και τα πιο πάνω επιτεύγματα του σοσιαλισμού.

Να βγουν από τα χρονοντούλαπα όχι με φοβία, αλλά με τόλμη και περίσσιο θάρρος να γίνουν κτήμα του ελληνικού λαού.

Είναι ανεπίτρεπτο μια μεγάλη παγκόσμια προσωπικότητα ως του Στάλιν να βρίσκεται σε ναφθαλίνη μέσα σε χρονοντούλαπα.

Δεν πρέπει, δεν ταιριάζει στους λαούς της υφηλίου να ξεχνούν τα λόγια του Αγγλου πρωθυπουργού Τσόρτσιλ, στη Βουλή των Λόρδων 18.12.1959 με τη γέννηση του Στάλιν.

Αντιγράφω το κείμενο, όπως είναι γραμμένο στη Βρετανική Εγκυκλοπαίδεια:

«Μεγάλη η ευτυχία για τη Ρωσία, είπε ο Τσόρτσιλ, ήταν ότι στα χρόνια των σκληρών δοκιμασιών, τη Ρωσία καθοδηγούσε ο μεγαλοφυής και ακλόνητος στρατηλάτης Ι. Β. Στάλιν. Ηταν εξέχουσα προσωπικότητα, που επιβλήθηκε στη δική μας αδυσώπητη πορεία των καιρών μας, στην οποία κύλησε η ζωή του.

Ο Στάλιν ήταν άνθρωπος ασυνήθιστης ενέργειας. Πολυμορφωμένος. Ακατάβλητης ισχυρής θέλησης. Απότομος. Σκληρός. Αμείλικτος τόσο στις υποθέσεις, άλλο τόσο και στη συζήτηση, στον οποίο εγώ, διαπαιδαγωγημένος στο Αγγλικό Κοινοβούλιο δεν μπορούσα να αντισταθώ. Ο Στάλιν διακατέχονταν από το αίσθημα του χιούμορ και του σαρκασμού. Επίσης διέπονταν από την ικανότητα να εκφράζει με ακρίβεια τις σκέψεις του. Τους λόγους του ο Στάλιν τους έγραφε μόνος του. Στα έργα του αντηχούσε πάντα η εκτελεστική δύναμη. Η δύναμη αυτή ήταν τόσο μεγάλη, ώστε αναδείχτηκε σε ανεπανάληπτο ηγέτη μεταξύ των καθοδηγητών εκείνων των καιρών και των λαών... Ηταν άνθρωπος που σύντριβε τον εχθρό του με τα χέρια του εχθρού του... Ο Στάλιν ήταν μέγιστος, απαράμιλλος δικτάτορας. Παρέλαβε τη Ρωσία με το ξύλινο αλέτρι και την άφησε εξοπλισμένη με το ατομικό όπλο. Οχι, ό,τι και να λένε γι' αυτόν, τέτοιους η ιστορία και οι λαοί δε θα τους λησμονούν».

Δυστυχώς είναι πολλοί αυτοί που τον ξέχασαν. Θα' ρθει όμως μια μέρα πάλι, που όπως έγινε από άγνοια και μόνο με τον Κινέζο επινοητή Τζακίμ του δυαδικού συστήματος μέτρησης. Εμεινε τέσσερις χιλιάδες χρόνια (4.000) αγνοούμενο. Βγαίνει μέσα στον εικοστό αιώνα στην επιφάνεια, για να μπει στη ζωή μας. Ολοι γνωρίζουμε τη μεγάλη προσφορά του στη σημερινή Επιστήμη της Πληροφορικής.

Ακόμα, που στις 10.11.1958 στην εφημερίδα «ΗΜΕΡΗΣΙΑ» της Κίνας για τις θέσεις των νέων θεωριών του ΚΚΣΕ. Οι Κινέζοι απαντούν:

«Η αστική τάξη δεν εγκαταλείπει τον αγώνα της εξουσίας. Αυτός είναι ο σωστός δρόμος της ταξικής πάλης. Το προλεταριάτο και το κομμουνιστικό κόμμα κάθε χώρας, σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να αδυνατίζουν την προετοιμασία τους για την επανάσταση».

Και ο φανατικός αντισταλινικός Αλεξάντερ Ζινόβιεφ στη συνδιάσκεψη των Βρυξελλών 5.3.2003, είπε για το Στάλιν: «Ημουν φανατικός αντισταλινιστής, τώρα βεβαιώνω ότι ο Στάλιν ήταν η πιο μεγάλη προσωπικότητα του εικοστού αιώνα, η πιο μεγάλη πολιτική ιδιοφυΐα».

Σταύρος Κ. Μποσνακίδης

Χολαργός