Αρχές του Νοέμβρη στις Βρυξέλλες, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της ΕΕ αποφάσισε νέα μέτρα καταστολής και αστυνόμευσης στο όνομα της γνωστής «καραμέλας», της τρομοκρατίας. Υιοθετήθηκε το διαβόητο «Πρόγραμμα της Χάγης», το οποίο, μεταξύ άλλων, προβλέπει: Δικαίωμα επέμβασης των υπηρεσιών πληροφοριών και ασφαλείας της ΕΕ σε όποιο κράτος - μέλος, στο όνομα των λεγόμενων τρομοκρατικών κινδύνων, δηλαδή για την καταστολή του λαϊκού κινήματος, φαλκιδεύοντας ταυτόχρονα κυριαρχικά δικαιώματα. Συντονισμό των «σφυριών» της Αστυνομίας και της Δικαιοσύνης, ώστε στον ίδιο ρυθμό να «χτυπούν» - παντού στην επικράτεια των «25», αλλά και παραπέρα - όποιον αμφισβητήσει τη σημερινή πραγματικότητα. Ηλεκτρονικό φακέλωμα όλων μας. «Βομβαρδισμός» - κατά το αμερικανικό μοντέλο - της λεγόμενης κοινής γνώμης και χειραγώγησή της με «εκθέσεις», που θα προειδοποιούν για «κινδύνους» που μας απειλούν.

Σε εγχώριο επίπεδο, πριν μερικές μέρες η «Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων» νομιμοποίησε με απόφασή της την πολιτική της κυβέρνησης να λειτουργεί κάμερες παρακολούθησης. Αναμφισβήτητα, έργο των ηλεκτρονικών χαφιέδων είναι η αστυνόμευση της κοινωνικής και προσωπικής ζωής. Αλλωστε, οι πραγματικοί σκοποί της κυβέρνησης για τη χρήση των καμερών φαίνονται ολοκάθαρα στην ίδια την αίτηση του υπουργείου Δημόσιας Τάξης προς την «Αρχή». Εκεί γίνεται επίκληση του «δημοσίου συμφέροντος» και μόνο δευτερευόντως και συμπληρωματικά προβάλλεται το εύηχο πρόσχημα περί «διαχείρισης της κυκλοφορίας».

Αποφάσεις όπως οι προαναφερόμενες θέτουν σε άμεσο κίνδυνο τις δημοκρατικές και εργατικές κατακτήσεις του λαού μας, όλων των λαών των κρατών - μελών της ΕΕ. Με προσχήματα που έδωσαν συνειδητοί ή ασυνείδητοι προβοκάτορες, οι κυρίαρχες δυνάμεις σφίγγουν τον κλοιό γύρω από το λαϊκό κίνημα, από κάθε δημοκράτη και προοδευτικό, προκειμένου να τον εκφοβίσουν, να κάμψουν τις αντιστάσεις του απέναντι στον αντιδραστικό κατήφορο του ευρωμορφώματος. Φυσικά, η προσπάθεια αυτή είναι άρρηκτα δεμένη με τα σκληρά μέτρα που παίρνονται διαρκώς σε βάρος του βιοτικού επιπέδου και των συνθηκών ζωής του εργαζόμενου λαού. Μέτρα που αυξάνουν την εκμετάλλευσή του και σχεδόν νομοτελειακά γεννούν την αγανάκτησή του. Μια αγανάκτηση που οι κρατούντες φοβούνται - ακόμα και στην πιο άγουρη μορφή της - και με ποικίλα μέσα πασχίζουν να περιορίσουν, αφού δημιουργεί προϋποθέσεις και δυνατότητα ανάπτυξης διεκδικητικών αγώνων.

Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη. Ο ελληνικός λαός, οι μαζικοί του φορείς, η δημοκρατική κοινή γνώμη δεν πρέπει να νομιμοποιήσουν με τη σιωπή και την ανοχή τους τέτοιες αποφάσεις. Η συνέχιση του αγώνα απέναντι στους καμεροχαφιέδες, σε χαφιέδες κάθε είδους, ντόπιους ή Ευρωατλαντικούς, η πάλη για την προάσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών απαιτεί την πιο πλατιά αγωνιστική συσπείρωση κατά της αντιδραστικής πολιτικής και της εξουσίας που την εφαρμόζει. Και είναι ο μονόδρομος του κάθε δημοκράτη και προοδευτικού ανθρώπου. Είναι ο δικός μας μονόδρομος.