Τις τελευταίες μέρες, η διαμάχη των δύο βασικών «φατριών» του Συνασπισμού, που επιδιώκει κάθε μία για τον εαυτό της να αποσπάσει από το Συνέδριο μια ισχυρή πλειοψηφία και κατά συνέπεια τη θέση του προέδρου, μοιάζει να επικεντρώνεται στη συνεργασία ή όχι με το ΚΚΕ. Προχτές, για παράδειγμα, ο εκ των ανανεωτών Δ. Χατζησωκράτης κατηγόρησε τα στελέχη του «ρεύματος» ότι εισάγουν το ζήτημα της πολιτικής συμπόρευσης με το ΚΚΕ.

Εκείνο που δεν μπορούμε να προσπεράσουμε, είναι άλλωστε αποκαλυπτικό του πολιτικού τυχοδιωκτισμού που διακρίνει την ηγεσία του ΣΥΝ, είναι τα παιχνίδια για τη νομή της εσωκομματικής εξουσίας, στο όνομα του ΚΚΕ. Η «αντιπαράθεση» ανανεωτών και «ρεύματος» αφορά στο «θεαθήναι». Στελέχη και των δύο τάσεων με ρητό και κατηγορηματικό τρόπο έχουν εκφραστεί για το ΚΚΕ και η άποψή τους αυτή φαίνεται να είναι από εκείνες στις οποίες συμπίπτουν με απόλυτη ακρίβεια.

Μπροστά στο Συνέδριο του Συνασπισμού, κατανοώντας πως ακόμα και στις γραμμές τους υπάρχουν άνθρωποι που δεν εχθρεύονται το ΚΚΕ, εμφανίζονται πιο διαλλακτικοί και αναφέρονται στην πιθανή δυνατότητα συνεργασίας σε επιμέρους μέτωπα πάλης κάποια στιγμή στο μέλλον. Ακόμα κι αυτό όμως ελέγχεται για την ειλικρίνειά του, καθώς στο παρελθόν όχι μόνο δεν αξιοποίησαν αλλά υπονόμευσαν τέτοιες δυνατότητες. Ενα παράδειγμα: Με τη σύμφωνη γνώμη σύσσωμης της ΠΓ του ΣΥΝ (ανανεωτών, προεδρικών, «ρεύματος» και λοιπών) - όπως καταγγέλλει σε κείμενο που διανεμήθηκε στην πρόσφατη ΚΠΕ μέλος της - αποχώρησαν στελέχη του από τη «Δημοκρατική Συσπείρωση για τα λαϊκά δικαιώματα και τις ελευθερίες» και όσα έμειναν δέχτηκαν απειλές για κυρώσεις από τον ίδιο τον Ν. Κωνσταντόπουλο.