Δύσκολος αποδεικνύεται, τελικά, για τη ΔΑΚΕ ο ρόλος της κυβερνητικής παράταξης και το καθήκον που της έχει ανατεθεί, να βάλει πλάτη στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ. Χτες η έναρξη των εργασιών του 5ου Συνεδρίου της παράταξης έδωσε δείγματα αυτής της δυσκολίας. Στην εισήγηση του προέδρου της Κ. Πουπάκη αποτυπώθηκε η αγωνιώδης προσπάθεια της ηγετικής ομάδας της ΔΑΚΕ, αλλά και του κόμματος της ΝΔ να διαχειριστεί την αντεργατική πολιτική που προωθεί και να συνεχίσει να παγιδεύει λαϊκά στρώματα που τη στηρίζουν. Εκδηλη ήταν η προσπάθεια υπουργών της κυβέρνησης (Παναγιωτόπουλος, Αλογοσκούφης, Γιακουμάτος) να καλμάρουν τις αντιδράσεις συνέδρων, που προφανώς θεωρούν ότι έχει έρθει η δική τους σειρά να δρέψουν τους καρπούς της κυβερνητικής εξουσίας.

Από την αίθουσα δεν έλειψαν όμως και φωνές, όπως «τα εργοστάσια στη Χαλκίδα κλείνουν», που αν μη τι άλλο δείχνουν ότι την ευφορία της εκλογικής νίκης διαδέχεται το σοκ της όξυνσης των προβλημάτων τα οποία εντείνονται, ακριβώς λόγω και της αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης. Από αυτή την άποψη είναι χαρακτηριστική η προσπάθεια του προέδρου της ΔΑΚΕ Κ. Πουπάκη να αποϊδεολογικοποιήσει τις αιτίες για την κατάσταση που βιώνουν σήμερα οι εργαζόμενοι. Ετσι εισηγητικά υποστήριξε μεταξύ άλλων ότι «τα προβλήματα και οι λύσεις τους δεν έχουν χρώματα». Σε μια παράλληλη λογική ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Χ. Πολυζωγόπουλος επιχείρησε να ξεπλύνει τις δικές του ευθύνες, ισχυριζόμενος προκλητικά ότι νιώθει όχι μόνο ικανοποιημένος, αλλά και δικαιωμένος από τη συλλογική σύμβαση εργασίας που υπέγραψε, ενώ αντίθετα δεν είναι ικανοποιημένος από τον προϋπολογισμό και το φορολογικό της κυβέρνησης. Και η σούπα της πλειοψηφίας «έδεσε» στην κυριολεξία, όταν ο Α. Καλύβης του ΣΥΝ δήλωνε ότι σήμερα «το διακύβευμα είναι η ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος». Μοναδική εξαίρεση σε όλη αυτή την ομοφωνία ο καθαρός λόγος του εκπροσώπου του ΠΑΜΕ Θ. Κούτρα, που χωρίς περιστροφές κατήγγειλε την αντεργατική πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, καταλόγισε ευθύνες στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ για το δρόμο του συμβιβασμού που έχει επιλέξει και υπογράμμισε ότι μόνο ισχυρά ταξικά συνδικάτα μέσα στην ταξική πάλη είναι η απάντηση στην αντεργατική πολιτική.