Οι κάτοικοι της Πάτρας, ιδιαίτερα τα τελευταία 20 χρόνια, στενάζουν καθημερινά από την όξυνση του κυκλοφοριακού προβλήματος, το οποίο είναι αντιστρόφως ανάλογο με το μέγεθός της. Είναι χαρακτηριστικό πως όλα αυτά τα χρόνια δεν έχει παρθεί κανένα ουσιαστικό μέτρο για τη βελτίωση του κυκλοφοριακού ζητήματος.

Αντίθετα, η αλματώδης αύξηση των ΙΧ αυτοκινήτων - το 1993 αντιστοιχούσαν 270 οχήματα ανά 1.000 κατοίκους, σήμερα αντιστοιχούν περίπου 370 - 380 και το 2008 αναμένεται να φτάσουν τα 450 - έχει προκαλέσει ασφυξία στο οδικό δίκτυο της πόλης το οποίο έχει δεδομένη κυκλοφοριακή ικανότητα. Παράλληλα, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ) - τα οποία μάλιστα είναι ιδιωτικά - καλύπτουν μόλις το 15% των μετακινήσεων, ποσοστό που αντιστοιχεί σήμερα στις αστικές συγκοινωνίες (λεωφορεία), καθώς το ακριβό εισιτήριο, η αναξιοπιστία των δρομολογίων και η χαμηλή ταχύτητα αποτελούν αποτρεπτικούς παράγοντες για τη χρήση τους.

Αν συνυπολογίσει κανείς ότι οι δρόμοι της πόλης έχουν μικρό πλάτος και το μποτιλιάρισμα γίνεται αυτοστιγμής, το οδόστρωμα είναι ολισθηρό και άθλιο (λακκούβες κι εξογκώματα που ξεφυτρώνουν καταμεσής σαν μανιτάρια), οι φωτεινοί σηματοδότες στην πλειοψηφία τους είναι αρρύθμιστοι, τα περιφερειακά πάρκινγκ είναι ελάχιστα, γίνεται εύκολα αντιληπτό το καθημερινό «μαρτύριο» στο οποίο υποβάλλεται καθημερινά ο λαός της πόλης. Είναι χαρακτηριστικό, πως σε ώρες αιχμής ή το μεσημέρι που οι εργαζόμενοι επιστρέφουν από την εργασία τους, για διαδρομή τριών και τεσσάρων χιλιομέτρων να απαιτείται χρόνος που αγγίζει και πολλές φορές ξεπερνά τα 45 λεπτά, όπως συμβαίνει π.χ. Γούναρη - Κορίνθου, Γούναρη - Ακρωτηρίου κ.ά.

Το μόνο που έγινε όλα αυτά τα χρόνια είναι η κατασκευή της Περιμετρικής οδού, η οποία παραδόθηκε όχι μόνο με καθυστέρηση 20 χρόνων και κόστισε πολλαπλάσια από τον αρχικό προϋπολογισμό αλλά και... κολοβή καθώς δεν έχουν κατασκευαστεί οι συνδετήριες οδοί (Γλαύκος, Διακονιάρης, Μείλιχος) που θα αποφόρτιζαν με τη σειρά τους το κυκλοφοριακό κομφούζιο της Πάτρας. Και το κυκλοφοριακό έμφραγμα είναι καθημερινός, άλυτος Γολγοθάς, όχι μόνο για τους οδηγούς αλλά για όλους τους κατοίκους που πνίγονται κάθε φορά στο πυκνό νέφος και στους υψηλούς θορύβους.

Στο χρόνιο και πάγιο αίτημα του λαού της πόλης για επίλυση ή έστω ανακούφιση του κυκλοφοριακού ζητήματος, το ΥΠΕΧΩΔΕ πριν από περίπου 10 χρόνια - με ανάθεση σε μελετητικό γραφείο - εκπόνησε κυκλοφοριακή μελέτη για την Πάτρα, η οποία πέρα από τη βασική έλλειψη πολιτικής (λ.χ. δεν αναφέρει για την ανάπτυξη των ΜΜΜ), έχει μείνει ουσιαστικά στα συρτάρια.

Εργα, όπως η μίνι περιμετρική, η διάνοιξη της Κανακάρη, δημοτικά περιφερειακά πάρκινγκ κι άλλες παρεμβάσεις όπως η δρομολόγηση mini bus, η αποτροπή της κυκλοφορίας των μεγάλων οχημάτων, δεν υλοποιήθηκαν και δε δρομολογούνται. Και αυτό γιατί οι δημοτικές αρχές, υπηρετώντας την αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, όχι μόνο δε διεκδίκησαν έργα ανακούφισης του λαού από το κυκλοφοριακό πρόβλημα και δεν αμφισβήτησαν την πολιτική γης αυτών των κυβερνήσεων αλλά συνειδητά λειτουργούν, με συνέπεια, για την αύξηση των κερδών των αυτοκινητοβιομηχανιών, των πετρελαϊκών κολοσσών και των μεγαλοϊδιοκτητών γης και ακινήτων. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν παίρνουν καμία απολύτως πρωτοβουλία για τη μεταφορά διαφόρων υπηρεσιών, δημόσιων και δημοτικών, εκτός κέντρου.