«

Με τις διατάξεις του νομοσχεδίου μπαίνει τάξη στο θολό τοπίο των σχέσεων κράτους, ΜΜΕ και προσώπων που αναλαμβάνουν δημόσιες συμβάσεις. Κόβεται ο ομφάλιος λώρος της αθέμιτης συναλλαγής. Προστατεύονται οι αντιπροσωπευτικοί θεσμοί και η ακεραιότητα της λειτουργίας του Δημοσίου. Θωρακίζεται η Δημοκρατία». (Θ. Ρουσόπουλος - κυβερνητικός εκπρόσωπος). Αναρίθμητες φορές οι εργαζόμενοι έχουν ακούσει παρόμοιες υπερφίαλες και μεγαλόστομες διακηρύξεις περί ξακαθαρίσματος του τοπίου στα ΜΜΕ, περί εξόντωσης της διαπλοκής, διαφάνειας, και άλλα παρόμοια. Ομως κατά έναν «παράδοξο» τρόπο η «διαπλοκή» όχι μόνο δεν έχει κονιορτοποιηθεί αλλά ζει και βασιλεύει...

Θα ήταν ασυγχώρητη αφέλεια να περίμενε κανείς ότι το νομοσχέδιο για το βασικό μέτοχο στα ΜΜΕ, νεοδημοκρατικής εμπνεύσεως, θα ήταν ριζικά διαφορετικό από το ισχύον των εκσυγχρονιστών προκατόχων τους ή πολύ περισσότερο ότι θα αντιμετώπιζε το πρόβλημα στη ρίζα του. Πράγματι, οι «διαπλεκόμενοι» κρατικοδίαιτοι καπιταλιστές μάλλον δεν έχουν λόγους να χάσουν τον ύπνο τους μετά την «παρουσίαση»(!) του νομοσχεδίου της ΝΔ, έστω κι αν, για ορισμένους απ' αυτούς, δυσκολέψουν λίγο τα πράγματα. Το βέβαιο είναι ότι οι ίδιοι, ή σχεδόν οι ίδιοι καπιταλιστές, θα συνεχίσουν να νέμονται τα δημόσια έργα και τις προμήθειες του δημοσίου. Βέβαιο είναι επίσης ότι οι ίδιοι θα συνεχίσουν να ελέγχουν τα ΜΜΕ που και σήμερα κατέχουν. Πάνω σε αυτά δεν επιτρέπονται ψευδαισθήσεις. Είναι αστείο να υποστηρίζεται ότι το νομοσχέδιο θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τη σχέση πολιτικής - οικονομίας, διάβαζε μονοπωλίων και πολιτικού προσωπικού, κατά τρόπο «αντιμονοπωλιακό». Η τροποποίηση «επί το αυστηρότερον» του ισχύοντος νόμου του ΠΑΣΟΚ δε θίγει στο ελάχιστο τα συνολικότερα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Η τελευταία, θα ελέγχει απόλυτα τόσο την ενημέρωση, ενώ θα λεηλατεί ανενόχλητα το δημόσιο πλούτο. Και αυτό είναι το βασικό κριτήριο με την οποίο (πρέπει να) μετράνε οι εργαζόμενοι τις σχετικές κυβερνητικές εξαγγελίες.

Αυτό που είναι φανερό είναι ότι η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως άλλωστε και η κυβέρνηση Σημίτη, θα χρησιμοποιήσει το νομοσχέδιο για να αλλάξει τους οικονομικοεκδοτικούς συσχετισμούς προς όφελος των συμφερόντων και της πολιτικής κυριαρχία της. «Πιστοποιητικά διαφάνειας» θα παίρνουν παρά τις δρακόντειες διατάξεις «ημέτεροι» μεγαλοεπιχειρηματίες. Το νομοσχέδιο δεν αντιμετωπίζει - ούτε θα μπορούσε στα καπιταλιστικά πλαίσια - το θέμα των αχυράνθρωπων των μεγάλων αφεντικών που τους επιτρέπουν σχετικά εύκολα να αντιμετωπίζουν το ασυμβίβαστο μεταξύ ιδιοκτητών ΜΜΕ και προμηθευτών του δημοσίου.

Από την άλλη, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί (ΕΣΡ) θα παραμένουν πάντα λειψά στελεχωμένοι και ανίσχυροι απέναντι στα διαπλεκόμενα που θέλουν να ελέγξουν, ενώ θα είναι ευάλωτοι στις άνωθεν (κυβερνητικές) πιέσεις. Το ομολόγησε άθελά του ο κυβερνητικός εκπρόσωπος όταν παρομοίασε το ΕΣΡ με την επιτροπή Ανταγωνισμού. Η ύπαρξη της τελευταίας δεν έχει καθόλου εμποδίσει τα μονοπώλια να συνεννοούνται και να διαμορφώνουν «ελεύθερα» τις τιμές... Τα υπόλοιπα είναι «αντιδιαπλεκόμενα» παραμύθια για όσους είναι έτοιμοι να τα πιστέψουν.