«Είμαστε σύμφωνοι με την ουσία των διαπιστώσεών του», σημειώνει, σε δήλωσή του, ο Γ. Μαυρίκος, μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ, αναφερόμενος στις επισημάνσεις του Α. Τσώλη, μέλους της διοίκησης της ΓΣΕΕ και πρώην προέδρου της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ, ο οποίος υποστήριξε ότι μπορεί με τη διεύρυνσή του να αποτελέσει «χαραμάδα φωτός» το ΠΑΜΕ, στην κατεύθυνση ανασύνταξης των συνδικάτων.

Στη δήλωσή του, ο Γ. Μαυρίκος επισημαίνει ότι ο Α. Τσώλης αναδεικνύει ορισμένες σοβαρές πλευρές για την κατάσταση στις κορυφές του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και ότι «από την πλευρά μας είμαστε σύμφωνοι με την ουσία των διαπιστώσεών του». Δε διαφέρουν - συνεχίζει οι απόψεις μας όσον αφορά το ΠΑΜΕ και τις προτεραιότητες που αυτό επιβάλλεται να χαράξει. «Ελπίζουμε - καταλήγει - ότι όλα τα συνδικαλιστικά στελέχη που σέβονται τον εαυτό τους και αντιλαμβάνονται ότι η διέξοδος βρίσκεται στην ταξική συσπείρωση και την αγωνιστική διεύρυνση του ΠΑΜΕ μπορούμε συναγωνιστικά να δυναμώσουμε την "ιδεολογική και πολιτική αντεπίθεση". Για την αναζωογόνηση των σωματείων και την ταξική ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος».

Στη γραπτή του δήλωση - που διαβάστηκε στην ταξική πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης - ο Α. Τσώλης επισήμαινε: «Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται εδώ και μερικά χρόνια το συνδικαλιστικό κίνημα είναι απελπιστική. Η μαζικότητα υποχωρεί με γρήγορους ρυθμούς. Οι αγώνες θεωρούνται περίπου "έγκλημα" και έχουν διαγραφεί από την πρακτική των ηγεσιών του συνδικαλιστικού κινήματος. Οι εργαζόμενοι ταλανίζονται στις μυλόπετρες της ανεργίας, της ανέχειας, της ευελιξίας και της περιθωριοποίησης. Ηγεσίες και οργανώσεις, στο όνομα του εκσυγχρονισμού και της συναίνεσης, έχουν καταστήσει τα άλλοτε ισχυρά συνδικάτα ημικρατικούς οργανισμούς και τους ίδιους περίπου υπαλλήλους - διεκπεραιωτές.

Και ενώ η δημόσια περιουσία εκποιείται, η ανεργία καλπάζει, οι μισθοί συρρικνώνονται, οι ισχνές κοινωνικές παροχές αφυδατώνονται και το ασφαλιστικό μπαίνει στην προκρούστεια κλίνη του κ. Σπράου, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες υπερηφανεύονται, γιατί δεν υπάρχουν πλέον απεργίες και "κοινωνικές αναστατώσεις".

Η κατάσταση αυτή έχει απογοητεύσει τους εργαζόμενους και τους οδηγεί σε αναζήτηση προσωπικών λύσεων - διεξόδων. Η παγκοσμιοποίηση, ο νεοφιλελευθερισμός και τα χρηματιστικά και χρηματιστηριακά παιχνίδια, τείνουν να δημιουργήσουν μια κατάσταση που λίγο θα διαφέρει από ιδεολογική και πολιτική δικτατορία.

Πρέπει το γρηγορότερο δυνατό να επιχειρηθεί ανασύνταξη των συνδικάτων, αναπροσανατολισμός με βάση τα δύσκολα σημερινά προβλήματα, που στην "ΟΝΕ εποχή" θα γίνουν δυσκολότερα, και στην ανάπτυξη αγώνων που θα έχουν στόχο τη διαφύλαξη, αλλά και την προοπτική διεύρυνσης των εργατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων.

Οι υπάρχουσες ηγεσίες, πλην φωτεινών εξαιρέσεων, δεν μπορούν αλλά ούτε θέλουν να αγωνιστούν για τα εργατικά δικαιώματα και την ανασύνταξη των συνδικαλιστικών οργανώσεων, γι' αυτό πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες οργανωτικές, αλλά και αγώνων.

Χαραμάδα φωτός, σε αυτή την κατεύθυνση, μπορεί να αποτελέσει το ΠΑΜΕ, αφού διευρυνθεί, ενισχυθεί και με αποφασιστικότητα προχωρήσει σε ιδεολογική και πολιτική αντεπίθεση και αγώνες».