Πριν από μερικά χρόνια, η στήλη μας είχε την τιμή να φιλοξενήσει τον καθηγητή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Παπαδόπουλο Κωνσταντίνο, ο οποίος μας είχε παρουσιάσει μια σειρά από ενδιαφέροντα φινάλε πιονιών.

Με την ευκαιρία του νέου χρόνου 2005, αλλά ικανοποιώντας, παράλληλα, και το αίτημα αρκετών μαθητών και μαθητριών Δημοτικού, παρουσιάζουμε μία από τις βασικές αρχές της θεωρίας των φινάλε, την «ΟΠΟΖΙΣΙΟΝ».

Οταν οι αντίπαλοι βασιλιάδες βρίσκονται ο ένας απέναντι στον άλλον (οριζόντια, κάθετα ή και διαγώνια), και χωρίζονται από μονό αριθμό τετραγώνων, τότε ο παίκτης που δεν έχει την κίνηση κατέχει την «οποζισιόν». Το κρίσιμο σημείο είναι, ότι αυτός που έχει την «οποζισιόν» μπορεί να διεισδύσει στο αντίπαλο στρατόπεδο, γεγονός που αναγκαστικά παραχωρεί ο αντίπαλος βασιλιάς.

Στο διάγραμμα του κειμένου η θέση φαίνεται ισορροπημένη και αρκετοί αρχάριοι σκακιστές, χωρίς πολλή σκέψη θα πρότειναν ισοπαλία. Και όμως, αυτός που έχει την κίνηση κερδίζει την παρτίδα. Για παράδειγμα, παίζοντας πρώτα τα λευκά, συνεχίζουν με 1. Ρε4! Ρζ6 2. Ρζ4! (Αν τα λευκά έπαιζαν 2. Ρδ5; τότε 2... Ρζ5! και η ισοπαλία ήταν γεγονός) 2... Ρη6 3. Ρε5! Ρη7 4. Ρζ5 Ρθ6 5. Ρζ6! Ρθ7 6. Ρη5 Ρη7 8. ΡΧθ5 Ρθ7 9. Ρη5 και τώρα είναι εύκολο για τα λευκά να κερδίσουν το πιόνι στο «β5» και να προαγάγουν ένα από τα δύο πιόνια τους. Τα λευκά διατήρησαν πάντα την «οποζισιόν».