Ζωγραφική, σκηνογραφία, ενδυματολογία, εικονογράφηση και τερακότες, περιλαμβάνει η έκθεση έργων του Τάσου Ζωγράφου, που φιλοξενείται στην αίθουσα τέχνης «Αγκάθι» (Μηθύμνης 12 και Επτανήσου, πλατεία Αμερικής). Τίτλος της «Δείγματα γραφής». Πρόκειται για ένα απάνθισμα από την πενηντάχρονη προσφορά του σημαντικού μας ζωγράφου και σκηνογράφου. Ενός δημιουργού, που έχει στο ενεργητικό του ένα πλούσιο έργο: 200 ταινίες, 150 θεατρικά έργα, περισσότερες από 70 τηλεοπτικές σειρές, 10 ατομικές εκθέσεις και πολλές συμμετοχές σε ομαδικές παρουσιάσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Η καλλιτεχνική δημιουργία του Τ. Ζωγράφου σχετίστηκε, κατά ένα μεγάλο μέρος της, με την ονομαζόμενη «χρυσή» εποχή του ελληνικού κινηματογράφου, αλλά και με το σύγχρονο Ελληνικό Κινηματογράφο, με το θέατρο και την τηλεόραση. Ο Τ. Ζωγράφος «ανάστησε», σαν σκηνογράφος, το «άρωμα» ολόκληρων εποχών και για τη σκηνογραφική του δουλιά έχει αποσπάσει πέντε βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ένα κρατικό και δύο βραβεία της τηλεόρασης.

Το δημιουργικό «κουβάρι» αυτού του σημαντικού, γεμάτου νιότη και ευαισθησίες, καλοσύνη και γνήσια λαϊκότητα, ανθρώπου, «ξετυλίχτηκε», μετά το 1975 και στη ζωγραφική, όταν άρχισε να ζωγραφίζει επηρεασμένος από τη λαϊκή τέχνη και τη λαϊκίζουσα ζωγραφική της γενιάς του '30. Εικονογραφικά μοτίβα ή μορφές της λαϊκής ζωγραφικής (ήρωες του '21, γοργόνες, ο Ερωτόκριτος και η Αρετούσα κ.ά.), συμβαδίζουν μετασχηματισμένες σ' ένα προσωπικό ζωγραφικό ιδίωμα, δίπλα σε μοτίβα δικής του έμπνευσης (φτερωτοί παίκτες μπουζουκιού, νεοκλασικά σπίτια, πορτοκαλιές και κυπαρίσσια). Πολλές φορές, η «σκηνοθεσία» των μορφών και του χώρου παραπέμπει στον κινηματογράφο και στη μακρά θητεία του ως σκηνογράφου.

Οπως σημειώνει ο Κ. Γεωργουσόπουλος: «...Η εικαστική εργασία του Τ. Ζωγράφου μνημειώνει μιαν εποχή που αποτελεί τη συμπερίληψη του γούστου της. Και όλα αυτά τα επιτεύγματα αποπνέουν τη σοφία του μάστορα που γνωρίζει να τιμά τα φτηνά υλικά και να τα κάνει αισθητικά αντικείμενα. Ο Ζωγράφος γνωρίζει τις παλιές εμπορικές τεχνικές, την κόλλα, το νέφτι, το διαλυτικό, τα χρώματα του μπακάλη, γνωρίζει το κάμποτο, το ρυζόχαρτο, το χαρτόνι, τα τούλια, τις κόλλες γκλασέ. Τα υλικά που με τη μαστοριά του τεχνίτη μετατρέπονται σε υλικά ονείρου, σε ψευδαισθήσεις του πραγματικού. Οσο αυτή η αισθητική χάνεται σήμερα, η δουλιά του Τ. Ζωγράφου θα μας θυμίζει πως κάποτε το θέατρο ήταν ένα μαγικό χαλί που μας γοήτευε και μας παρηγορούσε». Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 8 Ιανουαρίου.