«Υπάρχει σίγουρα μια διπλή λογιστική αποτίμηση. Πολλά από τα χρήματα (που προσφέρονται ως ανθρωπιστική βοήθεια) θα τα καταπιεί ο στρατός ή θα εκτραπούν από υπάρχοντα δάνεια». Ρούντολφ Μίλερ, αξιωματούχος του Γραφείου του ΟΗΕ για το συντονισμό ανθρωπιστικών ζητημάτων (OCHA).
Οι δύο αυτές δηλώσεις στελεχών του ΟΗΕ - έστω και με τις τραγικές ανεπάρκειες και την πλήρη συμμόρφωση και τη δομική ένταξη του Οργανισμού στο σημερινό διεθνές σύστημα, τα χαρακτηριστικά του οποίου δε χρήζουν ανάλυσης - για το θέμα της λεγόμενης ανθρωπιστικής βοήθειας επισημαίνουν, πέρα από το προφανές, και κάτι ακόμα. Ακόμη κι οι πιο ανυστερόβουλες και ειλικρινείς προσπάθειες βοήθειας, μετά τη φυσική καταστροφή εν προκειμένω στον Ινδικό (που συνήθως δεν απαντώνται σε κυβερνητικά γραφεία), θα καταλήξουν να αποτελέσουν αντικείμενο διαχείρισης, κυνικότατα χρησιμοθηρικής και συχνά με τα ποταπότερα πολιτικά και οικονομικά κίνητρα, από ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και καθεστώτα - πελάτες τους.