Υπό στενή επιτήρηση θέτει το ευρωπαϊκό κεφάλαιο τις κυβερνήσεις της ΕΕ, αξιώνοντας να επισπεύσουν την αντεργατική επέλαση που προβλέπει η στρατηγική της Λισαβόνας, χωρίς την παραμικρή παρέκκλιση από όσα συναποφάσισαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες το 2000. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναμένεται σήμερα να επικυρώσει το τελικό κείμενο της Εκθεσης που θα υποβάλει στην Εαρινή Σύνοδο του Συμβουλίου των αρχηγών των κρατών - μελών στις 22 και 23 Μάρτη, αναφορικά με την επισκόπηση της στρατηγικής της Λισαβόνας.

Το σχέδιο Εκθεσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που μπαίνει για έγκριση σήμερα, επικροτεί τα συμπεράσματα της ομάδας Κοκ, τα οποία τυγχάνουν της απόλυτης έγκρισης και του Συμβουλίου, όπου συμμετέχουν όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες. Στην έκθεση περιγράφονται μια σειρά από άμεσα μέτρα που θα συμβάλουν στο να βελτιωθούν οι επιδόσεις των κρατών - μελών αναφορικά με τους στόχους της Λισαβόνας και γίνεται λόγος για «ένα νέο σύστημα οικονομικής διακυβέρνησης», κύριο χαρακτηριστικό του οποίου θα είναι η μεγαλύτερη πολιτική δέσμευση των κρατών - μελών να υλοποιήσουν την απόφασή τους να καταστήσουν το ευρωπαϊκό κεφάλαιο το πιο ανταγωνιστικό σε παγκόσμια κλίμακα μέχρι το 2010.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτείνει στο Εαρινό Συμβούλιο να καταλήξει σε μια «ενδιάμεσης προοπτικής στρατηγική και σφαιρική έκθεση», στην οποία θα ενσωματώνονται οι κατευθυντήριες γραμμές για την οικονομία και την απασχόληση, όπως περιγράφονται στη στρατηγική της Λισαβόνας. Η στρατηγική έκθεση θα περιλαμβάνει τους στόχους που θα πρέπει να επιτευχθούν μέσα στην επόμενη τριετία. Κάθε κράτος - μέλος καλείται να λογοδοτεί σε ετήσια βάση για την ανταπόκρισή του στο τριετές χρονοδιάγραμμα που θα συνδιαμορφώσουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες το Μάρτη. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναλαμβάνει ρόλο ελεγκτικής αρχής, η οποία θα παρέχει όλα τα απαραίτητα εργαλεία για τον έλεγχο της επίδοσης κάθε κράτους - μέλους.

Η Επιτροπή στην Εαρινή της Εκθεση ζητάει επίσης τη θέσπιση «καλύτερης νομοθεσίας» σε όλα τα κράτη - μέλη προκειμένου να ενθαρρύνεται η επιχειρηματικότητα και να ενισχύεται η ανταγωνιστικότητα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Συστήνει μάλιστα ότι όλες οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να είναι απόλυτα συμβατές με την πλήρη απελευθέρωση των αγορών, η οποία συμφωνήθηκε στη Συνθήκη του Μάαστριχτ και στη χώρα μας ψηφίστηκε από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και το ΣΥΝ. Επιβεβαιώνεται έτσι ότι οι προειλημμένες αποφάσεις για την παραπέρα ανατροπή των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων έχουν τη ρίζα τους στις ιδρυτικές συνθήκες της ΕΕ και φέρουν ανεξίτηλη τη σφραγίδα όλων εκείνων των κομμάτων που πρωταγωνίστησαν ώστε να δεθούν πιο στενά και οι έλληνες εργαζόμενοι με το καπιταλιστικό οικοδόμημα της ΕΕ.