Οπως σημειώνει η Μαρίνα Λαμπράκη - Πλάκα «Η ζωγραφική της Κ. Μαρούδα είναι ένα κράμα ευαισθησίας και δύναμης. Αγγίζει πάντα το μουσαμά με προσοχή και ευλάβεια». Πρόκειται για εικόνες που μοιάζουν «να αναδύονται από την αναπόληση εφήμερων ευτυχισμένων στιγμών, που έχουν γίνει κιόλας παρελθόν: κορίτσια που λιάζονται ξαπλωμένα στην αμμουδιά, κορίτσια που αγναντεύουν την απεραντοσύνη του γαλάζιου, και πάλι ένα μοναχικό σκυλί που κοιτάζει το φεγγάρι, πουλιά που ακινητούν στον αέρα. Εικόνες αιχμάλωτες στο μετεωρισμό του χρόνου. Η ζωγράφος προσπαθεί να τις αναπλάσει μεταβάλλοντας σε ζωγραφικά συμβάντα τα οπτικά ερεθίσματα: τα φώτα, τις σκιές, τα ημίφωτα, τις λάμψεις, την ένταση και την έκλειψη της μορφής... Ολα τα τεχνικά μυστικά που κρύβονται πίσω από τη μαγεία της ζωγραφικής επαληθεύονται στα έργα της Καλλιρρόης: αραίωση και πύκνωση της χρωστικής ύλης, λαζούρες, παστώματα, διαφάνειες, μικρές εκρήξεις από θερμούς τόνους για να ζωντανέψουν τα ψυχρά χρώματα, τα γκρίζα, τα γλαυκά, τα ιώδη, που διεκδικούν την προτίμηση της ζωγράφου».