Αν και ο υπουργός υποστήριξε πως οι αυξήσεις 3% στο σύνολο των αποδοχών και 4% στις συντάξεις, είναι πάνω από τον πληθωρισμό και άρα τηρήθηκε η προεκλογική δέσμευση της ΝΔ, η αλήθεια είναι διαφορετική. Καθώς οι αυξήσεις δε χορηγούνται στο σύνολο των αποδοχών, αλλά μόνο σε ένα τμήμα τους (περίπου στο 60%), το ποσοστό της ονομαστικής αύξησης περιορίζεται στο 2,5% για τις συνολικές αποδοχές των εργαζομένων στο Δημόσιο και κάτω από 4% για τις συντάξεις. Σε απόλυτα ποσά, οι αυξήσεις αυτές, κυμαίνονται από 21,2 μέχρι και 50 ευρώ, ανάλογα με το επίπεδο μόρφωσης και τα χρόνια απασχόλησης στο Δημόσιο. Οσο για τις συντάξεις του ΟΓΑ και το ΕΚΑΣ, οι αυξήσεις που δόθηκαν (12 ευρώ το μήνα για τον ΟΓΑ και μέχρι 8,5 ευρώ το μήνα στο ΕΚΑΣ), δεν αρκούν ούτε για ένα κουλούρι την ημέρα! Με απλά λόγια, και φέτος οι πραγματικές αποδοχές των εργαζομένων στο Δημόσιο θα μειωθούν, όπως συνέβαινε και τα προηγούμενα χρόνια. Με μόνη διαφορά πως, αυτή τη φορά, η μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών και συντάξεων θα φέρει ατόφια τη «σφραγίδα» της νεοφιλελεύθερης παράταξης της ΝΔ, η οποία κέρδισε τις εκλογές, με τη διαβεβαίωση πως θα διατηρήσει και θα βελτιώσει την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων. Και λέμε ότι θα μειωθεί και φέτος η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων, επειδή η αύξηση του πληθωρισμού δεν προβλέπεται να κλείσει κάτω από 3-3,5%, ενώ η ονομαστική αύξηση των μισθών περιορίζεται μόλις σε 2,5%.

Ωστόσο, ο επί των Οικονομικών υπουργός της κυβέρνησης Καραμανλή, ο κύριος Γ. Αλογοσκούφης, δεν απέφυγε τον πειρασμό να εμφανίσει την εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης... «γενναιόδωρη»! Τον ακούσαμε να επικαλείται την «κρίσιμη» κατάσταση των δημόσιων οικονομικών, για να υποστηρίξει στη συνέχεια πως οι αυξήσεις «είναι πάνω από τον πληθωρισμό, όπως είχε δεσμευτεί προεκλογικά η ΝΔ»! Διαισθανόμενος, βέβαια, ότι τα επιχειρήματά του, δεν πείθουν, πρόσθεσε με νόημα: «Θα θέλαμε να δώσουμε μεγαλύτερες αυξήσεις», αλλά δεν κάτι τέτοιο δεν το επιτρέπουν «οι αντοχές της οικονομίας και ο προϋπολογισμός»!

Στο ίδιο μήκος κύματος, κινήθηκε και ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος, Ευ. Αντώναρος. Προσπαθώντας να εγκλωβίσει την κοινή γνώμη στην αντιδραστική λογική τού «υπάρχουν και χειρότερα», επικαλέστηκε το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ «έδιναν αυξήσεις στους μισθωτούς και συνταξιούχους οι οποίες υπολείπονταν σημαντικά από τον πληθωρισμό. Δεν έκρυψε πως αποτέλεσαν εξαίρεση οι προεκλογικές χρονιές (1999 και 2003), που οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έδωσαν αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό για να κάνουν ψηφοθηρία και - επιχειρώντας να δικαιολογήσει την αθέτηση των προεκλογικών δεσμεύσεων και υποσχέσεων του προέδρου της ΝΔ και πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή - υποστήριξε πως «όλες οι δεσμεύσεις θα υλοποιηθούν μέχρι το τέλος της τετραετίας, σε βάθος χρόνου». Δηλαδή, «ζήσε μαύρε μου να... φας τριφύλλι»!

Τηρώντας την παράδοση των «μονομάχων» του δικομματισμού, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου, κατηγόρησε από τα Καμίνια, προσωπικά τον Κ. Καραμανλή και την κυβέρνησή του (όπως έκανε και η ηγεσία της ΝΔ όταν ήταν στην αξιωματική αντιπολίτευση) για «εξαπάτηση των πολιτών». Με τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης για την εισοδηματική πολιτική, είπε ο Γ. Παπανδρέου, «ο πολίτης της χώρας, ο εργαζόμενος, ο συνταξιούχος, η οικογένεια, η νοικοκυρά, αισθάνονται όλοι ότι έχουν εξαπατηθεί από την κυβέρνηση Καραμανλή». Στο ίδιο μήκος κύματος, κινήθηκε και η φραστική επίθεση που εξαπέλυσαν στην κυβέρνηση της ΝΔ, μια σειρά άλλα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ (Ευ. Βενιζέλος, Α. Τσοχατζόπουλος, Γ. Παπαντωνίου κλπ), μιλώντας για αυξήσεις «ψίχουλα», «κοροϊδία», «φιλοδώρημα» κλπ!

Η φραστική αντιπαράθεση ανάμεσα στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ - με τους μεν και τους δε να χαρακτηρίζουν τη δική τους εισοδηματική πολιτική σαν «πλουσιοπάροχο γεύμα» και «φιλοδώρημα» του άλλου - δεν ξαφνιάζει. Η προσπάθεια των ηγεσιών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, να εμφανίσουν τη «γαλάζια» εισοδηματική πολιτική λιτότητας σαν... καλύτερη από την «πράσινη» και το αντίθετο, αποσκοπεί στον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης και τον εγκλωβισμό των εργαζομένων και συνταξιούχων στα γρανάζια του δικομματισμού. Είναι χαρακτηριστικό, πως η προσπάθεια των «γαλάζιων» να δικαιολογήσουν τις πενιχρές αυξήσεις των μερικών λεπτών του ευρώ - που αναλογούν στους μισθωτούς και συνταξιούχους - δε διαφέρει σε τίποτε από τη φρασεολογία που πρόβαλαν πριν λίγα χρόνια οι «πράσινοι» υπουργοί των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, στην προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν τις δικές τους εισοδηματικές πολιτικές λιτότητας.

Είναι φανερό, πως το παιχνίδι είναι καλά στημένο. Η πολιτική που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, καθώς και η επιχειρηματολογία με την οποία την υπερασπίζονται, θυμίζει έργο που επαναλαμβάνεται με μικρές μόνο παραλλαγές. Αν σ' αυτό το έργο, οι κυβερνώντες και οι κάθε είδους υποστηρικτές της πολιτικής τους, θέλουν θεατές τα πλατιά στρώματα, οι θιγόμενοι από αυτή την πολιτική (εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι ΕΒΕ κλπ) έχουν κάθε λόγο να αντισταθούν. Μπορούν και πρέπει να τους χαλάσουν τη «μανέστρα».