Η πρόταση των τραπεζιτών, την οποία ο πρόεδρος της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών, Γ. Κωστόπουλος, χαρακτήρισε ως «την τελευταία ευκαιρία», προβλέπει επί της ουσίας την εφαρμογή του αντιασφαλιστικού νόμου 3029/2002. Στις ήδη αρνητικές αλλαγές που περιλαμβάνονται στον παραπάνω νόμο, οι τραπεζίτες επιδιώκουν να γράψουν τον επίλογο, απαλλάσσοντας τις τράπεζες από τις υποχρεώσεις τους απέναντι στα ασφαλιστικά ταμεία, αυξάνοντας τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης για ένα μέρος ασφαλισμένων και μειώνοντας τις συντάξεις.

Για την κύρια σύνταξη η πρόταση προβλέπει την ένταξη των τραπεζοϋπαλλήλων στο ΙΚΑ - ΕΤΑΜ, από την 1/1/2005 όπως ορίζει και ο Ν. 3029 που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ. Αυτό σημαίνει ότι μέσα στην επόμενη τριετία, οι τράπεζες θα μειώσουν τις εισφορές τους κατά 50% (από 26,6% σε 13,3%), αποκομίζοντας τεράστια κέρδη σε βάθος χρόνου. Εννοείται ότι τα κέρδη των τραπεζών θα εγγραφούν ως ζημιές στους προϋπολογισμούς των Ταμείων ή τον κρατικό προϋπολογισμό.

Η δήθεν δέσμευση ότι η παροχή κύριας ασφάλισης των ειδικών ταμείων θα γίνεται σύμφωνα με τους ισχύοντες νόμους, είναι χωρίς αντίκρισμα. Και αυτό γιατί, πέραν της μείωσης σταδιακά του βαθμού αναπλήρωσης από το 80% στο 70%, που προβλέπει από το 2008 ο νόμος 3029, ορίζει ταυτόχρονα ότι η Εθνική Αναλογιστική Αρχή «σε περίπτωση που εμφανίζεται πρόβλημα βιωσιμότητας κάποιου ή κάποιων ασφαλιστικών οργανισμών του νόμου αυτού, υποχρεούται να εισηγηθεί μέτρα για την αποκατάσταση της βιωσιμότητάς του...». Υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι όταν σφίξουν τα πράγματα στο ΙΚΑ, οι πρώτοι που θα την πληρώσουν θα είναι οι πρώην ασφαλισμένοι των ειδικών ταμείων; (τράπεζες, ΔΕΚΟ).

Ισχυρό είναι επίσης το χτύπημα στην επικουρική ασφάλιση των τραπεζοϋπαλλήλων. Η ουσία της πρότασης {ένταξη στο ΙΚΑ - ΕΤΕΑΜ, παράλληλη δημιουργία ενός θνησιγενούς Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης ΝΠΔΔ (ΤΕΑΤ)} μαθηματικά οδηγεί στη συρρίκνωση της επικουρικής σύνταξης, αλλά και στην κατάργηση των προσυνταξιοδοτικών καθεστώτων, σε όσα ταμεία υπάρχει. Και από εδώ όμως οι τράπεζες θα αποσπάσουν οφέλη, αφού οι υποχρεώσεις τους δεν καθορίζονται με την αναλογιστική μελέτη. Δεν αναγνωρίζονται δηλαδή οι υποχρεώσεις των τραπεζών μέχρι σήμερα, ενώ οι μελλοντικές τους υποχρεώσεις θα γίνουν αντικείμενο των αναλογιστών.

Δε χρειάζεται βεβαίως ειδική ανάλυση για να γίνει κατανοητό το αποτέλεσμα της πρότασης. Ο Γ. Κωστόπουλος το προκαθόρισε με ακρίβεια χτες, σημειώνοντας ότι «Θα πρέπει και οι εργαζόμενοι να κάνουν παραχωρήσεις...». Ενώ ισχυρίστηκε ότι και το κράτος θα πρέπει να συμμετέχει στην κάλυψη των ελλειμμάτων γιατί φέρνει ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση. Δεν εννοούσε βεβαίως τις ευθύνες του κράτους απέναντι στους εργαζόμενους, αλλά απέναντι στους τραπεζίτες..!

Και βέβαια μια τέτοια στάση των τραπεζιτών είναι αναμενόμενη, όταν μπροστά στις προκλήσεις τους η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ συνεχίζει να επαναλαμβάνει τα περί σθεναρής αντίστασης για να επιβληθεί «σοβαρός και υπεύθυνος διάλογος», ενώ την ίδια στιγμή επιχειρεί να «βγάλει λάδι» τον αντιασφαλιστικό νόμο 3029, που δήθεν απειλείται με ανατροπή.