Και μπορεί άλλα να κρύβει η αγανάκτησή τους, αλλά πρόβλημα υπάρχει και έχει τις ρίζες του στις ανισότιμες σχέσεις που υπάρχουν στα πλαίσια ενός ιμπεριαλιστικού οργανισμού, όπως είναι η ΕΕ. Αν στη θέση της Ελλάδας ήταν η Γερμανία ή η Γαλλία, δε νομίζουμε ότι υπουργοί των χωρών αυτών θα έδιναν εξηγήσεις στον κάθε υπάλληλο της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, για νόμους που ψηφίστηκαν στα εθνικά τους Κοινοβούλια.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι καινούριο. Το 1995, είχε επισκεφτεί την Ελλάδα η Γερμανίδα Κοινοτική επίτροπος για θέματα διαρθρωτικών ταμείων Ρους Ματίες, η οποία είχε συναντηθεί - μεταξύ άλλων - και με τον τότε πρωθυπουργό Α. Παπανδρέου. Θέμα της συνάντησης, που είχε γίνει στη Βουλή των Ελλήνων, η συμμετοχή ιδιωτικών κεφαλαίων στα κοινοτικά έργα. Επί μια και πλέον ώρα η Κοινοτική επίτροπος υπαγόρευε σ' έναν πρωθυπουργό ανεξάρτητου κράτους, ο οποίος είχε περιοριστεί σε ρόλο «μαθητή». Στο τέλος της συνάντησης ο τότε πρωθυπουργός δήλωσε δημόσια ότι δεσμεύεται προσωπικά να γίνουν πράξη όλες οι παρατηρήσεις της Κοινότητας.