Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από τον «Ελεύθερο Τύπο»

διόλου αθώο (και το όνομα και η επικέντρωση μόνο σ' αυτό)

καθώς γύρω οργώνουν οι λύκοι...

Πόσο βολικό για όλους τους να ιδωθεί στο τέλος η ιστορία σαν μια υπόθεση εκβιασμού, κάποιοι ζήτησαν κάτι παραπάνω, δεν τους τα έδωσαν και άρχισαν τα αλληλοκαρφώματα. Λες κι ο πατριάρχης είναι ο παπάς της γειτονιάς.

Σε μια γειτονιά όπου τρέχει αίμα και μόνον αίμα, σε μια γειτονιά όπου εξελίσσεται μια πραγματική γενοκτονία κατά ενός λαού, μια γειτονιά αυτή καθ' αυτή αιτία πολέμου ξανά και ξανά.

Κι ακόμα δεν άρχισε το μεγάλο πανηγύρι στην από πάνω γειτονιά, στο Κόσσοβο. Γύρω από το οποίο εντελώς συμπτωματικά εμφανίζονται να αλωνίζουν προετοιμάζοντας την κατάσταση ορισμένοι από τους πρωταγωνιστές και της υπόθεσης Ιερουσαλήμ.

Είναι χοντρό το παιχνίδι. Πιο χοντρό από την υπόθεση του βασικού μετόχου, όπου επιλέγουν να κεντρώνουν οι κατασκευαστές.

Και τα δύο παιχνίδια, βέβαια, έχουν την ίδια βάση.

Ενα σύστημα σάπιο από την κορφή μέχρι τα νύχια. Ενα σύστημα, που, όσο περισσότερο οξύνεται ο ανταγωνισμός στο εσωτερικό του, τόσο περισσότερο δείχνει τα νύχια του (βλέπε Κυριακόπουλο).

Ετσι που να καταρρέουν επίσης το ένα μετά το άλλο τα άλλοθί του, καλή ώρα ο «διάλογος» για την Παιδεία (πόσο δίκιο είχαν οι ταξικές δυνάμεις, όταν όλα αυτά τα χρόνια επέμεναν ότι η ίδια η συμμετοχή στους «κοινωνικούς διαλόγους» είναι συμμετοχή στην απάτη σε βάρος της εργατικής τάξης).

Δείγμα τρανό αυτού του «διαλόγου» οι εξελίξεις στον ΟΤΕ και οι πανηγυρισμοί. Συμφώνησαν, λέει, οι εργατοπατέρες. Πράγματι, είναι πολλά τα λεφτά. Οπως ανυπολόγιστο είναι το κόστος, για τα ασφαλιστικά ταμεία, για τον κρατικό κορβανά, για τους εργαζόμενους που θα μείνουν πίσω.

Κάθε εργατοπατέρας και η ώρα χρήσης του...

Μια ολόκληρη στρατιά από δαύτους ετοιμοπόλεμη σ' ολόκληρη την Ευρώπη. Εκεί όπου τα πάντα λένε πως είναι η ώρα να βγει στο προσκήνιο η εργατική τάξη και να διεκδικήσει η ίδια για τον εαυτό της την εξουσία, εκεί και το μεγαλύτερο εμπόδιο.

Μια πέμπτη φάλαγγα, που εκπαιδεύει την εργατική τάξη να σκύβει κι άλλο το κεφάλι.

Χτες είχαμε και στη χώρα μας την πανηγυρική εμφάνιση της «Ακαδημίας», που καλείται να εκπαιδεύσει στον κοινωνικό εταιρισμό, όχι μόνο τους ντόπιους, αλλά ευρύτερα τους Βαλκάνιους...