Στον Φώτη Αγγουλέ θα είναι αφιερωμένη η εκπομπή «Ποιητική Αδεία», που επιμελείται και παρουσιάζει ο Γιώργος Μηλιώνης, την Κυριακή 6 με 8 το απόγευμα, στον «902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM».

Αφουγκράστηκε τον κρυφό αναστεναγμό του «δέντρου που πληγώναμε» και τον έκανε ποίημα...

Η ανάσα της ποίησής του ευωδιάζει από τη χιώτικη μαστίχα, τα μάτια της λάμπουν από τις φλόγες του αγώνα.

1911, Τσεσμές της Μικράς Ασίας, τρία χρόνια αργότερα στη Χίο, για να γλιτώσει η οικογένεια τις πρώτες σφαγές, μια σκιά μελαγχολίας από την απίστευτη φτώχεια θα βαραίνει πάντα την ψυχή του, το σχολείο δεν το άντεξε, το παράτησε στη Δευτέρα Δημοτικού, θα πορευτεί στα Γράμματα μόνος του...

Ανάγνωση του πρώτου ποιήματος στα 14, ενθουσιασμός, μαθητευόμενος παραγιός στα 15 σε εφημερίδα, σάτιρα κατά του Μουσολίνι στα 1935, αθώωση από το δικαστήριο, αλλά στα κατάστιχα των «αρχών», κατεγράφη ως αριστερός.

Κατοχή, Μέση Ανατολή, Αντιφασιστική Οργάνωση Ναυτικού, ΚΚΕ, καταστολή του δημοκρατικού κινήματος του ελληνικού στρατού, το «σύρμα» που τον κλείνουν οι Εγγλέζοι μαζί με χιλιάδες αγωνιστές.

Το 1945 επιστρέφει στην Ελλάδα και όρθιος περπατά στο δρόμο, που η αντίδραση είχε «ετοιμάσει» για όλους τους αγωνιστές...

1948, κλεισμένος σε μια στέρνα, συλλαμβάνεται να τυπώνει παράνομη εφημερίδα, το στρατοδικείο, η καταδίκη σε θάνατο, η λαϊκή κινητοποίηση θα του σώσει τη ζωή, και κατόπιν οχτώ χρόνια φυλακή. Πέρασε απ' όλες...

Το 1958, με τη βοήθεια παλιών φίλων, προσλαμβάνεται στην εφημερίδα «Χιακός Λαός», όπου καταφέρνει να εργαστεί παρά τις πιέσεις...

Το 1963 παθαίνει μολυβδίαση, την ασθένεια των τυπογράφων και νοσηλεύεται στα Μελίσσια Αττικής, ενώ, με τη βοήθεια της ΕΔΑ, μεταφέρεται σε καλύτερη κλινική και ανακάμπτει, έχοντας στο πλευρό του φίλους, συντρόφους και αδέλφια.

Το 1964 νοσηλεύεται ξανά στην ίδια κλινική για παρακολούθηση, επιστρέφει στη Χίο και «φεύγει» έχοντας στην τσέπη του 20 δραχμές, πάνω στο πλοίο «Κολοκοτρώνης» της γραμμής για τον Πειραιά.

Ο Δήμος Χίου «κατευόδωσε» με δαπάνη του τον ποιητή της, ο Γιάννης Ρίτσος τον αποχαιρέτησε με ένα ποίημά του, ο Ανδρέας Καραντώνης ανήγγειλε το θάνατό του από το ραδιόφωνο.

Χρόνια μετά, η προτομή του τοποθετήθηκε στον κήπο της πόλης που έγινε δεύτερη πατρίδα του.