Τρίτη 1 Μάρτη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 17
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
Μέθοδος αύξησης της εκμετάλλευσης

Τον τελευταίο καιρό πληθαίνουν οι συνεντεύξεις Τύπου, τα συνέδρια και γενικά η προπαγάνδιση της ιδέας και πρακτικής της «Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης» (ΕΚΕ), που δεν είναι τίποτα άλλο από την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση τομέων της κοινωνικής πολιτικής.

Το κράτος αποποιείται των ευθυνών του για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής και μεταθέτει αυτή την υποχρέωσή του να την ασκήσουν οι πολυεθνικές με το αζημίωτο. Το όφελος για τις επιχειρήσεις είναι καταρχήν οικονομικό, αφού αυτές οι δαπάνες εκπίπτουν απ' τη φορολογία τους. Ακόμα, είναι μια άλλη μορφή διαφήμισης, όπου, με την ίδια δαπάνη, εκτός από το προϊόν τους διαφημίζεται και το δήθεν κοινωνικό πρόσωπο της εταιρίας. Οι επιχειρήσεις προσπαθούν να δείξουν ότι εμπράκτως ενδιαφέρονται για να διορθώσουν ή να αμβλύνουν τις συνέπειες από την κοινωνική αδικία, άρα ο καταναλωτής - εργαζόμενος πρέπει να αγοράσει το συγκεκριμένο προϊόν για να επιστραφούν δήθεν σ' αυτόν και πάλι τα χρήματα που έδωσε, μέσω μιας κοινωνικής προσφοράς. Ετσι, αυξάνεται ο τζίρος τους και μεγαλώνουν τα κέρδη τους.

Το κεφάλαιο με αυτή τη δραστηριότητα κάνει και ιδεολογική παρέμβαση αναμένοντας μακροπρόθεσμα οφέλη. Προσπαθεί να περάσει στο λαό ότι η κοινωνική ανισότητα και αδικία δεν οφείλεται στην ύπαρξη δύο τάξεων στο εκμεταλλευτικό σύστημα που ζούμε, δηλαδή των εκμεταλλευτών και των εκμεταλλευόμενων, αλλά ότι είναι κάτι πρόσκαιρο και επιμέρους που συμβαίνει σε ορισμένες κατηγορίες του πληθυσμού, ανεξάρτητα από κοινωνικοοικονομικούς σχηματισμούς, μια και έχουμε όλοι κοινά συμφέροντα και από κοινού πρέπει να παλέψουμε για τη διαιώνιση και ενίσχυσή του.

Επιδιώκουν έτσι οι κεφαλαιοκράτες να κρύψουν την ταξικότητα του συστήματος και ιδιαίτερα των ζητημάτων στους τρεις πυλώνες που δραστηριοποιούνται (οικονομικός, κοινωνικός, περιβαλλοντικός) και να φανούν φιλεργατικοί, φιλεύσπλαχνοι, φιλάνθρωποι, όχι μόνο για τους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις - που τους μετονομάζουν σε συνεργάτες για να τους χτυπήσουν τα εργασιακά, ασφαλιστικά και λοιπά δικαιώματα που απέκτησαν με τους αγώνες του λαϊκού κινήματος - αλλά και για τους υπόλοιπους εργαζόμενους.

Η κυβέρνηση με την υλοποίηση αυτής της πολιτικής, σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα («τομέα κοινωνικής οικονομίας» τον ονομάζει), ικανοποιεί τα συμφέροντα των επιχειρηματιών στους τομείς της κοινωνικής πολιτικής, μειώνοντας ταυτόχρονα τις κρατικές δαπάνες. Ετσι, αφ' ενός μεν εξοικονομούνται χρήματα για την εξυπηρέτηση του κεφαλαίου (δάνεια, υποδομές, φοροαπαλλαγές κλπ.) αφ' ετέρου διευκολύνονται οι ιδιωτικές επενδύσεις σε τομείς που μέχρι πρότινος ήταν κρατικοί.

Η τέτοια δράση του κεφαλαίου για την ΕΚΕ χτυπάει το συνδικαλιστικό κίνημα και γενικότερα το μαχόμενο ριζοσπαστικό λαϊκό κίνημα. Γιατί προσπαθεί να περάσει στους εργαζόμενους ότι η διεκδίκηση δικαιωμάτων που να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες τους είναι αναποτελεσματική, οπισθοδρομική αντίληψη και πρακτική και το σύγχρονο είναι να αποδέχονται και να συμβιβάζονται με τα λίγα ψίχουλα που τους δίνει η εκάστοτε κυβέρνηση και να συμμετέχουν δραστήρια οι ίδιοι στα πλαίσια μιας κακώς εννοούμενης «κοινωνικής αλληλεγγύης» στο να μοιράζονται μεταξύ τους οι λαϊκές μάζες τη φτώχεια, τη μιζέρια και την εξαθλίωση. Αυτή είναι η σύγχρονη μορφή του εθελοντισμού, που αθωώνει τους εκμεταλλευτές και αυγαταίνει τα κέρδη τους, σπρώχνοντας σε μεγαλύτερη εξαθλίωση τις λαϊκές μάζες.


Της
Μαρίας ΛΑΜΠΡΙΝΟΥ
Μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ