Δεν μπορεί παρά να επαινεθεί το πάντα εξαιρετικό πολιτιστικό και λογοτεχνικό περιοδικό της Κέρκυρας «Πόρφυρας» για το 114ο τεύχος του (Γενάρης - Μάρτης 2005). Στα ουκ ολίγα αφιερωματικά τεύχη του για κορυφαία πρόσωπα και θέματα των Επτανησιακών γραμμάτων και τεχνών (λ.χ. Κάλβος, Σολωμός), προσθέτει ένα ακόμη σημαντικότατο. Ολο το 114ο τεύχος (782 σελίδες) είναι αφιερωμένο στο Επτανησιακό Θέατρο - μια μεγάλη, μετά του Κρητικού Θεάτρου, θεατρική παράδοση, που αποτέλεσε «μοχλό» αναγέννησης του νεοελληνικού θεάτρου.

«Ο προσδιορισμός "εν τόπω δημοσίω ή ιδιωτικώ ή αγρώ" φωτίζει πανοραμικά ολόκληρη την Επτανησιακή θεατρική ζωή», έγραφε το 1964, ο Διονύσης Ρώμας, στο μελέτημά του για το Επτανησιακό Θέατρο. Παρ' ότι πέρασαν 40 χρόνια από το μελέτημα του Ρώμα, και νεότεροι μελετητές του νεοελληνικού θεάτρου (πολλοί από αυτούς συμμετέχουν στο εξαιρετικό, επιστημονικού επιπέδου, αφιέρωμα του «Πόρφυρα») διερεύνησαν και φώτισαν άγνωστες πτυχές του Επτανησιακού Θεάτρου, οι βασικές εκτιμήσεις του Ρώμα δεν άλλαξαν. Το Επτανησιακό Θέατρο, αρχικά, σε όλα τα νησιά ήταν ιταλόφωνο. Ελληνόφωνο έγινε σε διαφορετικές για κάθε νησί εποχές. Στη Ζάκυνθο τον 17ο αιώνα, Στην Κεφαλονιά τον 18ο, στην Κέρκυρα τον 19ο. Οι πρώτες παραστάσεις δόθηκαν στα τρία αυτά νησιά, σε αριστοκρατικά σαλόνια, ήταν ερασιτεχνικές. Θέατρα χτίστηκαν αργότερα. Η μελέτη της επτανησιακής θεατρικής ζωής αφορά, κυρίως, στη Ζάκυνθο, ενώ για τα άλλα νησιά είναι περιορισμένη, αφού η Ζάκυνθος πρωτοπορούσε και στην πρόζα (αστική, που παιζόταν σε σαλόνια και δημόσια κτίρια και τη λαϊκή, με τις «ομιλίες» που παίζονταν στο ύπαιθρο, πλατείες της πόλης και χωριά). Εξάλλου Ζακυνθινοί ήταν οι Γουζέλης και Μάτεσης. Πρόζα είχε και η Λευκάδα, όπου γεννήθηκε ο δραματουργός Ζαμπέλιος. Στο μουσικό θέατρο η Κέρκυρα είχε την πρωτοκαθεδρία. Γενικά το Επτανησιακό Θέατρο ταυτίζεται με το καρναβάλι (παράδοση που κληρονόμησε η Βενετία από τους Βυζαντινούς).

Στο (εικονογραφημένο με φωτογραφικά ντοκουμέντα) αφιέρωμα του περιοδικού περιλαμβάνεται συζήτηση, εφ' όλης της επτανησιακής θεατρικής ύλης, με τον Σπύρο Ευαγγελάτο και κείμενα. Μεταξύ άλλων των: Μ. Βίττι, Δ. Σπάθη, Ι. Βιβιλάκη, Γ. Πεφάνη, Πλ. Μαυρομούστακου, Β. Πούχνερ, Κ. Γεωργουσόπουλου, Ε. Αδριανού, Δ. Μουσμούτη κ.ά. Επίσης περιλαμβάνονται κείμενα για: Την ιταλική όπερα στα αγγλοκρατούμενα Επτάνησα, τις σατιρικές ζακυνθινές «ομιλίες», το λόγιο κερκυραϊκό θέατρο τον 19ο αιώνα, άγνωστα κεφαλονίτικα θεατρικά έργα (δημοσιεύεται και το κωμειδύλλιο του Ζακύνθιου Πίου Λ. Μαρτζώκη «Το τύμπανον και η σάλπιγξ»), το θέατρο στο μεσοπολεμικό Αργοστόλι κ.ά. και επτανησιακή θεατρική βιβλιογραφία.