Τι προέκυψε από το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ;

*

Στο ιδεολογικό πεδίο - κι αν λάβουμε υπόψη τον θαυμασμό που εξέφρασε ο κ. Ανδριανόπουλος για την ομιλία του κ. Παπανδρέου - έχουμε την πλήρη νεοσυντηρητικοποίηση της Χαρ. Τρικούπη.

*

Στο επίπεδο των συμβολισμών, η βράβευση της κυρίας Αγγελοπούλου δεν είναι καθόλου «ουδέτερη» κίνηση, αφού δηλώνει σε ποιες τάξεις αποδίδει «τιμές» το κόμμα των «μη προνομιούχων»...

*

Σε ό,τι αφορά στο εσωκομματικό πεδίο, για την περιλάλητη «ανανέωση» μιλούν τα ίδια τα ανακυκλώμενα υλικά που τη συνθέτουν. Η «ανανέωση» (είτε αυτή αφορά στην επιστροφή Λαλιώτη, είτε στην ηθικά όχι και τόσο ανεπίληπτη πολιτική «δικαίωση» συμπεριφορών προσώπων που ενεπλάκησαν σε φαινόμενα τύπου «Πάχτα» ή «Σοφοκλέους») αποδείχτηκε ότι πρόκειται για μια φιλολογία κενή περιεχομένου.

*

Οσον αφορά, τέλος, στο επίπεδο του πολιτικού «επέκεινα», το συνέδριο ήρθε να επικυρώσει το πολιτικό στίγμα του ΠΑΣΟΚ, όπως πολύ νωρίς το είχε προσδιορίσει ο κ. Παπανδρέου με τις θέσεις του. Θυμίζουμε μερικές από αυτές: Περαιτέρω ανατροπή του ασφαλιστικού αφού «μετά τα 60, μετά τα 70 υπάρχουν ακόμα παραγωγικά χρόνια»... Επιβολή Μεσαίωνα στις εργασιακές σχέσεις μιας και «οι νέοι άνθρωποι (πρέπει) να δουλεύουν για τέσσερα χρόνια ανασφάλιστοι»... Πλήρης προώθηση της λαίλαπας των ιδιωτικοποιήσεων αφού «το ΠΑΣΟΚ πρέπει να μιλήσει για την αποκρατικοποίηση. Να πάρει μια απόφαση στο συνέδριό του»...

*

Χρήσιμο, λοιπόν, το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Και πολύ ενδιαφέρον σημειολογικά, με την έννοια ότι ένα τόσο βαθιά νεοφιλελεύθερο κόμμα, συνεχίζει να διατηρεί στον τίτλο του τον όρο «σοσιαλιστικό»...