Θαμμένο θα μείνει ένα σημαντικότατο αρχαιολογικό εύρημα για την ιστορία της Αττικής, ο μεγάλος θαλαμοειδής μυκηναϊκός τάφος και ο μεγάλος δρόμος του που αποκαλύφθηκαν στις αρχές της δεκαετίας '90 στη θέση Φούρεσι στα Γλυκά Νερά, αφού, σύμφωνα με εισήγηση της Διεύθυνσης Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων του ΥΠΠΟ, «ο τάφος κυριολεκτικά ασφυκτιά ανάμεσα στις υπάρχουσες οικοδομές και ως εκ τούτου τίθεται υπό αμφισβήτηση η δυνατότητα αναδείξεως του μνημείου».

Η ιστορία του ευρήματος ξεκινά το 1991, όταν η εκσκαφή σε ιδιόκτητο οικόπεδο αποκάλυψε τμήμα μυκηναϊκού νεκροταφείου με περίπου 40 θαλαμοειδείς και λακκοειδείς τάφους. Το νεκροταφείο εκτείνεται ανατολικά του λόφου Ασπρα Χώματα και ΝΑ της διασταύρωσης των λεωφόρων Μαραθώνος και Λαυρίου. Η επιφανειακή αρχαιολογική έρευνα που ακολούθησε «δε βρήκε» αρχαία στο ανατολικό τμήμα του οικοπέδου και δόθηκε έγκριση για οικοδόμηση κατοικίας όπως και έγινε.

Η ανασκαφή συνεχίστηκε δυτικά του οικοπέδου, όπου ανακαλύφθηκε αρχικά ο μεγάλος ταφικός δρόμος, μήκους 24 μ. και πλάτους 1,5 μ! Επίσης, βρέθηκε μυκηναϊκή κεραμική, χάλκινες αιχμές βελών, θραύσματα μικρών οστέινων αντικειμένων και τμήματα χρυσών ελασμάτων. Αργότερα, αποκαλύφθηκε και ο τάφος που σε μία πλευρά του σώζεται σε ύψος περίπου 3 μ., ενώ σώζεται και τμήμα της οροφής του. Μεταξύ των ευρημάτων στον τάφο περιλαμβάνονται ένα μινωικού τύπου ανδρικό ειδώλιο και έξι ανθρώπινα κρανία. Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι ο τάφος αποτελεί μοναδικό μνημείο για την Αττική.

Αν και αρχικά οι αρμόδιες υπηρεσίες είχαν εισηγηθεί, λόγω της σημασίας του, τη διατήρηση και ανάδειξη του μνημείου, και την απαλλοτρίωση του οικοπέδου, αργότερα εκτίμησαν ότι το ήδη κτισμένο μέρος του οικοπέδου δεν επιτρέπει την πρόσβαση στο μνημείο. Τον περασμένο Φλεβάρη έγινε αυτοψία στο χώρο, όπου διαπιστώθηκε ότι το μνημείο «ασφυκτιά».

Από την ιστορία, προκύπτουν διάφορα ερωτήματα, όπως το γιατί, ενώ διαπιστώθηκε εξαρχής η αρχαιολογική σημασία της περιοχής δόθηκε βεβιασμένα άδεια οικοδόμησης, έστω και στο σημείο όπου δε βρέθηκαν αρχαιότητες. Γιατί δεν υπήρξε πρόβλεψη, σε περίπτωση που η αρχαιολογική σκαπάνη «έπεφτε» σε κάτι σημαντικό, όπως και έγινε; Αν υπήρχε προγραμματισμός αλλά και κυβερνητική θέληση από την αρχή, δε θα υπήρχε και η ταλαιπωρία του ιδιώτη επί 14 χρόνια.

Και τώρα, όμως, θα μπορούσε να απαλλοτριωθεί το οικόπεδο και να αναδειχτεί το μνημείο. Ωστόσο, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο γνωμοδότησε κατά πλειοψηφία να μη γίνει απαλλοτρίωση και να «διατηρηθεί σε κατάχωση» ο τάφος και ο δρόμος του. Αυτό σημαίνει ότι ο ιδιοκτήτης θα χτίσει από πάνω με πασαλόπηξη, χωρίς να οικοδομηθεί το ισόγειο, τάχα για να μη... «θιγεί» ο αρχαίος δρόμος.