Πριν από 50 χρόνια, οι εθνικές οδοί και οι δρόμοι φτιάχνονταν από το κράτος με την βοήθεια «μικρών» για τις σημερινές διαστάσεις εργολάβων. Οι κεφαλαιοκράτες, τότε, δεν ενδιαφέρονταν για τέτοιου χαρακτήρα επιχειρηματικές δραστηριότητες - επενδύσεις. Οπως και για αρκετούς άλλους τομείς. Εδώ και μερικά χρόνια, όμως, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οι δεκαετίες καπιταλιστικής ανάπτυξης και καταλήστευσης του παραγόμενου από το λαό πλούτου έχουν σωρεύσει τεράστια καπιταλιστικά κέρδη, που αναζητούν κερδοφόρες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Αναζήτηση, η οποία έγινε και γίνεται ακόμη εντονότερη καθώς η χώρα έγινε μέλος της τότε ΕΟΚ και νυν ΕΕ, έχει «απελευθερωθεί» η κίνηση και η δράση των κεφαλαίων και δυναμώνει συνεχώς ο διεθνής και εγχώριος επιχειρηματικός ανταγωνισμός, ενώ μειώνεται η δυνατότητα των λαϊκών στρωμάτων να ικανοποιούν τις αυξανόμενες συνεχώς ανάγκες τους. Ετσι, οι κυβερνήσεις προχωρούν σε αποκρατικοποιήσεις και κάθε λογής ιδιωτικοποιήσεις και το καπιταλιστικό κράτος περιορίζεται στο ρόλο του «στρατηγείου» και του «επόπτη», αφήνοντας «ζωτικό χώρο» στην επιχειρηματική κερδοσκοπία.

Σημειώνουμε τα παραπάνω, ώστε να γίνει κατανοητό το γιατί καταλαβαίνουμε τον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ, Γ. Σουφλιά, όταν ισχυρίζεται ότι η παράδοση των εθνικών οδών, των διοδίων, κλπ. στους κεφαλαιοκράτες αποτελεί ουσιαστικά μονόδρομο για την κυβέρνηση. Πράγματι, αυτά απαιτούν οι σημερινές ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Αυτά απαιτούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και της ακόμη μεγαλύτερης κερδοφορίας του. Στο πλαίσιο του σύγχρονου καπιταλισμού δεν υπάρχει άλλος δρόμος κι ας έχουν αυταπάτες ορισμένοι για τον εξανθρωπισμό του...