Ετοιμο έχει η κυβέρνηση το αντιλαϊκό «κοστούμι», που ετοίμασε με το πρόσχημα - αυτή τη φορά - τη μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων μέχρι το τέλος του 2006 κάτω από 3% του ΑΕΠ. Χέρι βοήθειας στην κατεύθυνση αυτή έδωσαν και τα στοιχεία της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας (Γιούροστατ), σύμφωνα με τα οποία το ελληνικό δημοσιονομικό έλλειμμα το 2004, διαμορφώθηκε στο 6,1% του ΑΕΠ (βλέπε σχετική ανταπόκριση από τις Βρυξέλλες). Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση της ΝΔ, προκειμένου να δικαιολογήσει τον ορυμαγδό μέτρων, τα σκληρά μέτρα λιτότητας, θα επικαλεστεί την τρομοκρατία των ελλειμμάτων και τις υποχρεώσεις της χώρας απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους...

Στα πλαίσια αυτά και σύμφωνα με πληροφορίες, το οικονομικό επιτελείο έχει ήδη έτοιμο το νέο «επικαιροποιημένο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης» (ΠΣΑ), το οποίο ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφης, θα καταθέσει την ερχόμενη Δευτέρα 21 Μάρτη στις Βρυξέλλες. Πρέπει να σημειώσουμε, ότι, παρά τη ρητή και δημόσια δέσμευση του υπουργού, σύμφωνα με την οποία «η κυβέρνηση αναλαμβάνει για πρώτη φορά την πρωτοβουλία, ώστε το πρόγραμμα να συζητηθεί πρώτα στην ελληνική Βουλή πριν από την κατάθεσή του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή», κάτι τέτοιο τελικά δε θα γίνει.

Κύκλοι του υπουργείου δικαιολογούσαν την αθέτηση της κυβέρνησης, επικαλούμενοι την αλλαγή του χρονοδιαγράμματος και το ...βεβαρημένο πρόγραμμα του υπουργού. Ο Γ. Αλογοσκούφης θα εκπροσωπήσει αύριο την κυβέρνηση στο έκτακτο ΕΚΟΦΙΝ, που συνέρχεται στις Βρυξέλλες, όπου θα συζητηθεί το θέμα της αναθεώρησης του προγράμματος σταθερότητας, και στη συνέχεια θα πάρει μέρος στις εργασίες της Εαρινής Συνόδου Κορυφής της ΕΕ... Το νέο πρόγραμμα (ΠΣΑ) θα παρουσιάσει τελικά σε συνέντευξη Τύπου ο Γ.Αλογοσκούφης στις 31 Μάρτη, ενώ δεν είναι γνωστό αν θα κατατεθεί προς συζήτηση και στη Βουλή.

Φυσικά, τα περί βεβαρημένου προγράμματος, δεν είναι παρά προσχήματα. Απλώς η κυβέρνηση δεν επιθυμεί αυτή τη στιγμή να δημοσιοποιήσει ένα πρόγραμμα που είναι φορτωμένο με σκληρά αντιλαϊκά μέτρα προσαρμογής του ελληνικού καπιταλισμού στις κατευθυντήριες γραμμές της στρατηγικής της Λισαβόνας. Ενα πρόγραμμα πραγματικό περιβόλι, το οποίο περιέχει απ' όλα. Νέα φορολογικά μέτρα, περικοπές κοινωνικών δαπανών, αλλά και μέτρα ...ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Παρεμβάσεις, δηλαδή, στην αγορά εργασίας όπου τίθεται θέμα διευθέτησης του χρόνου εργασίας και αλλαγής στις αμοιβές από υπερωριακή απασχόληση, αλλά και αναφορές στο ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό σύστημα, όπου το γενικό σύνθημα που κυριαρχεί, είναι: Κανένας εργαζόμενος/η δε συνταξιοδοτείται πριν από τα 65, αλλά και χορήγηση «κινήτρων» για την όσο το δυνατό μεγαλύτερη παραμονή στην αγορά εργασίας.

Στο θέμα τώρα των εσόδων, όλα κατατείνουν ότι η κυβέρνηση κινείται στην αύξηση των κατ' εξοχήν αντιλαϊκών έμμεσων φόρων. Λόγος γίνεται είτε για το ΦΠΑ, είτε για τους ειδικούς φόρους σε πετρελαιοειδή, ποτά, τσιγάρα, είτε και για συνδυασμό και των δύο. Για τους άμεσους φόρους, βέβαια, ούτε λόγος να γίνεται, καθώς η γενική κατεύθυνση στην ΕΕ, αλλά και στην Ελλάδα, είναι η μείωσή τους και αυτό δεν αφορά βέβαια τους εργαζόμενους, αλλά τη φορολογία των επιχειρήσεων. Οπως είναι γνωστό, με το φορολογικό νομοσχέδιο η κυβέρνηση της ΝΔ μείωσε τη φορολογία των επιχειρηματικών κερδών από το 35% στο 25%, σταδιακά έως το 2007. Η ιδιαιτερότητα της Ελλάδας βέβαια συνίσταται ότι έχει σήμερα από τα πλέον αντιλαϊκά φορολογικά συστήματα μεταξύ των κρατών - μελών της ΕΕ.

Ετσι, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της «Γιούροστατ», η έμμεση φορολογία στην Ελλάδα αντιπροσώπευε το 2003 το 37,2% της συνολικής φορολογικής επιβάρυνσης, τη στιγμή που στην Ευρώπη των «25» η έμμεση φορολογία αντιπροσώπευε το 2003 το 33,8% της συνολικής φορολογικής επιβάρυνσης. Η κατά 3,4 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερη έμμεση φορολογία στην Ελλάδα, αντισταθμίζει τη χαμηλότερη απόδοση της άμεσης φορολογίας. Σύμφωνα με τα ίδια κοινοτικά στοιχεία, η άμεση φορολογία στην Ελλάδα αντιπροσώπευε το 2003 το 23,3% της συνολικής φορολογικής επιβάρυνσης, έναντι 27,4% που ήταν το 2000. Μέσα σε τρία μόλις χρόνια, οι άμεσοι φόροι μειώθηκαν κατά 4,1 ποσοστιαίες μονάδες, ως συνέπεια της μείωσης της φορολογίας των επιχειρήσεων. Αντίθετα, στην Ευρώπη των «25» η άμεση φορολογία αυξήθηκε από 33,2% το 2000 στο 34,5% το 2003. Με άλλα λόγια, οι άμεσοι φόροι στην Ελλάδα είναι κατά 11,2 ολόκληρες ποσοστιαίες μονάδες χαμηλότερη από τα μέσα κοινοτικά επίπεδα και η διαφορά αυτή, αφορά τη ...συμβολή του καπιταλιστικού κράτους στην αύξηση των καπιταλιστικών κερδών.