Τι σημαίνουν όλα όσα αναφέρονται στο προηγούμενο σχόλιο για τους εργαζόμενους και το λαό; Πάρα πολλά, αλλά θα σταθούμε σε ορισμένα: Πρώτον, εξηγούν την εντεινόμενη συνεχώς επιθετικότητα του κεφαλαίου και τις αντίστοιχες αντιλαϊκές πολιτικές που εφαρμόζουν οι πολιτικοί του εκπρόσωποι, μέχρι και το αδιαμφισβήτητο φαινόμενο της τόσο μεγάλης σύμπτωσης - αν όχι ταύτισης - θέσεων των λεγομένων συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων. Δεύτερον, αποκαλύπτουν τις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις, που «σφραγίζουν» τις θέσεις όλων όσοι μιλούν για τον όποιο «εξανθρωπισμό» του σύγχρονου καπιταλισμού και ονειρεύονται έναν κόσμο, όπου θα ζουν αρμονικά και ευτυχισμένοι κεφαλαιοκράτες και εργαζόμενοι. Τρίτον, δικαιώνουν την από αρκετά χρόνια εκτίμηση του ΚΚΕ, για το κρίσιμο σταυροδρόμι των δυο δρόμων ανάπτυξης, που βρίσκεται μπροστά στην εργατική τάξη και το λαό μας. Αυτόν του καπιταλισμού και αυτόν του σοσιαλισμού. Και φανερώνουν, πόσο ώριμη, επιτακτικά αναγκαία, αλλά και ρεαλιστική είναι η πρόταση του ΚΚΕ, για την οικοδόμηση της Λαϊκής Συμμαχίας, την κατάκτηση της εξουσίας και την εφαρμογή της λαϊκής οικονομίας.