Πώς οι «απελευθερωτές», με ποιες μεθόδους, προσπαθούν να καταβάλλουν αυτήν την αντίσταση; Ας πάρουμε μια γεύση από την τελευταία, τέτοιου είδους, μαζική επιχείρηση, πριν από μερικούς μήνες στη Φαλούτζα:

*

«Είδε τους στρατιώτες να μπαίνουν στο σπίτι και να εκτελούν, χωρίς να πούνε ούτε μια κουβέντα, τον πατέρα της και τη μητέρα της. Στη συνέχεια, χτύπησαν τις δύο αδελφές της πριν τις δολοφονήσουν και αυτές. Μετά από αυτό, είδε τον αδελφό της σε κατάσταση αμόκ να κινείται κατά των ένοπλων στρατιωτών, οι οποίοι, απλά, τον πυροβόλησαν στο κεφάλι».

*

«Πέντε από εμάς, συμπεριλαμβανομένου και ενός γείτονα 55 ετών, παγιδευτήκαμε στο σπίτι μας, στη Φαλούτζα, όταν άρχισε η πολιορκία. Στις 9 Νοέμβρη, οι πεζοναύτες έφτασαν στο σπίτι. Ο πατέρας μου και ο γείτονας προχώρησαν στην πόρτα του σπιτιού για να τους ανοίξουν. Δεν ήμασταν μαχητές, ούτε οπλισμένοι, νομίζαμε ότι δεν είχαμε κανέναν λόγο για να φοβηθούμε. Εγώ πήγα προς την κουζίνα για να πάρω και να φορέσω το μαντίλι μου, καθώς δεν έπρεπε ξένοι άνδρες να δουν τα μαλλιά μου. Αυτό, μου έσωσε τη ζωή. Οταν ο πατέρας μου και ο γείτονας πλησίασαν στην πόρτα, οι Αμερικανοί τους πυροβόλησαν. Πέθαναν ακαριαία. Εγώ και ο 13χρονος αδελφός μου κρυφτήκαμε στην κουζίνα πίσω από το ψυγείο. Οι στρατιώτες μπήκαν στο σπίτι και έπιασαν την άλλη μου αδελφή. Πρώτα τη χτύπησαν. Μετά την εκτέλεσαν. Εφυγαν γρήγορα. Πρώτα, όμως, κατέστρεψαν τα έπιπλα του σπιτιού και έκλεψαν τα χρήματα από την τσέπη του νεκρού πατέρα μας».

*

«Οι Αμερικανοί χρησιμοποίησαν αυτές τις αλλόκοτες βόμβες, που, όταν σκάνε, δημιουργούν ένα σύννεφο καπνού σαν μανιτάρι. Στη συνέχεια, μικρά κομμάτια πέφτουν από τον ουρανό, αφήνοντας πίσω τους ουρές καπνού. Αυτά τα κομμάτια, στη συνέχεια, ανάβουν και καίνε το δέρμα των ανθρώπων, ακόμη και αν βουτήξουν στο νερό».

***