Η Ελένη Ηλιοπούλου - Ζαχαροπούλου μάς παρουσιάζει το νέο της βιβλίο «Υφαίνοντας τον άνεμο» (Εκδόσεις των φίλων) με τίτλο υπερβατικό και άκρως ποιητικό. Στην ποίησή της τίποτε δεν περισσεύει, τίποτε δεν είναι περιττό. Η γραφή της δωρική, άρτια σμιλεμένη, χωρίς πλατιασμούς και χάσματα. Γραφή με δύναμη, τόλμη, θάρρος, διαυγής και με μεγάλη οξύνοια. «Υφαίνουν οι σαΐτες στην αυγή/ τον ακίνητο χρόνο/ Ο αργαλειός/ δοσμένη μοναξιά».

Η γλώσσα της πλούσια, υμνεί με το λεξιλόγιό της την ελληνική γλώσσα και τοποθετεί λέξεις - κλειδιά στο στίχο της. Λόγος βαθιά φιλοσοφημένος, στοχαστικός, με έντονο προβληματισμό για τη ζωή και το θάνατο, για την πορεία την ανθρώπινη, αναζητώντας την αλήθεια. Με το στοιχείο της αμφισβήτησης και της επαναστατικότητας να υπάρχει στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα της ποίησης, καθώς και η αντισυμβατικότητα, και η αντίσταση στα κακώς κείμενα της ζωής του ανθρώπου.

Κρυφοί καημοί με λυρισμό, με πόνο και δάκρυ, ανησυχία κι εσωτερικό λυγμό. Ποίηση ηρωική. Εργο που δικαιώνει την ποιήτρια με την υψηλή αισθητική και τη μεγάλη αξία των στίχων της.

(Κριτική παρουσίαση από την Ταϋγέτη Γεωργίτση).