ΑΣΒΗΣΤΗ μένει στη μνήμη εκείνη η Κυριακή (30 Μάρτη 1952) κι ας έχουν περάσει από τότε 53 χρόνια που η ελληνική αντιδραστική ολιγαρχία, εκτελώντας πειθήνια τις εντολές των Αμερικανών, δολοφονούσε τον Νίκο Μπελογιάννη ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ και τους συντρόφους του.

Ο «ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ - Ρίζος» στο φ. της περασμένης Τετάρτης έδωσε στιγμές από το συγκλονιστικό ρεπορτάζ της στερνής εκείνης νύχτας, όπως το έζησε και το 'γραψε ο αγωνιστής δημοσιογράφος ο σ. Γιώργος Κορωναίος, που «έφυγε» από τη ζωή πριν λίγα χρόνια.

ΔΑΣΚΑΛΟΣ του ρεπορτάζ και στις μεγάλες έρευνες ο Γ. Κορωναίος κι οι συνάδελφοί του απέδειξαν εκείνο το Σαββατόβραδο πως άγρυπνοι παρακολούθησαν το χρονικό της απαγωγής και της εκτέλεσης παρ' όλες τις διαβεβαιώσεις που τους έδιναν ότι δεν επρόκειτο να γίνουν εκτελέσεις το πρωί της Κυριακής.

ΕΤΣΙ, η νύχτα της εκτέλεσης δημοσιεύτηκε στο «Ρ» με όλες τις λεπτομέρειες από τον Γ.Κ. 28 χρόνια αργότερα, στιγμή με στιγμή από τις φυλακές της Καλλιθέας ως το Γουδί, τον «συνήθη τόπο των εκτελέσεων», μέχρι τα χαράματα, όταν τα αυτοκίνητα με τους προβολείς φώτισαν τους τέσσερις μελλοθάνατους και ακουγόταν η ομοβροντία. Ηταν 4.10 βαθύ σκοτάδι ακόμη.

ΑΛΛΑ με τη δίκη Μπελογιάννη και τη δολοφονία του η αγωνιστική δημοσιογραφία έχει κι άλλες άξιες, μεγάλες στιγμές που φώτισαν ένα φοβερό έγκλημα.

Ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ Σπύρος Δενδρινός, συνεργάτης του «Ρ» ήταν από τους λίγους δημοσιογράφους, που παρακολούθησαν τις δίκες του Μπελογιάννη και των συντρόφων του. Στο δημοσιογραφικό του ενεργητικό είναι πως παρ' όλα τα αστυνομικά μέτρα και τις απαγορεύσεις πέτυχε να πάρει συνέντευξη από τον Μπελογιάννη, η οποία ενόχλησε πολύ τους Αμερικανούς και γι' αυτό ακριβώς έκαναν έντονα διαβήματα διαμαρτυρίας.

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ αυτή έλεγε: «Οι οργανωταί αυτής της δίκης, ντόπιοι και ξένοι, κατέβαλαν πρωτοφανείς προσπάθειες για να κατασυκοφαντήσουν τον αγώνα του ΚΚΕ, χωρίς να διστάσουν ούτε μπροστά στη διαστρέβλωση γνωστών κειμένων...».

«ΑΠΕΝΑΝΤΙ σ' αυτές τις προσπάθειες εμείς βρεθήκαμε τελείως ανυπεράσπιστοι, γιατί μέσα στα απομονωτήρια της Ασφάλειας δε μας δόθηκε καθόλου ο χρόνος και η δυνατότητα να μελετήσουμε και να συγκεντρώσουμε τα απαραίτητα για την υπεράσπισή μας στοιχεία».

«ΕΤΣΙ υποχρεωθήκαμε να παλέψουμε κάτω από απαράδεκτα άνισους όρους. Αλλά παρ' όλα αυτά, αποδείχτηκε ότι το ΚΚΕ είναι κόμμα πατριωτικό με τίτλους εθνικούς, που κανένα άλλο κόμμα δεν έχει να παρουσιάσει. Γιατί στο βωμό της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας της Ελλάδας έχει προσφέρει φοβερές εκατόμβες.

ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ με ημερομηνία 29/2/52 κλείνει με τούτα τα λόγια: «Γι' αυτό οι σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος δε δολοφονούν εμάς. Δολοφονούν την ειρήνευση και την τιμή της Ελλάδος».

Ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ μαζί με την ενυπόγραφη συνέντευξη έδωσε επίσης με την πένα του όλα τα σχετικά υλικά της δίκης (πρώτης και δεύτερης) με πλήθος από παρατηρήσεις και κυρίως την ατμόσφαιρα του στρατοδικείου, στο οποίο όπως σημειώνει ο Σπ. Δενδρινός πρωταγωνιστής ήταν ο Μπελογιάννης.

ΓΡΑΦΕΙ σχετικά: «Η πίστη, η αξιοπρέπεια, η τόλμη και η ψυχραιμία του εντυπωσίασαν τους πάντες. Ψηλός, επιβλητικός, σοβαρός, άφοβος διέκοπτε κι απαντούσε όχι στους κατηγόρους του εαυτού του αλλά σε όσους καταφέρονταν κατά του κόμματός του.

«... ΑΠΑΝΤΟΥΣΕ με ντοκουμέντα ακατάβλητα, με επιχειρήματα ακαταμάχητα με τόση σαφήνεια, διαύγεια. Είχε δώσει μια μάχη νικηφόρα στο στρατοδικείο. Και δεν είχε καμιά αυταπάτη για τη μοίρα του. Εχοντας μπροστά σ' όλο τον κόσμο μαστιγώσει τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό σαν κύριο ένοχο της νεότερης ελληνικής τραγωδίας και έχοντας καταγγείλει θαρραλέα το στρατοδικείο σα δικαστήριο σκοπιμότητας είχε όχι μόνο να εκπληρώσει το μεγάλο χρέος του υπερασπίζοντας την πατριωτική πολιτική του ΚΚΕ μα είχε σφραγίσει και τη ζωή του».

Ο ΝΙΚΟΣ Μπελογιάννης θα συμβολίζει πάντα τον αγώνα, την τόλμη και την αρετή του καλύτερου ανθρώπου. Με το φως των 53 χρόνων από το θάνατό του θα μένει στην ιστορία και στη συνείδηση του λαού ένας κομμουνιστής, ένας υπέροχος αγωνιστής και άνθρωπος σε παγκόσμια κλίμακα.