Το λεγόμενο κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος στην Ελλάδα την περίοδο 1981 - 2000, εμφάνιζε κατά μέσον όρο ετήσια μείωση 0,4%, ενώ την περίοδο 2001 - 2004 υποχώρησε κατά 0,6%.

Τα στοιχεία αυτά, τα οποία περιέχονται στην τελευταία έκθεση των εαρινών προβλέψεων της ΕΕ, από μόνα τους αποτελούν ηχηρό ράπισμα, σε όλους εκείνους (κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, Μέσα Ενημέρωσης, συνδικαλιστικές ηγεσίες, Τράπεζα Ελλάδας), που προσπαθούν να πείσουν την κοινή γνώμη ότι η μειωμένη ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας - κεφαλαίου και ο υψηλός πληθωρισμός, οφείλονται στους υψηλούς μισθούς... Αντίθετα, σύμφωνα με την ΕΕ - όχι ότι η τελευταία αγάπησε ξαφνικά τους εργαζόμενους, αλλά σαν γενικός τοποτηρητής των συμφερόντων του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, δεν έχει κανένα λόγο να μπει σε παιγνίδια μικροπολιτικής - σταθερά τα τελευταία 24 χρόνια (1981 - 2004) ο μέσος ρυθμός αύξησης των μισθών, υπολειπόταν του ρυθμού αύξησης της παραγωγικότητας της εργασίας, γεγονός που σημαίνει ότι οι όροι καπιταλιστικής εκμετάλλευσης έγιναν δυσμενέστεροι για τους εργαζόμενους της χώρας μας. Και πρέπει να σημειώσουμε ότι η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη για τους τελευταίους, δεδομένου ότι η ΕΕ παίρνει υπόψη της τα επίσημα στοιχεία για την εξέλιξη των μισθών που της προμηθεύουν οι ελληνικές κυβερνήσεις, στα οποία φυσικά δεν καταγράφεται η «μαύρη» εργασία με τα άθλια μεροκάματα και τις ελεεινές συνθήκες εργασίας.

Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, το πραγματικό «κόστος εργασίας» μειώθηκε κατά 2,8% το 2001, το 2002 αυξήθηκε κατά 1,6%, το 2003 υποχώρησε κατά 2,6% και το 2004 αυξήθηκε κατά 1%. Σε μέσα επίπεδα την περίοδο 2001 - 2004 σημειώθηκε νέα υποχώρηση κατά 0,6%. Οσο για το 2005 και 2006 προβλέπεται να αυξηθεί κατά 0,3%! Αλλά τα δυσάρεστα νέα για τους εργαζόμενους, δε σταματούν εδώ.

Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία την περίοδο 2005 - 2006, η απασχόληση θα σημειώσει κατακόρυφη πτώση, η ανεργία θα διατηρηθεί σταθερά σε επίπεδα υψηλότερα του 10% του εργατικού δυναμικού, ενώ ανοδικά θα κινηθεί και ο πληθωρισμός. Και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον «ελεγχόμενης» μείωσης του ρυθμού αύξησης του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, κυρίως, λόγω της μεγάλης κάμψης της δημόσιας κατανάλωσης. Με άλλα λόγια, το πλαίσιο καπιταλιστικής εκμετάλλευσης για το 2005 και 2006, θα εντατικοποιηθεί σε βάρος φυσικά των εργαζομένων και προς όφελος των καπιταλιστικών κερδών.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της έκθεσης, ο ρυθμός αύξησης της απασχόλησης θα μειωθεί δραστικά από 2,8% το 2004 στο 0,6% και 0,7% το 2005 και 2006. Η δε ανεργία από 10,3% το 2004, θα αυξηθεί στο 10,5% το 2005, για να «υποχωρήσει» στο 10,3% το 2006. Ο δε ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ, από 4,2% το 2004, προβλέπεται να υποχωρήσει στο 2,9% και στο 3,1% το 2005 και 2006. Παρά τη σχετική αυτή μείωση, η πρόβλεψη για το ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ, είναι σημαντικά υψηλότερη από τα μέσα επίπεδα της ΕΕ. Από την άλλη, παρατηρείται το γνωστό φαινόμενο των καπιταλιστικών κοινωνιών, του υψηλού επιπέδου ανάπτυξης, το οποίο συνοδεύεται με στασιμότητα ή και υποχώρηση της απασχόλησης και άνοδο της ανεργίας, ως συνέπεια της ανόδου της παραγωγικότητας και της εντατικότητας της εργασίας (παραγωγή της σχετικής υπεραξίας).

Η σχετική μείωση του ΑΕΠ αποδίδεται στη μεγάλη κάμψη της δημόσιας κατανάλωσης, η οποία από ρυθμό αύξησης 6,5% το 2004 προβλέπεται να υποχωρήσει στο 1,9% και στο 1,3% το τρέχον και το επόμενο έτος. Μικρές διαφοροποιήσεις αναμένεται να σημειωθούν στην ιδιωτική κατανάλωση, η οποία από 3,3% το 2004 προβλέπεται να αυξηθεί κατά 2,9% και 3,1%. Υποχώρηση προβλέπεται και για τις ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου, οι οποίες από ρυθμό αύξησης 13,7% το 2003 και 4,9% το 2004, προβλέπεται να αυξηθούν κατά 3,1% και 3,8%.