«Ο διερμηνέας» του Σίντνεϊ Πόλακ (Νικόλ Κίντμαν και Σον Πεν)

Μιλάμε, για πολύ έμπειρο σκηνοθέτη. 19 ταινίες, μερικές από τις οποίες, έχουν ξεχωριστή θέση, στην παγκόσμια κινηματογραφία. 19 ταινίες, φορτωμένες με 46 υποψηφιότητες! Μιλάμε για έναν σκηνοθέτη, τον Σίντνεϊ Πόλακ, που έχει, πάνω από 35 χρόνια πίσω - και μπροστά - από τη μηχανή (ο ίδιος είναι και ηθοποιός). Μιλάμε, για τον άνθρωπο, που έχει υπογράψει το, «Σκοτώνουν Τα Αλογα Οταν Γεράσουν», μια ταινία - σταθμό. Αλλά και τις ταινίες, «Τρεις Μέρες Του Κόνδορα», «Πέρα Από Την Αφρική» (επτά Οσκαρ), «Τα Καλύτερά Μας Χρόνια» κ.ά.

Αυτός ο πολύ έμπειρος, και «πονηρεμένος» πολιτικά σκηνοθέτης, υπογράφει και τη Διερμηνέα. Μια ταινία που, ειδικά σήμερα, χρειάζεται μεγάλη αντοχή - και ανοχή - για να δεχτείς ότι είναι αθώα! Αφού μιλάει, για το «δημοκρατικό» έργο του ΟΗΕ, και, ακόμα πιο προκλητικό, για το «θεάρεστο» έργο του διεθνούς δικαστηρίου της Χάγης.

Ενας μαύρος ηγέτης κάποιας χώρας της Αφρικής, που ξεκίνησε σαν δημοκράτης και στη συνέχεια μεταβλήθηκε σε στεγνό δικτάτορα, έρχεται στη Νέα Υόρκη, για να απευθυνθεί στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Κάποιοι αντίπαλοί του θέλουν να τον σκοτώσουν, και μάλιστα, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του. Κάποιοι άλλοι επιθυμούν να τον κρατήσουν ζωντανό, για να τον παραδώσουν στη Χάγη, η οποία Χάγη, θα τον δικάσει σαν υπεύθυνο της γενοκτονίας...

Κανένα σχόλιο για ποιον ΟΗΕ μιλάμε, για ποιο διεθνές δικαστήριο. Αντίθετα, γίνεται προσπάθεια να πειστούμε πως έχουμε να κάνουμε με αδέκαστους οργανισμούς. Και ας είναι στην ημερήσια διάταξη οι παράνομες επεμβάσεις του ΟΗΕ και οι δίκες σκοπιμότητας του δικαστηρίου της Χάγης. (Περίπτωση Ιράκ, περίπτωση Μιλόσεβιτς). Η ταινία δε λέει κουβέντα γι' αυτά! Είναι τυχαίο, ρωτάμε αφελέστατα, πως για πρώτη φορά στην ιστορία του ο ΟΗΕ, επέτρεψε να γίνουν κινηματογραφικά γυρίσματα μέσα στο κτίριό του; Οπου, έστω για λόγους ασφαλείας, δεν μπαίνει ούτε κουνούπι; Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, πώς και γιατί γινόμαστε «καχύποπτοι»! Γιατί βλέπουμε τον ύπουλο τρόπο, που επέλεξαν οι δημιουργοί, για να περάσουν την άποψη ότι αυτοί οι οργανισμοί εργάζονται πάντα για το καλό της ανθρωπότητας. Τον ύπουλο τρόπο, με τον οποίο μας σπρώχνουν στο συσχετισμό ότι, αφού οι «καλοί» θέλουν να στείλουν τον μαύρο δολοφόνο στη Χάγη, καλοί ήταν και αυτοί που έφεραν στο ίδιο δικαστήριο τον Μιλόσεβιτς! Και μη μου πει κανείς πως όλα αυτά είναι τραβηγμένα, γιατί θα του θυμίσω πως, μόνον το 40% ψηφίζει στην Αμερική...

Μπαίνοντας στο καλλιτεχνικό μέρος της ταινίας, δεν μπορούμε, βέβαια, να ξεχωρίσουμε τη φόρμα από το περιεχόμενο, αλλά τι να γίνει, αναγκαζόμαστε να ...υποχωρήσουμε, για να ολοκληρωθεί η εικόνα, οφείλουμε να βγάλουμε το καπέλο μας! Ο Σίντνεϊ Πόλακ, για μια ακόμα φορά, μας «καρφώνει» στο κάθισμά μας! Ακροβατώντας, με επιτυχία, ανάμεσα στην τεχνική του θρίλερ και την τεχνικής του αστυνομικο-πολιτικού κινηματογράφου, μας αφηγείται την ιστορία του με δυναμισμό και αδιάπτωτη ένταση. Πέρα από την κίνηση της μηχανής, το μοντάζ, τους φωτισμούς, και την εν γένει ατμόσφαιρα (ήχοι, μουσική, κοστούμια, χώροι κλπ.), η ταινία διαθέτει εξαιρετικά υποκριτικά «εργαλεία». Τόσο οι δεύτεροι, όσο, και κυρίως, οι πρωταγωνιστές (Κίντμαν - Πεν) μεταφέρουν με λεπτές και ευαίσθητες λεπτομέρειες τις συναισθηματικές τους φορτίσεις. Είναι πολλές οι στιγμές που χαίρεσαι να τους ακούς και να τους βλέπεις, έστω και αν υποστηρίζουν πράγματα που ελέγχονται!

Παίζουν: Νικόλ Κίντμαν, Σον Πεν, Κάθριν Κίνερ, Ερλ Κάμερον, Σίντνεϊ Πόλακ κ.ά.