Το ΑΑΔΜ περικλείει κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις, μαζικά κινήματα, αγωνιστές που έχουν κοινό συμφέρον και στόχο. Τον αγώνα κατά του μονοπωλιακού κεφαλαίου, κατά του ιμπεριαλισμού. Η συμμαχία αυτή θα έχει ως κορμό της τα κινήματα της εργατικής τάξης, της μικρομεσαίας αγροτιάς και μικροαστικών κομμάτων. Θα μετέχουν κοινωνικά κινήματα που εκφράζουν τα αιτήματα της νεολαίας, των γυναικών, κατά του πολέμου, κινήματα για τη δημοκρατία, τον πολιτισμό, την παιδεία και την υγεία, το περιβάλλον, τον αθλητισμό, κατά των ναρκωτικών.
Η συγκέντρωση όλων αυτών των δυνάμεων και ρευμάτων σε ένα ισχυρό μέτωπο έχει ως κύριο στόχο να υπερασπίζεται τα λαϊκά συμφέροντα από την άγρια επίθεση του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού έως την πλήρη κατάργηση της εξουσίας τους με την κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας.
Οι ΚΟΒ, οι οπαδοί και φίλοι του Κόμματος δεν μπορούν, κατά συνέπεια, να εξαντλούν το ρόλο τους σε μια διεκπεραίωση κατευθύνσεων, αποφάσεων και πρακτικών καθηκόντων και να δουλεύουν μέσα στο λαό περιστασιακά. Εχουν ιδιαίτερο ρόλο και ευθύνη στην προώθηση του γενικού σχεδίου του Κόμματος, της στρατηγικής του στο χώρο τους, προσαρμόζοντάς το ανάλογα στις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες του χώρου που κινούνται.
Με λίγα λόγια, να βρίσκονται και να δουλεύουν σε όλα τα επιμέρους μέτωπα που συνθέτουν το ΑΑΔΜ, με άξονα τη δουλιά στην εργατική τάξη και τη νεολαία. Το ζητούμενο είναι σε όλα αυτά τα μέτωπα, με κατάλληλη εξειδίκευση θέσεων και στόχων, τα μέλη του Κόμματος με τους οπαδούς, φίλους και συνεργαζόμενους του Κόμματος να διαφωτίζουν, να οργανώνουν και να συσπειρώνουν στην πάλη πλατιές λαϊκές δυνάμεις με σχέδιο, σταθερότητα και καθαρή προοπτική: Τη συγκέντρωση δυνάμεων ενάντια στο μονοπωλιακό κεφάλαιο, που έχει απλώσει τα πλοκάμια του σε όλους αυτούς τους χώρους και καταληστεύει το λαό, και τον απεγκλωβισμό τους από τα κόμματα του δικομματισμού και τον οπορτουνισμό που είναι οι στυλοβάτες των μονοπωλιακών συμφερόντων και οι κύριοι υπεύθυνοι για τα βάσανα των εργατικών και λαϊκών οικογενειών, του λαού, της νεολαίας.
Το Συνέδριο, αναλύοντας τα ζητήματα καθοδήγησης, έθεσε στην πρώτη γραμμή και πήρε αποφάσεις για το πώς θα βελτιωθεί η καθοδηγητική ευθύνη των οργάνων και των στελεχών και ειδικά στην καθοδήγηση των ΚΟΒ και ως προς το περιεχόμενο και ως προς τις μεθόδους. Βελτιώσεις που «πρέπει να έχουν αντίκρισμα στην αλλαγή της κατάστασης στις ΚΟΒ, γιατί εκεί εκδηλώνονται σωρευτικά οι αδυναμίες καθοδήγησης». Αυτό είναι τελικά το κριτήριο, όπως υπογραμμίζει χαρακτηριστικά η εισήγηση της ΚΕ στο 17ο Συνέδριο.
Η προσπάθεια σε αυτή την κατεύθυνση έχει αρχίσει. Παρουσιάζει όμως δυσκολίες, φυσικό έως ένα βαθμό. Οι δυσκολίες είναι μεγαλύτερες εκεί όπου συνεχίζεται η τυποποιημένη και ρουτινιάρικη δουλιά και κυρίως η υποτίμηση του ρόλου της ΚΟΒ.
Είναι πρώτη και βασική προϋπόθεση, για να βελτιώσουμε την καθοδήγησή μας ειδικά, προς τις ΚΟΒ και συλλογικά ως καθοδηγητικά όργανα αλλά ως άμεσοι καθοδηγητές των ΚΟΒ.
Το κυριότερο και δυσκολότερο ζήτημα είναι να συζητούν οι ΚΟΒ την ουσία των πολιτικών εξελίξεων, της πολιτικής και των θέσεων του Κόμματος από τη σκοπιά της στρατηγικής του και στη βάση αυτή να καταστρώνουν τα σχέδια δράσης τους. Εδώ είναι η ευθύνη του καθοδηγητή που σημαίνει: Βαθιά αφομοίωση της γενικής πολιτικής του Κόμματος και των θέσεων του Κόμματος στα διάφορα ζητήματα, να παρακολουθεί τις εξελίξεις, να ξέρει την ιδιαιτερότητα της κάθε ΚΟΒ που καθοδηγεί και μαζί με την ΚΟΒ να καθορίζει στόχους και σχέδιο δράσης. Να παρακολουθεί και να παρεμβαίνει συνεχώς στην εξέλιξη της δράσης.
Η κυβέρνηση, στα πλαίσια της γενικής της στρατηγικής ισχυροποίησης του κεφαλαίου και των κερδών (ανταγωνιστικότητα, επιχειρηματικότητα, κλπ.) προετοιμάζει, με επεξεργασμένη τακτική, την πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου εργασίας των εμπορικών καταστημάτων, ως ένα από τα μέτρα που υπηρετούν αυτό το γενικό στόχο. Αυτή η ρύθμιση θα συμπαρασύρει κι άλλους κλάδους, θα γενικευτεί. Το πρόβλημα αυτό δεν αφορά αποκλειστικά ορισμένες μόνο κλαδικές ΚΟΒ των εμποροϋπαλλήλων ή των ΕΒΕ. Αφορά όλες σχεδόν τις ΚΟΒ των αστικών κέντρων. Για ποιο λόγο: Κατ' αρχήν δεν μπορεί να είναι αδιάφορος κανένας κομμουνιστής, ως εκφραστής των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, για ένα πλήγμα που δέχεται ένα μεγάλο τμήμα της εργατικής τάξης και βιοπαλαιστών αυτοαπασχολούμενων και ειδικά των γυναικών και της νεολαίας που αποτελούν την πλειοψηφία αυτού του κλάδου. Κάθε ΚΟΒ είναι συγκροτημένη σε ένα συγκεκριμένο χώρο, αλλά δεν είναι αυτόνομες από το χαρακτήρα και την πολιτική του Κόμματος. Σε συνέχεια, όλες οι ΚΟΒ έχουν στο χώρο τους εργαζόμενους στο εμπόριο ή εργαζόμενους που θα πληγούν από αυτό το μέτρο.
Μερικές οργανώσεις συζήτησαν και έλυσαν σωστά το ζήτημα. Δηλαδή, συζήτησαν το σχέδιο της κυβέρνησης και τις συνέπειές του, ανέλυσαν τη θέση των άλλων πολιτικών δυνάμεων και των παρατάξεών τους στα αντίστοιχα συνδικαλιστικά όργανα, συζήτησαν τη θέση του Κόμματος που συνδέει σωστά την πάλη κατά της απελευθέρωσης με την αντιμονοπωλιακή πάλη και στη βάση αυτή έβαλαν στόχους και σχέδιο δουλιάς. Εδώ εντάσσονται κομματικές δυνάμεις και οπαδοί που δραστηριοποιούνται σε γυναικείους συλλόγους, συνταξιούχοι, ΚΝίτες, δημοτικοί σύμβουλοι, κλπ. μέλη του Κόμματος που είναι εκλεγμένοι στο Εργατικό Κέντρο. Οργανωμένη, νοικοκυρεμένη δουλιά. Δουλιά που σε γεμίζει ικανοποίηση και αισιοδοξία.
Σε άλλες οργανώσεις, στις ΚΟΒ έφτασε να μοιράσουμε φυλλάδια, να καταγράψουμε οπαδούς, φίλους, να κάνουμε εξορμήσεις στα μαγαζιά, κλπ. Στην περίπτωση αυτή έχουμε μια μηχανική μεταφορά ορισμένων πρακτικών καθηκόντων, έναν αφόρητο πρακτικισμό. Σε άλλες, το θέμα ούτε καν τέθηκε προς συζήτηση.
Σε κλαδική Αχτίδα επεξεργάστηκαν οι σύντροφοι ένα σχέδιο με διάφορους στόχους σε ποιους εργασιακούς χώρους θα δουλέψουν, για τις αρχαιρεσίες σε διάφορους κλάδους, τι κομματικές συσκέψεις ή περιοδείες θα κάνουν κλπ. και στο πνεύμα αυτό να συζητήσουν στις ΚΟΒ. Ενα συνηθισμένο και λίγο βελτιωμένο από πριν σχέδιο δουλιάς, με ορισμένες γενικές αναφορές στο 17ο Συνέδριο. Δεν είναι αυτή καθοδήγηση. Είναι αποσπασματική, ρουτινιάρικη δουλιά. Τι έλειπε: Πρώτα απ' όλα η ενασχόληση με τις εξελίξεις, αλλά και τους προβληματισμούς που αναπτύσσονται μέσα στον κόσμο. Τη στιγμή που η κυβέρνηση ξεδιπλώνει όλη της τη στρατηγική και τα μέτρα που τη συνοδεύουν (ιδιωτικοποιήσεις μέχρι τους δρόμους και τις υποδομές κοινωφελών έργων, γενικευμένα μέτρα στην απελευθέρωση αγοράς εργασίας από την κατάργηση της μονιμότητας στη δουλιά, το χτύπημα συλλογικών συμβάσεων, ασφαλιστικού, κλπ.) δε γίνεται συζήτηση. Δε φωτίζονται κυρίως οι μέθοδοι και η τακτική για να ξεγελάσει κόσμο, η θέση και η τακτική των άλλων δυνάμεων στην πολιτική αυτή. Ποιος αμφιβάλλει ότι αυτές οι πολιτικές, αυτά τα μέτρα δε συζητούνται και δεν απασχολούν τους εργαζόμενους;
Αντί να ανοιχτεί η συζήτηση πάνω σε αυτές τις εξελίξεις που είναι επίκαιρες και στη βάση αυτή να εξετάσουμε πώς θα ξεδιπλώσουμε την επίθεσή μας, για να αποκαλύψουμε την ουσία αυτών των κυβερνητικών επιλογών και τη δημαγωγία του ΠΑΣΟΚ, σε κάθε ξεχωριστό τόπο δουλιάς, προβάλλοντας τις θέσεις που έχουμε επεξεργαστεί, εξαντλήθηκε η συζήτηση σε πρακτικά ζητήματα. Το αποτέλεσμα θα είναι σε κάθε ξεχωριστή ΚΟΒ να υποβαθμίζεται η συζήτηση σε τρέχοντα προβλήματα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί χάνεται, δεν είναι στην πρώτη γραμμή το κύριο καθήκον. Η άνοδος της πολιτικής πείρας, της ταξικής συνείδησης της εργατικής τάξης, ώστε να αποδεσμεύεται, να χειραφετείται από την επιρροή των αστικών κομμάτων, τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, κλπ. Βάζουμε το κάρο μπροστά από το άλογο και αυτό κουτσό. Δηλαδή, συζητάμε για σχέδια και πρακτικά ζητήματα αποσπασμένο από το κύριο: Το πολιτικό περιεχόμενο της δράσης, την επεξεργασία και προβολή των δικών μας θέσεων, τον προσανατολισμό της πάλης, την οργάνωση και μετατόπιση δυνάμεων.
Σε άλλη Αχτίδα, συζήτησαν ένα οργανωτικό σχέδιο για τον προσανατολισμό των ΚΟΒ, τη διάταξη δυνάμεων, κλπ. Σωστός προσανατολισμός γενικά. Αλλά, σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο, τον προσανατολισμό υπήρχε σοβαρό κενό. Οπότε η συζήτηση για την ανάπτυξη της πάλης περιορίστηκε σε ορισμένα τοπικού χαρακτήρα προβλήματα και γύρω από τους Δήμους και όχι στα προβλήματα που γεννάει η κυβερνητική πολιτική, πολιτική που θίγει από πολλές πλευρές τους εργαζόμενους και ανοίγει πολλά μέτωπα πάλης. Χανόμαστε έτσι στα επιμέρους και μένει στο απυρόβλητο η κυβερνητική πολιτική, η δημαγωγία του ΠΑΣΟΚ και η τυχοδιωκτική τακτική του ΣΥΝ.
Στην ίδια γραμμή πάλης και στόχων, αλλά με εξειδίκευση σε πολλά μέτωπα, με βάση τις ιδιομορφίες του κάθε χώρου.
Οι εξελίξεις είναι γρήγορες, η πολιτική πάλη θα οξυνθεί και η παρέμβαση του Κόμματος πρέπει να γίνει πιο αποφασιστική και πιο αποτελεσματική, με κύριο μέτωπο την απόκρουση των σχεδίων που ξεδιπλώνουν τα κόμματα εξουσίας ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ο ΣΥΝ για να αποτρέψουν την τάση χειραφέτησης και απεγκλωβισμού λαϊκών δυνάμεων σε κατεύθυνση πάλης ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.
Εχουμε ισχυρά όπλα, να τα χρησιμοποιήσουμε σωστά. Είναι τα πλεονεκτήματά μας από την άποψη ιδεολογίας, πολιτικής και θέσεων, είναι η πείρα που έχουμε συσσωρεύσει. Με εμπιστοσύνη να στηριχτούμε στα μέλη του Κόμματος, της ΚΝΕ, στους οπαδούς μας, αλλά και στο λαό που αρχίζει να δουλεύει την πείρα του.
Τα αποτελέσματα θα έρθουν, φτάνει να δουλεύουμε με σωστό και ενιαίο προσανατολισμό.