Μόνο το 3,10% από το σύνολο των σχολείων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης διαθέτουν σχολική βιβλιοθήκη και, παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις υπουργών και πρωθυπουργών τόσο της προηγούμενης όσο και της παρούσας κυβέρνησης, το ποσοστό αυτό έχει παραμείνει στάσιμο τα τελευταία έξι χρόνια.

Μόλις 499 σχολικές βιβλιοθήκες λειτούργησαν από το 1999, με συγχρηματοδότηση κατά το 75% από κοινοτικά κονδύλια, κι αυτές με πολλά προβλήματα στελέχωσης κι επιλογής βιβλίων. Στήθηκαν από βιβλιοθηκονόμους αλλά (υπο)λειτούργησαν από εκπαιδευτικούς, που παρακολούθησαν γι' αυτό το σκοπό ταχύρυθμα σεμινάρια 40 ωρών. Δυο χρόνια μετά, ξεκίνησε η διαδικασία διαγωνισμού για δημιουργία άλλων 1.000 βιβλιοθηκών και οι εκδοτικοί οίκοι έστειλαν τότε 30.000 τίτλους βιβλίων (σε δυο αντίτυπα το καθένα, δηλαδή 60.000 βιβλία) ως δείγματα για τον εμπλουτισμό των υπαρχόντων βιβλιοθηκών και τη δημιουργία των καινούριων. Ωστόσο ο διαγωνισμός για τις νέες βιβλιοθήκες δεν ολοκληρώθηκε στις προβλεπόμενες ημερομηνίες και τα 60.000 βιβλία παραμένουν σε αποθήκες! Συνολικά, από τα 70.431.000 ευρώ που κατανεμήθηκαν για δημιουργία σχολικών βιβλιοθηκών, τα 35.738.478 ευρώ πήγαν για την κάλυψη άλλων αναγκών.

Τα παραπάνω στοιχεία έδωσαν χτες στη δημοσιότητα σε εκδήλωση που πραγματοποίησαν στην Αθήνα, ενώσεις λογοτεχνών, εκπαιδευτικές ομοσπονδίες, η Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας (ΑΣΓΜΕ), η Ενωση Ελλήνων Βιβλιοθηκονόμων και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εκδοτών Βιβλιοπωλών, που είχε και την αρχική πρωτοβουλία για την ανάδειξη του θέματος. Για τους εκδότες, η δημιουργία σχολικών βιβλιοθηκών αποτελεί βέβαια εξασφάλιση μιας σίγουρης αγοράς και, όπως ομολόγησαν, αποτελεί γι' αυτούς θέμα «επιβίωσης», τη στιγμή που το 43,8% του συνολικού πληθυσμού της χώρας δε διαβάζει κανένα απολύτως βιβλίο. Μία από τις αιτίες αυτής της κακής σχέσης του πληθυσμού με το βιβλίο πρέπει να αναζητείται σε μεγάλο βαθμό και στο περιεχόμενο και τη λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος.

Πρόταση των φορέων, είναι κάθε σχολείο να έχει τη βιβλιοθήκη του κι αυτή να εντάσσεται οργανικά στο αναλυτικό πρόγραμμα διδασκαλίας, να διοριστούν άμεσα βιβλιοθηκονόμοι, να ενταχθούν οι σχολικές βιβλιοθήκες στον κρατικό προϋπολογισμό και να «ανοίξουν» όχι μόνο στο σχολείο, αλλά και στην τοπική κοινωνία.

Βασική προϋπόθεση γι' αυτά όμως, όπως είπε στη χτεσινή εκδήλωση η πρόεδρος της ΑΣΓΜΕ, Βάνα Τζιατζή, είναι το σχολείο να στοχεύει στην ουσιαστική κι ολόπλευρη μόρφωση των μαθητών, να τους παρέχει τα μέσα και το χρόνο να αγαπήσουν το διάβασμα, όχι για να αποκτήσουν υλικά αγαθά, αλλά για να ανακαλύψουν την περιπέτεια της ανθρώπινης και κοινωνικής εξέλιξης. Αυτός ο στόχος όμως είναι αντίθετος με την κυρίαρχη πολιτική, που «ρυθμίζει» το σχολείο για να βγάζει αμόρφωτους ανθρώπους και υποταγμένους εργαζόμενους.