Το πρόβλημα υποτίθεται πως είναι το εξής: Τα τελευταία χρόνια, οι εγχώριοι φαρμακοβιομήχανοι - φαρμακέμποροι εκτιμούν ως χαμηλή την κερδοφορία τους. Ετσι, η εγχώρια παραγωγή φαρμάκων συνεχώς μειωνόταν προς όφελος των εισαγομένων και η σχετική αναλογία έφτασε στο 1 προς 4, αντίστοιχα.

Η κυβέρνηση ασχολήθηκε μ' αυτό και, παρότι τα στελέχη της ΝΔ καταδίκαζαν ανάλογες μεθοδεύσεις των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, ανακοίνωσε προχτές την ικανοποίηση των αξιώσεων των φαρμακοβιομηχάνων, στο όνομα της δήθεν διάσωσης της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας, των σχετικών θέσεων εργασίας, κλπ. Και, βέβαια, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι θα κληθούν να πληρώσουν τα «σπασμένα», αφού σε χιλιάδες φάρμακα ευρείας κατανάλωσης θα επιβληθούν τσουχτερές αυξήσεις.

Σημειώνουμε τα παραπάνω, γιατί το παράδειγμα των φαρμάκων είναι αρκετά χαρακτηριστικό, για να γίνουν κατανοητοί οι δυο δρόμοι ανάπτυξης της χώρας. Ο ένας είναι ο σημερινός και στο πλαίσιό του δεν υπάρχουν άλλες λύσεις, παρά μόνο σαν αυτή που έδωσε η κυβέρνηση της ΝΔ και έδινε η προκάτοχός της του ΠΑΣΟΚ. Ο άλλος είναι ο προτεινόμενος από το ΚΚΕ δρόμος ανάπτυξης. Σε καθεστώς λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, τα φάρμακα παρέχονται δωρεάν, η δε φαρμακοβιομηχανία βρίσκεται στα χέρια του λαού, λειτουργεί και παράγει με κριτήριο και στόχο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι το επιχειρηματικό κέρδος. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει.