Με τη συνάντηση, σήμερα το απόγευμα, των υπουργών Γ. Αλογοσκούφη και Π. Παναγιωτόπουλου με τα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΟΚΕ, αρχίζει ουσιαστικά ο νέος γύρος επίθεσης στην Κοινωνική Ασφάλιση και στα δικαιώματα των εργαζομένων. Η Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΟΚΕ) γίνεται το όχημα για να «περπατήσει» το σχέδιο συρρίκνωσης και παραπέρα ανατροπής ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Αν και τύποις η ατζέντα αναμένεται να καθοριστεί στην ίδια τη συνάντηση, το σίγουρο είναι ότι με αυτό τον τρόπο οι μετέχοντες στην ΟΚΕ πετυχαίνουν ήδη έναν από τους βασικούς τους σκοπούς, τη δημιουργία κλίματος συναίνεσης, την καλλιέργεια της «λογικής» ότι το Ασφαλιστικό πρέπει να αντιμετωπιστεί από κοινού. Οτι οι εργαζόμενοι είναι συνυπεύθυνοι για το Ασφαλιστικό και ως εκ τούτου πρέπει να συνεισφέρουν στην αντιμετώπιση των προβλημάτων του! Εκφράζοντας ακριβώς αυτή τη στόχευση ο πρόεδρος της ΟΚΕ και πρώην αντιπρόεδρος του ΣΕΒ, Ν. Αναλυτής, δήλωνε πρόσφατα πως «εμείς στην ΟΚΕ είμαστε η κοινωνία»(!) και πως «από το Σύνταγμα προβλέπεται ότι σε οποιοδήποτε μεγάλο θέμα που αφορά στην κοινωνία ή στην οικονομία, η ΟΚΕ έχει στρατηγικό ρόλο κοινωνικού διαλόγου».

Παρά το νεφελώδες κλίμα που σκόπιμα δημιουργείται σε σχέση με τη σημερινή συνάντηση, το σίγουρο είναι ότι η κυβέρνηση, ο ΣΕΒ και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έχουν διατυπώσει με καθαρό τρόπο τις απόψεις τους.

Το τελευταίο ειδικά διάστημα, η κυβέρνηση έχει ξεκαθαρίσει ότι μεσοπρόθεσμα επιδιώκει την αύξηση του εργάσιμου χρόνου, με την κατάργηση εκείνων των συντάξεων που αποδίδονται νωρίτερα από τα 65 χρόνια. Ετσι, στο στόχαστρο μπαίνουν οι εργαζόμενοι που συμπληρώνουν 35ετία και έχουν δικαίωμα συνταξιοδότησης σε πρότερο χρονικό διάστημα, διάφορες κατηγορίες «πρόωρων» συντάξεων, αλλά και οι αναπηρικές. Σχέδιο - ως εφαρμογή και του νόμου 3029 του ΠΑΣΟΚ - υπάρχει και για τον αποχαρακτηρισμό των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων (ΒΑΕ).

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε έναν «αγώνα δρόμου» για να κλείσει και το Ασφαλιστικό των τραπεζών, απαλλάσσοντας τους τραπεζίτες από τις υποχρεώσεις τους, περικόπτοντας βάναυσα ασφαλιστικά κεκτημένα των τραπεζοϋπαλλήλων και φορτώνοντας τα βάρη των τραπεζών στο ΙΚΑ και στους φορολογούμενους. Ανάλογες προσπάθειες γίνονται και στο μέτωπο των ΔΕΚΟ. Εδώ, αφού με το νόμο 3029 του Δ. Ρέππα μειώθηκαν οι συντάξεις και αυξήθηκαν το ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης των εργαζομένων, τώρα επιχειρείται και η παραπέρα συρρίκνωση των δικαιωμάτων τους και η μεταφορά των βαρών των ασφαλιστικών ταμείων στο ΙΚΑ. Η περίπτωση του ΤΑΠ-ΟΤΕ είναι χαρακτηριστική.

Και βέβαια αφού επιβληθούν αυτές οι ανατροπές - «παραμετρικές αλλαγές» τις ονομάζουν τα κυβερνητικά στελέχη - μακροπρόθεσμα το μαχαίρι θα μπει ακόμα πιο βαθιά. Ετσι, σε συνέντευξή του χτες στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος», ο υπουργός Απασχόλησης άφηνε να εννοηθεί ότι μετά την τετραετία θα έχουμε ανατροπές και στα όρια ηλικίας, στις εισφορές, στο εφάπαξ, κλπ. «Δεν υφίσταται θέμα αλλαγής του γενικού πλαισίου του ασφαλιστικού μέσα στην τετραετία (όρια ηλικίας, εισφορές, εφάπαξ). Αντίθετα, πρέπει να βιαστούμε για να επιλύσουμε επιμέρους (παραμετρικά) προβλήματα της ασφάλισης...». Αρα, μετά την τετραετία, και πάλι θα επιβληθούν νέα μέτρα.

Ταυτόχρονα, μέσα από ανάλογες διαδικασίες «κοινωνικού διαλόγου» θα επιχειρηθούν σοβαρές αλλαγές και στο εργασιακό καθεστώς, με κεντρική επιδίωξη τη μείωση του κόστους των υπερωριών και τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας.

Απέναντι σε αυτές τις επιδιώξεις η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, παρά τους τακτικισμούς της, «στρώνει το χαλί» για να περάσουν τα αντιασφαλιστικά και αντεργατικά σχέδια. Από την παρουσίαση της μελέτης του ΙΝΕ, όπου έθετε θέμα «βιωσιμότητας» της Κοινωνικής Ασφάλισης και ανεύρεσης νέων πόρων, μέχρι την πρόταση του Χρ. Πολυζωγόπουλου για φορολόγηση των μισθών και την επιμονή της στην εφαρμογή του αντιασφαλιστικού εκτρώματος του ΠΑΣΟΚ, 3029/2002, όλα μαρτυρούν και επιβεβαιώνουν ότι συμπαρατάσσεται με τη στρατηγική της κυβέρνησης και του ΣΕΒ. Η υποταγή της στη θεωρία της «ανταγωνιστικότητας», η πρόσδεσή της στον «κοινωνικό διάλογο», η επανάληψη της πρότασής της για «Εθνική Κοινωνική Συμφωνία» στο Ασφαλιστικό αποδεικνύουν ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είναι από την άλλη πλευρά του χαρακώματος. Γιατί καμία εθνική συμφωνία δεν μπορεί να υπάρξει σε ένα πεδίο, όπου ό,τι κερδίζει ο ΣΕΒ και το μεγάλο κεφάλαιο το πληρώνουν αδρά οι εργαζόμενοι.

Γι' αυτό μπροστά σ' αυτές τις εξελίξεις η μόνη απάντηση των εργαζομένων -όπως σημείωνε και στην πρόσφατη ανακοίνωση το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ - είναι η κοινή δράση ανεξάρτητα από κλάδο και ειδικότητα, ώστε να συναντηθούν στο δρόμο του αγώνα οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα, στις πρώην ΔΕΚΟ, στον αγώνα για δημόσια, καθολική, υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση στο ύψος των αναγκών τους. Οι εργαζόμενοι δεν οφείλουν καμιά συναίνεση. Συναίνεση σημαίνει υποταγή και θηλιά στο λαιμό τους.