Associated Press

Αμερικανός «ειρηνιστής» στο Ιράκ για τον έλεγχο του πετρελαίου

Θα περιοριστούμε στην επισήμανση από τα ΜΜΕ των τελευταίων ειδήσεων που αφορούν στο εγγύς και ευρύτερο περιβάλλον της χώρας μας, δηλαδή Βαλκάνια, Μεσόγειο, Μέση Ανατολή, Ευρασία.

- Στη Βουλγαρία ετοιμάζονται για κατασκευή στρατιωτικών βάσεων (όπως και στη Ρουμανία). Ενα μεγάλο αεροδρόμιο διαμορφώνεται για τις ανάγκες των Αμερικανών. Στα Σκόπια και το Κόσσοβο οι βάσεις υπάρχουν ήδη. Στις ακτές της Μακεδονίας, στη Νέα Καρβάλη, το λιμάνι για τις ανάγκες των προς βορά επιχειρήσεων θεωρείται ΝΑΤΟική βάση.

- Το Κοσσυφοπέδιο βράζει για μία ακόμα φορά, ενόψει διαδικασιών για καθορισμό του μέλλοντος αυτής της περιοχής. Τον πρόεδρο Ρουγκόβα, προσπάθησε να δολοφονήσει ο αποκαλούμενος «Αλβανικός Εθνικός Στρατός», που διακηρύσσει την ένωση και είναι υπέρμαχος της «Μεγάλης Αλβανίας». Μια προοπτική που για την υλοποίησή της πρέπει να αιματοκυλιστούν όλες οι χώρες της περιοχής, αφού το σενάριο περιλαμβάνει εκτός της Αλβανίας και του Κοσσυφοπεδίου, τη Σερβία, τα Σκόπια, το Μαυροβούνιο ως άμεσα εμπλεκόμενες αλλά και Βουλγαρία, Τουρκία, ΝΑΤΟ και δε συμμαζεύεται. Να θυμόμαστε πως από εδώ περνάει νέα γραμμή μεταφοράς πετρελαίου από Μπουργκάς προς Αδριατική. Επίσης, πως ο επίτροπος του ΟΗΕ, που ρυθμίζει τα πάντα στο Κόσσοβο, έχει ήδη υπογράψει συμβόλαια και παραδώσει όλη σχεδόν τη βιομηχανία και τα ορυκτά της χώρας σε ξένους. Το ότι οι εταιρίες αυτές ανήκουν σε αμερικανικά συμφέροντα ερμηνεύεται ως σύμπτωση. Οπως και το ότι οι Αμερικανοί είναι εκείνοι που έτρεξαν να βομβαρδίσουν πρώτοι τους Σέρβους, για να προστατέψουν τους Αλβανούς με συμμάχους τον UCK, αφού την προηγούμενη ημέρα τον αποχαρακτήρισαν από τρομοκρατική οργάνωση.

- Το Μαυροβούνιο βιάζεται να μπει στην ΕΕ μαζί με τη Σερβία. Παράλληλα, οι ηγέτες του γκρινιάζουν στους Σέρβους, επειδή οι τελευταίοι καθυστερούν και την ένταξη στη θεάρεστη «Σύμπραξη για την Ειρήνη», δηλαδή την επέκταση του ΝΑΤΟ.

- Για να γίνει η ένταξη στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, πρέπει να πληρωθούν ακριβά εισιτήρια, ειδικά από τις χώρες της τέως Γιουγκοσλαβίας. Ητοι προσαρμογές σε οικονομία, νομοθεσία, ένοπλες δυνάμεις, αντικατάσταση οπλικών συστημάτων με αγορές συμβατών με του ΝΑΤΟ (δηλαδή αμερικανικών, άντε και κάποιων γαλλικών και αγγλικών) κλπ. Οπωσδήποτε, επίσης, πρέπει να παραδοθούν στο αποκαλούμενο «διεθνές δικαστήριο της Χάγης» οι διωκόμενοι από την εισαγγελέα του. Δηλαδή, στο αμερικανόπνευστο δικαστήριο που δικάζει εμπλακέντες στις συγκρούσεις στη Γιουγκοσλαβία στρατιωτικούς ηγέτες. Ετσι εξηγείται γιατί οι διορισμένες στην πραγματικότητα ηγεσίες αυτών των περιοχών -κρατών, σπεύδουν να παραδίδουν Σέρβους, Κροάτες, Σερβοβόσνιους, Σκοπιανούς ακόμα και Κοσσοβάρους Αλβανούς (ο μέχρι πρότινος πρωθυπουργός τους ). Το ότι Αμερικανοί στρατιωτικοί με την ίδια λογική ήταν εγκληματίες και σ' αυτόν τον πόλεμο, δεν απασχολεί το δικαστήριο, αφού αυτοί είναι οι «νικητές». Το ρόλο της ελληνικής κυβέρνησης στην καταστροφή και διάλυση της Γιουγκοσλαβίας δεν πρέπει να τον ξεχνάμε. Η βοήθεια και οι ευκολίες που παρασχέθηκαν στις αμερικανικές και άλλες δυνάμεις ήταν προϋπόθεση για την επιτυχή εξέλιξη της επιχείρησης.

- Οι Αμερικανοί θυμήθηκαν μέσα σ' όλα και το Λίβανο και απαίτησαν να φύγουν οι Σύροι από εκεί, ξεχνώντας πως οι ίδιοι είχαν επιδιώξει να παραμείνουν σ' αυτή τη χώρα (που την εποχή της αποικιοκρατίας ήταν ένα με τη Συρία). Ενας τέως Λιβανέζος πρωθυπουργός (ο Χαρίρι) και δεκάδες άλλοι πολίτες δολοφονήθηκαν, η ένταση κορυφώθηκε και οι ταραχές ξεκίνησαν πάλι. Ο στόχος διαφαίνεται πως είναι η Συρία που δεν πειθαρχεί απόλυτα στις επιταγές του Μπους και της «φιλειρηνικής» παρέας του. Η οργάνωση Χεζμπολάχ (που έχει χαρακτηριστεί ως τρομοκρατική από τους αυτοβαφτισμένους ως γενικούς ρυθμιστές Αμερικανούς), πρέπει παράλληλα να αφοπλιστεί, αφού αποτελεί εν δυνάμει κίνδυνο για το Ισραήλ.

- Στο Κιργιστάν, επειδή δεν άρεσαν τα αποτελέσματα των εκλογών, εκδηλώθηκαν οι δοκιμασμένες με επιτυχία διαδηλώσεις των οπαδών της αντιπολίτευσης (υπάρχουν και νεκροί από συγκρούσεις), παράλληλα με άλλες επίσης δοκιμασμένες ενέργειες. Δηλώσεις ηγετών της Δύσης, άπλετη και συνεχής προπαγάνδα από τα ΜΜΕ και κύρια τις φιλοδυτικές τηλεοράσεις, μεσολαβήσεις για δήθεν συμβιβασμούς κ.ο.κ. Το ότι οι ενέργειες αυτές καταλήγουν σε ανατροπή των αποτελεσμάτων των εκλογών και την ανάληψη φιλοαμερικανικών κυβερνήσεων ερμηνεύεται επίσης ως «σύμπτωση» και θρίαμβο της ειρήνης. Να θυμηθούμε πως η μέθοδος ξεκίνησε από τη Γιουγκοσλαβία (καταλήγοντας στην γκανγκστερική απαγωγή και σύλληψη του Μιλόσεβιτς), και εφαρμόστηκε στη Γεωργία και την Ουκρανία. Βλέπουμε πως η επιτυχημένη συνταγή χρησιμοποιείται στα μαγειρέματα κυρίως για τις ηγεσίες χωρών της τέως Σοβιετικής Ενωσης.

- Στο Ιράκ πυροβόλησαν το αυτοκίνητο που μετέφερε την Ιταλίδα δημοσιογράφο που μόλις είχαν απελευθερώσει ξενόφερτοι «τρομοκράτες». Αυτοί που πυροβολούσαν ενθουσιάστηκαν τόσο από την όλη εικόνα, ώστε έριξαν περισσότερες από τριακόσιες σφαίρες, σκοτώνοντας έναν Ιταλό πράκτορα που κάλυψε τη δημοσιογράφο, στόχο των πυρών. Οι εκτελεστές είναι μεν Αμερικανοί των δυνάμεων κατοχής του Ιράκ, επίσης ξενόφερτοι, αλλά κουβαλούν μαζί τους και τη «δημοκρατία». Θα τη δωρίσουν στους τυχερούς Ιρακινούς, που θα επιζήσουν από την «ειρηνευτική» αυτή αποστολή. Δύο χρόνια πέρασαν από την εισβολή των μισθοφόρων στο Ιράκ. Εκατοντάδες χιλιάδες οι νεκροί αυτής της χώρας. Οι περισσότεροι πολίτες άοπλοι με πολλά παιδιά και γυναίκες ανάμεσά τους. Πάνω από χίλιοι πεντακόσιοι Αμερικανοί μεταξύ των νεκρών. Οι μεν είναι ήρωες της «ειρήνης και της δημοκρατίας», οι άλλοι είναι «παράπλευρες απώλειες». Ο αμερικανικός λαός ελάχιστα πληροφορείται απ' αυτά. Πολλοί ρωτούν εάν συνεχίζεται αυτός ο πόλεμος εκεί κάτω. Στη χώρα όπου «από σύμπτωση ζουν κάποιοι πάνω από πετρέλαιο που εμείς οι Αμερικανοί χρειάζεται να ελέγχουμε», όπως είπε κάποιος από τους «ειρηνιστές» επεμβασίες.

- Βασανίζουν τους αιχμαλώτους πολέμου και όποιους άλλους συλλαμβάνουν ανά τον κόσμο οι Αμερικανοί. Συλλήψεις σε οποιαδήποτε χώρα θέλουν χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Οι μυστικές τους υπηρεσίες έχουν το «πράσινο φως» να κάνουν τέτοιες επιχειρήσεις για το καλό της «ειρήνης» και για το συμφέρον των ΗΠΑ. Το προβλέπει η νομοθεσία αυτής της μεγάλης χώρας. Της οποίας η ηγεσία ασκεί σε μεγάλη κλίμακα τρομοκρατία. Ετσι υποτίθεται πως καταπολεμούν την άλλη τρομοκρατία. Που οι ίδιοι προκαλούν, υποθάλπουν, καλλιεργούν. Το Γκουαντανάμο, επειδή έγινε πολύ γνωστό, υποκαθίσταται από φυλακές σε τρίτες χώρες που προσφέρονται για «φιλοξενία» με παροχή υπηρεσιών σε βασανιστήρια κλπ. (ΒΗΜΑ 20-3-05).

- Από μια περίεργη επιμονή, στις χώρες που καταλαμβάνουν ή ελέγχουν οι Αμερικανοί, συνηθίζουν να εγκαθιστούν έως προέδρους ή πρωθυπουργούς μεταξύ των οποίων συναντάμε και τύπους με ύποπτο παρελθόν, απατεώνες, κοινούς καταχραστές κ.ο.κ. Δεν εξηγείται διαφορετικά το ποιόν του προηγούμενου πρωθυπουργού που διόρισαν στο Ιράκ. Ο άνθρωπος διωκόταν για απάτες, καταχρήσεις κλπ. Ρώτησαν σχετικά τον Μπους και ο ηγέτης αυτός έδειξε να μην προβληματίζεται. Την ίδια στιγμή, οι στρατηγοί του δηλώνουν δημόσια πως «έχει πλάκα να σκοτώνεις Ιρακινούς».

- Ο Μπους στην τελευταία του επίσκεψη στην Ευρώπη ξεκαθάρισε στους συμμάχους του πως δεν επιθυμεί «να αυτοπροσδιορίζονται οι Ευρωπαίοι απέναντι στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ». Η θέση του είναι καθαρή. Αυτός θέλει να ορίζει το πώς οι ευρωπαϊκές χώρες θα συμμετέχουν στα αφορούντα το ΝΑΤΟ και τις σχέσεις τους με τις ΗΠΑ. Εάν έχουμε συχνότερες τέτοιες συμπεριφορές μεταξύ των ιμπεριαλιστών ηγετών, δε θ' αργήσουν να εκδηλωθούν οι αντιθέσεις τους με πιο επώδυνους τρόπους. Εχουν πάρει πολύ αέρα τα μυαλά των Αμερικανών ηγετών, ώστε να απαιτούν συμμετοχή από τους συμμάχους τους στις ανά τον κόσμο «ειρηνευτικές» επιχειρήσεις, αλλά να τους τσιγαρίζουν μη δίνοντας κοκαλάκι από τη λεία των λεηλασιών.

Δεν αναφερθήκαμε στα αφορούντα τη χώρα μας, τη γείτονα Τουρκία, την Κύπρο καθώς και τα συμβαίνοντα σε πλήθος χωρών στην Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική. Παντού όπου υπάρχουν στρατηγικά πλεονεκτήματα και ορυκτός πλούτος, βλέπουμε γρήγορα να αναπτύσσονται οι ιμπεριαλιστικές διαδικασίες με κυρίαρχο στοιχείο την ομάδα ισχύος των ΗΠΑ. Και σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις προβάλλονται κίνδυνοι από τρομοκρατία και ντόπιους και ξένους τρομοκράτες.

Μόνον οι λαϊκές αντιδράσεις και οι μαζικές κινητοποιήσεις είναι εκείνες που μπορούν να προστατεύσουν τις χώρες που κινδυνεύουν από τους πραγματικούς τρομοκράτες. Μαζί με τη συμπαράσταση των άλλων λαών, δείγμα της διεθνιστικής αλληλεγγύης και της υγιούς παγκοσμιοποίησης.