Σε απολογισμό πολύνεκρης μάχης παραπέμπουν τα στοιχεία για τους θανάτους στην καθημερινή πάλη για το μεροκάματο, καθώς 2,2 εκατομμύρια εργάτες σ' όλο τον κόσμο χάνουν τη ζωή τους από επαγγελματικές ασθένειες, ενώ 350.000 είναι οι νεκροί της δουλιάς. Κι αυτά με δεδομένα του 2001.

Κυβερνήσεις και εργοδότες τα ονομάζουν «εργατικά ατυχήματα». Είναι, όμως, στυγνή εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, εκμετάλλευση μέχρι θανάτου. Οι θλιμμένες ανακοινώσεις με αφορμή τη χτεσινή Παγκόσμια Μέρα για την Υγιεινή και Ασφάλεια της Εργασίας μόνο ως υποκριτικά κείμενα συνενόχων μπορούν να διαβαστούν, την ώρα που μεθοδεύονται μέτρα ακόμη μεγαλύτερου ξεζουμίσματος της εργατικής τάξης.

Στη χώρα μας μετράμε επισήμως ήδη 30 νεκρούς από την αρχή του 2005. Στους 127 έφτασαν οι νεκροί του 2004. Στους 740 οι νεκροί της πενταετίας 2000-2004, ενώ το ΙΚΑ - όταν δημοσιοποιούσε στοιχεία - μίλαγε για τουλάχιστον 20.000 «ατυχήματα» το χρόνο.

Την εικόνα συμπληρώνει ο βούρδουλας της εργοδοτικής τρομοκρατίας. Και η συνενοχή στο έγκλημα όσων επιχειρούν να πείσουν τους εργάτες ότι ο εχθρός είναι απλά «κοινωνικός συνομιλητής».