Ο παραπλανητικός «καυγάς», που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ανάμεσα σε κυβέρνηση και ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, για το αν η 11η Μάη θα χαρακτηριστεί αργία ή όχι, αποσκοπεί στην υπονόμευση, στο χτύπημα της πρωτομαγιάτικης απεργίας. Είναι έκφραση της πάγιας εχθρότητας του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων, απέναντι στην πρωτομαγιάτικη απεργία και το ιστορικό της φορτίο.

Αυτός ο «καυγάς» δεν αφορά στα ωράρια - λάστιχο που δουλεύουν οι εργαζόμενοι, στην κατάργηση του 8ωρου, στην επιδίωξη των εργοδοτών και της ΕΕ οι εργαζόμενοι να απασχολούνται τις ώρες, τις μέρες, τους μήνες και τόσο όσο συμφέρει κάθε φορά τους εργοδότες τους.

Δεν αφορά στο μισθό των 560 ευρώ, στη μαύρη εργασία, στην επιδίωξη ΕΕ - εργοδοτών για κατάργηση κάθε συλλογικής διαπραγμάτευσης, για αμοιβή της εργατικής δύναμης, όχι με βάση τις ανάγκες, αλλά την «οικονομική κατάσταση» της επιχείρησης και την απόδοση του εργαζόμενου.

Δε γίνεται για το ότι ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων σακατεύεται πριν πάρει σύνταξη, πεθαίνει μόλις την παίρνει, δεν αφορά στην επιδίωξη ΕΕ - πολυεθνικών να ταυτίσουν το όριο ζωής με το όριο συνταξιοδότησης.

Δε γίνεται για το αν ένα τμήμα της παρακρατημένης, από τη χρησιμοποίηση της εργατικής δύναμης, υπεραξίας θα επιστρέφεται πίσω με τη μορφή της σύνταξης, των παρεχόμενων υπηρεσιών στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Πρόνοια. Δεν αφορά στην πλήρη υποβάθμιση των υπηρεσιών αυτών του δημόσιου τομέα, στην επιδίωξη ΕΕ και εργοδοτών για πλήρη ιδιωτικοποίηση, για μετατροπή αυτών των τομέων σε «Ελντοράντο» υπερκερδών για τους κεφαλαιούχους.

Δε γίνεται με στόχο τη διάλυση των κατασταλτικών εθνικών και πολυεθνικών μηχανισμών, τα εργασιακά «Νταχάου», τις επιδιώξεις ΕΕ και κεφαλαίου για ενδυνάμωση των μηχανισμών καταστολής, αποπροσανατολισμού, παραχάραξης της Ιστορίας.

Σε αυτές τις αναγκαίες για το καπιταλιστικό σύστημα αναδιαρθρώσεις, επικρατεί από τους «αντιμαχόμενους» συναντίληψη και αλληλοϋποστήρηξη. Για παράδειγμα, το ΠΑΣΟΚ κάνει κριτική στην κυβέρνηση για καθυστέρηση και ανικανότητα στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων, ο Πολυζωγόπουλος βοηθά να ανοίξει το ανοιχτό Ασφαλιστικό, κάνοντας πρόταση για «ασφαλιστικό χαράτσι» των μισθών πάνω από 1.200 ευρώ. Ο Παπασπύρου, την ίδια ώρα που η ιδιωτικοποίηση και η κατάργηση της μονιμότητας στο δημόσιο τομέα προωθούνται με ιλιγγιώδη ταχύτητα, κάνει πρόταση «διαφάνειας και αξιοκρατίας», σπεύδοντας να τον συγχαρούν κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ. Ο Καλύβης, επίσης, και κάμποσοι ακόμη του ΣΥΝ μαζί με τους Πολυζωγόπουλο - Παπασπύρου ζητούν «κοινό» γιορτασμό, χωρίς να ζητούν αυξήσεις για το 2005, χωρίς να ζητούν κατάργηση κάποιου από τους δεκάδες αντιλαϊκούς νόμους που έχουν ψηφιστεί.

Το κύριο ζήτημα, συνεπώς, που αναδεικνύεται είναι: Η ανάγκη οι εργαζόμενοι να σταθούν εχθρικοί απέναντι στις αναδιαρθρώσεις αυτές και στη λογική που λέει ότι το συμφέρον των εργαζομένων και του καπιταλιστή είναι ενιαίο. Οτι η ύπαρξη και η ευημερία του εργαζόμενου προϋποθέτουν την ύπαρξη, την κερδοφορία του κεφαλαίου και την ευημερία του καπιταλιστή.

Να χειραφετηθούν από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ(αλλά και τις αυταπάτες που καλλιεργεί ο ΣΥΝ), συνειδητοποιώντας ότι αυτό είναι όρος για την απόκρουση της επίθεσης που δέχονται και την προοπτική ριζικής αντιμετώπισης των προβλημάτων τους.

Να συνειδητοποιήσουν ακόμα περισσότεροι εργαζόμενοι ότι η βελτίωση της αμυντικής ικανότητας της εργατικής τάξης, της ανάπτυξης των αγώνων της και της προοπτικής τους, προϋποθέτουν την αποδυνάμωση, την ήττα του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Για κάθε κομμουνιστή και κομμουνίστρια, ούτε ώρα χαμένη, με στόχο: Ο κάθε εργαζόμενος - εργαζόμενη να πάρουν μέρος στην απεργία, καταδικάζοντας την πολιτική της κυβέρνησης, του ΠΑΣΟΚ, της ΕΕ. Καταδικάζοντας τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, ξεπερνώντας τον αποπροσανατολισμό των στημένων καυγάδων.

Οι πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ στην Αθήνα, στον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη, παντού πανελλαδικά, να είναι μαζικά μαχητικά συλλαλητήρια, ενωτικές εκδηλώσεις χειραφέτησης της Εργατική Τάξης.