Ξαφνικά όλοι αυτοί οι παρατρεχάμενοι γραβατωμένοι και καλογυαλισμένοι κύριοι, στριμώχτηκαν μπροστά στις κάμερες να μας δείξουν τα φρεσκοπλυμένα τους δόντια, τα καλοχτενισμένα μαλλιά τους, να δρέψουν δάφνες και να ζήσουν στιγμές ευτυχίας πως τάχα συνέβαλαν κι αυτοί σ' αυτήν την τεράστια επιτυχία.

Ακόμα και η Ντόρα ξαφνικά έγινε λάτρης της άρσης βαρών, στρώθηκε στις πρώτες θέσεις κι έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για το ζετέ και το αρασέ, όπως, κάθε πολιτευτής θα «έπρεπε» να δείχνει ενδιαφέρον σε κάθε δρώμενο - μήπως θα πρέπει να παραγγείλουμε κάποιους σεισμούς ή κατακλυσμούς; - όταν διανύουμε προεκλογική περίοδο.

Κι όταν πρόκειται για τον Κάχι δεν έκανε δα και τίποτα το ξεχωριστό, φτασμένος και έτοιμος μας ήρθε ο άνθρωπος από την πρώην Σοβιετική Ενωση, με περγαμηνές και Ολυμπιακά μετάλλια. Αλλοι μερίμνησαν για την πρόοδο και την επιτυχία του, αλλά τώρα δίνεται η ευκαιρία σε κάποιους παρευρισκομένους να την καπηλευτούν, να χασκογελούν και να επαίρονται.

Αυτούς ακριβώς που κάπου αλλού γαλουχήθηκαν με την ιδέα του αθλητισμού κι έκαναν τα πρώτα τους βήματα.

Αν δεν είχαν τα δυνατά τους χέρια θα τους ξαπόστελναν σαν αποδιοπομπαίους τράγους στον αγύριστο. Αν δεν τα κατάφερναν θα τους αποκαλούσαν Αλβανούς και με το τσιγκέλι πικραμένοι και αηδιασμένοι θα τους σπρώχνανε να δρασκελίσουν τη γαλάζια πόρτα των συνόρων της Κακκαβιάς - με την κατακραυγή και το ανάθεμα, αφού θα τους είχανε περιμαζώξει από κάποιο ντου στα στέκια της Ομόνοιας, της Βάθης και της πλατείας Εθνικής Αντίστασης, σε μία από κείνες τις λεγόμενες ηρωικές εκκαθαρίσεις τους, τις γνωστές σαν σκούπα.

Στον Κάχι, στον Πύρρο, αλλά και στ' άλλα παιδιά δίνουμε την προτροπή μας να αγωνίζονται και την ευχή τα μετάλλιά τους να είναι πάντα από χρυσάφι.