Ενα - ένα, προκειμένου να αποφύγει τη μετωπική αναμέτρηση με τους εργαζόμενους, ανοίγει τα μέτωπα των διαρθρωτικών αλλαγών η κυβέρνηση Καραμανλή.

Κυρίαρχος στόχος, τον οποίο υπηρετούν όλες οι «αλλαγές» σε επιμέρους εργασιακούς χώρους και κλάδους, είναι η παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και η ανατροπή των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, καθώς έτσι, σύμφωνα με τη λογική των γαλάζιων κυβερνώντων, θα μειωθεί το «εργατικό κόστος» και θα αυξηθεί η «ανταγωνιστικότητα». Ακόμα και το ξεπούλημα των ΔΕΚΟ έχει συνδεθεί άρρηκτα με την «απορύθμιση» των εργασιακών σχέσεων, ώστε να γίνουν πιο ελκυστικές στους «στρατηγικούς επενδυτές».

Σε κάθε περίπτωση η επιβολή των «διαρθρωτικών αλλαγών» είναι ο μοναδικός σχεδόν στόχος των επόμενων μηνών και σε αυτόν συγκεντρώνει όλες τις δυνάμεις της, προκειμένου να πείσει τα μεγάλα αφεντικά ότι είναι πιο αποτελεσματικός διαχειριστής των συμφερόντων της άρχουσας τάξης. «Πρώτο μέλημα της κυβέρνησης είναι οι διαρθρωτικές αλλαγές», επανέλαβε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, συμπληρώνοντας ότι «ο ανασχηματισμός είναι δευτερεύον».

Στην κυβερνητική τακτική για την επιβολή των διαρθρωτικών αλλαγών, δύο είναι οι παράγοντες που έχουν μεγάλη σημασία.

Πρώτον, να μην ανοίγουν «τυφλά και πολλαπλά μέτωπα», αλλά ένα - ένα ώστε οι τυχόν αντιδράσεις να είναι «περιορισμένες και ελεγχόμενες» και έτσι να αποφευχθεί μια γενικευμένη αναμέτρηση με τους εργαζόμενους. Πρόκειται για εφαρμογή της δοκιμασμένης τακτικής του «διαίρει και βασίλευε». Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Θ. Ρουσόπουλος επέμενε και χτες ότι η επαίσχυντη συμφωνία στον ΟΤΕ είναι «αυτόνομη περίπτωση» και δεν αποτελεί πρόκριμα για τις άλλες ΔΕΚΟ(!). Παράλληλα αποφεύγει να δημοσιοποιεί τα συγκεκριμένα σχέδια για το «επόμενο βήμα» και προτιμά να επιδεικνύει την «αποφασιστικότητά» της να προχωρήσει ακόμα και αν δεν υπάρχει συναίνεση των εργαζομένων. Για παράδειγμα, ούτε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος θέλησε να μιλήσει πιο συγκεκριμένα για την αντεργατική ρύθμιση αναφορικά με το ασφαλιστικό των τραπεζών. «Οταν έρθει η ώρα θα το συζητήσουμε - όχι ακόμα» ήταν η απάντηση που έδωσε στην ερώτηση του «Ρ» για την πρόθεση της κυβέρνησης να αναλάβει τα ασφαλιστικά βάρη των ιδιωτικών τραπεζών. Την ίδια στιγμή όμως υπερασπίστηκε τη «διαρθρωτική αλλαγή» της αύξησης των ορίων ηλικίας και της μείωσης των συντάξεων για τους τραπεζοϋπάλληλους μετά το 1992 λέγοντας ότι «από το 1992 έως σήμερα δεν είναι ούτε 12 χρόνια καλά - καλά δουλιάς», εννοώντας ότι οι εργαζόμενοι αυτοί δεν έχουν «ώριμα ασφαλιστικά δικαιώματα»(!). Ομως η κυβέρνηση έχει αποφασίσει και δρομολογεί το αμέσως επόμενο διάστημα τη σύγκλιση των όρων απασχόλησης του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα, τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου στον ιδιωτικό τομέα, ενώ δεν θα ξεφύγουν ούτε οι «μόνιμοι» δημόσιοι υπάλληλοι αφού ετοιμάζεται το ενιαίο μισθολόγιο.

Δεύτερον, να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τη συναίνεση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, η οποία τάσσεται ανεπιφύλακτα υπέρ των «διαρθρωτικών αλλαγών». Στόχος, να ενισχύσει την προπαγανδιστική της θέση ότι η πολιτική της συναντά την αποδοχή της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών και ότι οι αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις» δεν είναι παρά «αναπόφευκτες λύσεις σε οξυμένα προβλήματα». Το Μέγαρο Μαξίμου με το ζόρι κρύβει την ικανοποίησή του για την ένθερμη υποστήριξη του Γ. Παπανδρέου. Το μόνο που δεν ανέχεται είναι ότι επιχειρεί να μειώσει την αποφασιστικότητα και την τόλμη της κυβέρνησης. «Εντρυφώντας στα εσωκομματικά του ζητήματα - τα οποία είναι πολλά από ό,τι διαβάζω - ο κ. Παπανδρέου δεν έχει προλάβει να διαπιστώσει τις πραγματικά μεγάλες τομές που έχουν γίνει», ήταν η απάντηση του Θ. Ρουσόπουλου όταν κλήθηκε να σχολιάσει την άποψη του προέδρου του ΠΑΣΟΚ (στο «Εθνος της Κυριακής») ότι η κυβέρνηση δεν κάνει «σοβαρές μεταρρυθμίσεις», αφού ακόμα και η άρση της μονιμότητας έγινε επί των ημερών του ΠΑΣΟΚ με τις ιδιωτικοποιήσεις που έκανε τότε!

Μεγάλη σημασία αποδίδει επίσης η κυβέρνηση στο να «αποφορτίζει» από ιδεολογικό και πολιτικό περιεχόμενο τις προωθούμενες «διαρθρωτικές αλλαγές». Οι βαθιά νεοφιλελεύθερες και αντιδραστικές «αλλαγές» επιχειρείται να πλασαριστούν ως οι μόνες ρεαλιστικές λύσεις που επιβάλλονται «εκ των πραγμάτων». «Σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαίο να βρεθούν λύσεις», έδωσε το στίγμα ο Θ. Ρουσόπουλος και συμπλήρωσε: «Και αυτές οι λύσεις δε γίνονται γιατί μια κυβέρνηση θέλει αίφνης να κάνει κάτι, γίνονται διότι μια κυβέρνηση οφείλει να κάνει κάτι από τη στιγμή που έχουν συσσωρευτεί προβλήματα πολλών ετών, τα οποία μετακυλίονται στις επόμενες γενιές».

Προκειμένου να καταδείξουν την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να επιβάλει, βάσει σχεδίου, μέσα στο καλοκαίρι το πρώτο κύμα των αντεργατικών μέτρων, στο Μέγαρο Μαξίμου επικαλούνται δημοσκοπήσεις σύμφωνα με τις οποίες οι κυβερνητικές επιλογές (π.χ. στον ΟΤΕ) συναντούν την «αποδοχή της κοινωνίας». «Οταν τολμάμε σε μεταρρυθμίσεις, ασφαλώς ο λαός επιδοκιμάζει αυτές τις πολιτικές. Οταν άλλωστε, ό ίδιος ο κόσμος μας ψήφισε για να κάνουμε τομές και ρήξεις και όχι απλή διαχείριση», δήλωσε χαρακτηριστικά ο υπουργός Μεταφορών Μιχ. Λιάπης.

Ως σαφή ένδειξη της αποφασιστικότητας θεωρείται και η απόφαση του Κ. Καραμανλή «να μην κάνει διακοπές» το καλοκαίρι, αφιερώνοντας όλες τις δυνάμεις του στην κατεδάφιση των εργατικών δικαιωμάτων...

Την ίδια στιγμή, στη Ρηγίλλης μελετώνται σενάρια για αποχώρηση της ΔΑΚΕ από το προεδρείο της ΓΣΕΕ στην περίπτωση που η ΠΑΣΚΕ επιμείνει «μέχρι τέλους» να αντιδρά στα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης. Πληροφορίες αναφέρουν ότι το ενδεχόμενο αυτό έχει συζητηθεί σε εσωκομματικές συσκέψεις στη ΝΔ ως ένα μέσο πίεσης προς τους «πράσινους» συνδικαλιστές, να κατεβάσουν τους τόνους και «να συμπεριφερθούν με υπευθυνότητα», όπως άλλωστε έπραξε και η ΔΑΚΕ επί των κυβερνήσεων Σημίτη.