ΠΡΟΦΑΝΩΣ, μετά το γαλλικό «non» και το ολλανδικό «nee», ένα νέο «no», βρετανικό τη φορά αυτή, θα τους έπεφτε κάπως βαρύ. Οπότε, για την ώρα, η διενέργεια δημοψηφίσματος για την έγκριση της συνθήκης του «ευρωσυντάγματος» (επρόκειτο να γίνει του χρόνου την άνοιξη) «παγώνει»!

Πώς δικαιολόγησε την απόφαση αυτή του Τόνι Μπλερ ο Βρετανός υφυπουργός Τζακ Στρο, ο οποίος και την ανακοίνωσε; Απλούστατα ...δεν τη δικαιολόγησε. Ετσι είναι, γιατί έτσι θέλουμε.

Φαίνεται πως θεωρούν ότι οι ...πολλές πολλές συζητήσεις και δικαιολογίες γι' αυτά τα θέματα δεν τους βγαίνουν σε καλό. Οταν συζητείται κάτι, σημαίνει ότι ο κόσμος ενημερώνεται. Κι όταν ενημερώνεται, αντιδρά, καταψηφίζει και αμφισβητεί.

Αραγε, τι άλλο πρέπει να γίνει, για να αποδειχτεί περίτρανα ότι το μόρφωμα αυτό που λέγεται «Ευρωπαϊκή Ενωση» ουδεμία σχέση έχει με τις ανάγκες, τις ανησυχίες και τη γνώμη των λαών αυτής της ηπείρου;

ΟΧΙ ΠΩΣ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ και κάτι καλύτερο από τις ανακοινώσεις του Αδάμ Ρεγκούζα, σχετικά με τα φορολογικά έσοδα. Αύξηση, λέει, θέλει και μάλιστα πάνω από 10% για να ...ισορροπήσουν τα κρατικά ταμεία.

Μάλλον τώρα δε θα γκρίνιαζαν έτσι, αν δεν είχαν μειώσει τη φορολογία των ανωνύμων εταιριών και αν δεν «έκοβαν» τους φόρους από τις μεταβιβάσεις περιουσιακών στοιχείων των εφοπλιστών και από τις συγχωνεύσεις επιχειρήσεων.

Με δεδομένο, λοιπόν, ότι όλοι οι παραπάνω δεν πληρώνουν, είναι προφανές ότι ο δυστυχής που θέλει να μεταβιβάσει ένα οικοπεδάκι ή ένα διαμέρισμα, ο μικρομαγαζάτορας που θα του κάνουν έλεγχο και ο αγρότης που είχε πάλι φέτος ζημιές, πρέπει να ...καλύψουν τα κενά.

Κατά τα άλλα, η ελληνική οικονομία «τακτοποιείται», όπως μας έλεγαν προεκλογικά, και «νοικοκυρεύεται». Κι αν δε γίνει, έχουν στην εφεδρεία και συμπληρωματικά μέτρα, όπως είπε ο Γ. Αλογοσκούφης. Πάντα, βέβαια, σε βάρος των εργαζομένων...