Αφού ο κ. Παπανδρέου συμφώνησε με τον κ. Καραμανλή για τις λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές, βλέπε κατάργηση της μονιμότητας, και αφού ο κ. Καραμανλής συμφώνησε με τον κ. Παπανδρέου ότι υπάρχει αναρχία στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, δηλαδή θα μειώσουν τις συντάξεις και θα αυξήσουν τα όρια ηλικίας για σύνταξη, μαζί θα τα κάνουν αυτά,

*

μετά ο κ. Παπανδρέου ...μέμφθηκε τον κ. Καραμανλή και ο κ. Καραμανλής ...μέμφθηκε τον κ. Παπανδρέου!

***

Κάποιοι στα ΜΜΕ θέλουν να παρουσιάσουν την εν λόγω παράσταση σαν «ενδιαφέρουσα». Και, όντως, είναι. Αλλά μόνο από την άποψη της κοροϊδίας, του εμπαιγμού, της απάτης και της παρακμιακής ηθικής, που εκπέμπει ο θίασος του δικομματισμού.

Αν, λοιπόν, η πολιτική έχει αξία από τη σκοπιά του πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει κάποιος, του πόσα ψέματα μπορεί να πει και να τα κάνει να φαίνονται σαν «αλήθειες», τότε, ναι, η παράσταση στη Βουλή ήταν «ενδιαφέρουσα». Να κάνουμε και μια πρόβλεψη; Οι πρωταγωνιστές της παράστασης (και, φυσικά, οι χειροκροτητές τους) μπορούν να πέσουν ακόμα πιο χαμηλά...