Δουλιά μέχρι και 13 ώρες τη μέρα και έως 55 ώρες τη βδομάδα, αρκεί ο μέσος ετήσιος όρος να μην υπερβαίνει τις 48 ώρες ανά βδομάδα. Επαναφέρεται, επίσης, η λογική της «ενεργού» και «ανενεργού» περιόδου του χρόνου εργασίας και, βέβαια, το δικαίωμα του εργοδότη να μην πληρώνει το χρόνο που θεωρεί «ανενεργό». Αυτά είναι τα βασικά σημεία της τελικής και λίγο τροποποιημένης πρότασης της Κομισιόν, σχετικά με την «οργάνωση του χρόνου εργασίας». Τα επόμενα βήματα είναι η συζήτηση της πρότασης αυτής στο Ευρωενωσιακό Συμβούλιο υπουργών Απασχόλησης και το Ευρωκοινοβούλιο και εφόσον υπάρξει η αναμενόμενη συμφωνία θα ακολουθήσει η νομοθετική υλοποίησή της από τα κράτη - μέλη.

Η μόνη διαφορά από την προηγούμενη σχετική πρόταση της Κομισιόν είναι η μείωση του μέγιστου εβδομαδιαίου ωραρίου. Στην πρώτη ήταν 65 ώρες. Τώρα, έγινε 55. Ετσι κι αλλιώς, όμως, τα βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα της σταθερής ημερήσιας δουλιάς (8ωρο, υπερωρίες, ύψος μισθού ή μεροκάματου κλπ.), όπως τη γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, δέχονται ολομέτωπη επίθεση. Και μαζί τους, το μέχρι σήμερα επίπεδο και συνθήκες ζωής όλων των εργαζομένων. Και μόνο να σκεφτεί κάποιος ότι μπορεί να δουλεύει για ένα - δυο μήνες με 10 ή 12 ώρες τη μέρα και 55 ώρες τη βδομάδα, τους επόμενους με 6-7 ώρες τη μέρα και 35 τη βδομάδα και, εκτός αυτών, να αμείβεται με αρκετά μικρότερο μισθό απ' ό,τι σήμερα, είναι αρκετό.