Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ

Εσύ ξέρεις ότι σήμερα, την ώρα που θα πέφτεις από τα πόδια σου πίσω απ' τον πάγκο στο εμπορομάγαζο, την ώρα που θα σου πει το αφεντικό ότι θα μείνεις ως αργά στη δουλιά, μέχρι πραγματικής τελικής πτώσεως, οι μόνοι που θα διαδηλώνουν ήδη μαζί σου θα είναι τα ταξικά αδέρφια σου.

Εσύ ξέρεις, πως όταν ο Παπανδρέου ανακαλύπτει την «ταξική πολιτική» το ενδιαφέρον του δεν είναι για σένα, αλλά για την αύξηση των κερδών της τάξης που υπηρετεί κι αυτή δεν είναι η εργατική τάξη.

Εσύ ξέρεις, πρέπει ήδη να έχεις μάθει, ότι σ' αυτό το τσίρκο, όπου ΠΑΣΟΚ και ΝΔ εναλλάσσονται στους ρόλους, δεν έχεις θέση.

Οποιος θέλει να παλέψει για την εργατική τάξη, μαζί της, ιδού η Ρόδος: Στα εμπορομάγαζα που αρχίζουν να πέφτουν σαν τα κοτόπουλα οι υπάλληλοι. Στα εργοστάσια που βάζουν λουκέτο αφού καταλήστεψαν εργάτες και δημόσιο χρήμα.

Βέβαια, το λαϊκό κίνημα στη χώρα μας, δεν είναι ακόμα σε θέση να διακηρύξει αποφασιστικά όπως οι Βολιβιανοί ότι «ήρθε η ώρα να πάρουμε την πολιτική εξουσία, να γίνει πόλεμος με όποιο κόστος». Αλλά, ας μη ξεφεύγει της προσοχής η ευθύτητα με την οποία πρέπει τελικά να διακηρύσσεται η λύση. Αρκετά με το παζάρι που σπρώχνει εργάτες ενάντια σ' εργάτες. Αρκετά και με το «δημοκρατικό διάλογο» για τη διαχείριση της μιζέριας.

Οσο, λοιπόν, αυτοί θα επιχειρούν να γανώσουν το μυαλό του λαού με πράγματα που έρχονται σε κατάφωρη αντίθεση με τη ζωή που βιώνουν οι άνθρωποι, εμείς λέμε να συνεχίσουμε το δρόμο μας... στο δρόμο!

Ενδιάμεσα, αύριο, στις Κορυσχάδες, μια στάση, εκεί όπου φύτρα μιας λαϊκής εξουσίας κάρπισαν κι άφησαν πίσω σημαντική παρακαταθήκη για το πώς όταν ο λαός θέλει μπορεί.