ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΗΠΑ: «Το Κογκρέσο θα έπρεπε να αυξήσει το κατώτατο όριο συνταξιοδότησης στην ηλικία των 65 ετών. Θα έπρεπε, επίσης, να αυξήσει την προβλεπόμενη ηλικία συνταξιοδότησης για όσους γεννήθηκαν μετά το 1960 από το προβλεπόμενο 67ο έτος στο 70ό έτος με ταχύτερους ρυθμούς. Αναπόφευκτα η αύξηση των ορίων ηλικίας θα έχει πολιτικό κόστος» (το άρθρο στους «Financial Times» /«ΗΜΕΡΗΣΙΑ»).

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ: «Το χάσμα ανάμεσα στα εισοδήματα των πλουσίων και των υπολοίπων αμερικανών έχει ανοίξει τόσο πολύ και διευρύνεται με τόση ταχύτητα, που θα μπορούσε να απειλήσει τη σταθερότητα της δημοκρατίας και του καπιταλισμού. Ποιοι τα λένε αυτά; Τίποτα αριστεροί; Ασφαλώς και αυτοί. Ομως πρώτος τα είπε ένας υπέρμαχος της ελεύθερης αγοράς, ο πρόεδρος της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας (...) το αφεντικό ανακοίνωσε πως το 80% των εργαζομένων δεν είδαν καμιά αύξηση στα εισοδήματά τους. Το αποτέλεσμα είναι μια σημαντική εισοδηματική απόκλιση μεταξύ των εργαζομένων (...) πρόσφατα στοιχεία από το γραφείο προϋπολογισμού του Κογκρέσου δείχνουν πως το 1% των πλουσιοτέρων αμερικανών έλαβε το 11,4% του καθαρού εθνικού εισοδήματος το 2002 (...) στο τέλος της ανακοίνωσής του ο Αλαν Γκρίνσπαν καταλήγει στο συμπέρασμα πως η αμερικανική οικονομία πηγαίνει καλά» (ο Ρ. Βρανάς στα «ΝΕΑ»).

Ο ΣΚΥΛΟΣ ΚΑΙ Η ΠΙΤΑ: «Ολοι μας αντιμετωπίζουμε την ίδια πρόκληση: πώς να χειριστούμε τις σύγχρονες διεθνείς συνθήκες με τρόπο που να εξασφαλίζει και ανταγωνιστική οικονομία και μια δίκαιη κοινωνία. Ο κοινός παράγοντας που συνδέει και τις δύο αυτές επιδιώξεις είναι η δημιουργία θέσεων εργασίας: Οπως έχει τονίσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η καταπολέμηση της ανεργίας είναι το ισχυρότερο όπλο μας για την καταπολέμηση της φτώχειας. Το ζήτημα δεν είναι να βρούμε μια και μοναδική συνταγή αδιαφορώντας για τις παραδόσεις κάθε κράτους - μέλους. Πρέπει όμως η ΕΕ να δημιουργήσει ένα πλαίσιο για την ανάπτυξη εθνικών στρατηγικών» (O Αγγλος πρέσβης στην Ελλάδα Simon Gass / «ΤΟ ΒΗΜΑ»).