Κυβέρνηση, επιχειρηματίες και ικανός αριθμός τεχνοκρατών επιδίδονται αυτό το διάστημα σε ένα παρατεταμένο χειροκρότημα, επειδή ολοκληρώνονται οι θεσμικές εκκρεμότητες για την «απελευθέρωση» της αγοράς Ενέργειας. Μετά τους «Κώδικες» που ενέκρινε το υπουργείο Ανάπτυξης για την ηλεκτροπαραγωγή, θα ακολουθήσει σύντομα η κατάθεση νομοσχεδίου για την «απελευθέρωση» της αγοράς φυσικού αερίου. Η αγορά Ενέργειας στην Ευρώπη έχει να κάνει με δισεκατομμύρια ευρώ και το μεγάλο κεφάλαιο επιδιώκει να εμπλακεί στην πλήρη εμπορευματοποίηση της Ενέργειας με χαριστικές ρυθμίσεις εισόδου, εκμετάλλευση των δημόσιων υποδομών, υπέρογκο κέρδος σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, προκειμένου να βγει κερδισμένο γρήγορα, εύκολα και, τελικά, χωρίς να βάλει λεπτό από την τσέπη του. Ο Μ. Παπαδόπουλος, υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ, μίλησε για το θέμα την περασμένη βδομάδα στην Πτολεμαΐδα, σε εκδήλωση της Κομματικής Οργάνωσης ΔΕΗ του ΚΚΕ. Σημεία της τοποθέτησής του παρουσιάζει σήμερα ο «Ρ».

Αναφερόμενος στη στάση του Κόμματος την περίοδο που δρομολογήθηκε η «απελευθέρωση», ο Μ. Παπαδόπουλος τόνισε ότι «το ΚΚΕ τόλμησε να πάει κόντρα στο ρεύμα και να θέσει στρατηγικά ερωτήματα στον ελληνικό λαό. Θέσαμε το ζήτημα εάν η Ενέργεια πρέπει να αποτελεί εμπόρευμα ή αντίθετα κοινωνικό αγαθό, όπως εμείς υποστηρίζουμε. Ανοίξαμε τη συζήτηση με τους εργαζόμενους σχετικά με τους πολιτικούς όρους που μπορούν να διασφαλίσουν την ικανοποίηση των αναγκών τους (για φτηνή λαϊκή κατανάλωση, ασφάλεια της εργασίας, μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, προστασία του περιβάλλοντος κλπ.) στο σύνολό τους, δηλαδή συνδυασμένη ικανοποίηση και όχι αποσπασματική».

Επισημαίνοντας ότι η «απελευθέρωση» έχει άμεση σχέση με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ για την ελεύθερη κίνηση του κεφαλαίου, αλλά και ότι αποτελεί συστατικό στοιχείο της στρατηγικής της Λισαβόνας για αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, ο Μ. Παπαδόπουλος αναφέρθηκε σε ορισμένους «μύθους» της:

«Σύμφωνα με την αστική προπαγάνδα, η "απελευθέρωση" οδηγεί στον τερματισμό της άρσης του σπάταλου και αντιπαραγωγικού κρατικού μονοπωλίου, στον ελεύθερο ανταγωνισμό πολλών επιχειρήσεων και στην "απελευθέρωση" κρατικών πόρων προς όφελος των λαϊκών αναγκών. Μια απλή ανάγνωση των στοιχείων των σχετικών εξελίξεων στην ΕΕ αρκεί για να αποκαλυφθεί η πραγματικότητα. Η κυβερνητική πολιτική και η κρατική χρηματοδότηση συνεχίζει με νέους τρόπους να στηρίζει την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων και επιταχύνει τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση κεφαλαίου στον τομέα της Ενέργειας.

Αντί του "ελεύθερου ανταγωνισμού" πολλών επιχειρήσεων, έχουμε τον αυξανόμενο έλεγχο της σχετικής αγοράς από μια φούχτα μονοπωλιακούς ομίλους. Οι 5 ισχυρότεροι όμιλοι (EdF, RWE, EON, ENEL, Vattenfall) κατέλαβαν ήδη το 2002 το 55% της αγοράς της ΕΕ - 15, έναντι 49% που κατείχαν το 1998. Μέσα από ένα κύμα συγχωνεύσεων και εξαγορών, μειώθηκε δραματικά ο αριθμός και αυξήθηκε το κεφάλαιο των ιδιωτικών επιχειρήσεων που δρουν στην απελευθερωμένη αγορά της Γερμανίας και της Βρετανίας».

Ωστόσο, όπως υπογράμμισε ο ομιλητής, το κράτος είχε ενεργό συμμετοχή στο θέμα του ...«ελεύθερου ανταγωνισμού»: «Το κράτος αναλαμβάνει τη στήριξη της ιδιωτικής δραστηριότητας με πολλούς τρόπους πέρα απ' την άρση του κρατικού μονοπωλίου στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας και τη χορήγηση αδειών ηλεκτροπαραγωγής και προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας μέσω εισαγωγών - εξαγωγών». Γι' αυτό και «ο αναπτυξιακός νόμος της κυβέρνησης της ΝΔ διασφαλίζει στους ιδιώτες επενδυτές στις ΑΠΕ κρατική επιχορήγηση κατά 30 - 55% της επένδυσης ή φοροαπαλλαγές των κερδών για μια δεκαετία, που μπορεί να φτάσουν και το 100% της επένδυσης».

«Την κορυφαία απόδειξη ότι η "απελευθέρωση" ισοδυναμεί με κρατική διασφάλιση της κερδοφορίας των ιδιωτικών ομίλων, που επενδύουν στον ενεργειακό τομέα, αποτελεί όμως η πρόσφατη υπουργική απόφαση, σχετικά με τους Κώδικες Διαχείρισης του Συστήματος Συναλλαγών Ηλεκτρικής Ενέργειας, σύμφωνα με τους οποίους ιδρύεται μια ημερήσια χονδρεμπορική αγορά ενέργειας και μια αγορά μακροχρόνιας επάρκειας ισχύος». Η κυβέρνηση φρόντισε για την πλήρη διασφάλιση των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου μέσα από αυτήν τη διαδικασία: «Συγκεκριμένα, όταν οι πωλήσεις των ιδιωτικών σταθμών παραγωγής δεν καλύπτουν το ετήσιο ποσοστό απόσβεσης του κεφαλαίου της επένδυσης, ο ΔΕΣΜΗΕ θα καλύπτει στο τέλος του έτους τη διαφορά, προαγοράζοντας απ' τους ιδιώτες μακροχρόνια Πιστοποιητικά Διαθεσιμότητας Ισχύος. Σημαντικά θα μειωθεί η προβλεπόμενη επιβάρυνση των ιδιωτικών ομίλων για τη συντήρηση του δικτύου μεταφοράς. Το λαϊκό νοικοκυριό θα κληθεί να σηκώσει όλα τα πρόσθετα βάρη».