Το κόστος αυτής της λοβιτούρας, γιατί περί αυτού πρόκειται, μεταφράζεται ως εξής:

-- Αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για άντρες (μέχρι 7 χρόνια) και γυναίκες (μέχρι και 17 χρόνια), μέσα από την κατάργηση των προσυνταξιοδοτικών καθεστώτων που κατοχύρωναν τα ειδικά τους ταμεία.

-- Δραστική μείωση του ύψους των συντάξεων, έως και 20 ποσοστιαίες μονάδες.

-- Συρρίκνωση των συντάξεων που ήδη απονέμονται, καθώς με την υπαγωγή των σημερινών συνταξιούχων στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, το ύψος των ετήσιων αυξήσεων περνά αποκλειστικά στην κυβέρνηση.

-- Το ΙΚΑ, επιβαρύνεται με νέα βάρη και υποχρεώσεις που κανονικά ανήκουν στις τράπεζες, ενώ στον αντίποδα μειώνονται και οι ασφαλιστικές εισφορές των τραπεζών. Η μείωση αυτή σε ορισμένες τράπεζες φτάνει μέχρι 50%.

-- Διατηρούνται και διευρύνονται οι διαχωρισμοί των εργαζομένων, ανάλογα με το χρόνο ένταξης στην εργασία τους.

-- Επιχειρείται η κατάργηση όλων των επικουρικών ταμείων των τραπεζοϋπαλλήλων και μέσω αυτής η αντίστοιχη μείωση των επικουρικών συντάξεων.

Το αντιασφαλιστικό μοντέλο, στις τράπεζες που προωθεί για ψήφιση η κυβέρνηση της ΝΔ, βασίζεται στους προηγούμενους αντιασφαλιστικούς νόμους. Ειδικότερα για την υπαγωγή των ειδικών ταμείων στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, αποτελεί εξειδίκευση του νόμου 3029, που ψήφισε πριν τρία χρόνια το ΠΑΣΟΚ.

Το Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Τραπεζοϋπαλλήλων (ΕΤΑΤ), το οποίο η κυβέρνηση παρουσιάζει ως ένα «ταμείο» μέσα από το οποίο δήθεν θα εξασφαλιστούν τα μετέωρα δικαιώματα των τραπεζοϋπαλλήλων πριν το 1993, ούτε «Ταμείο» είναι, ούτε πολύ περισσότερο διασφαλίζει κανέναν. Είναι ένα «ταμείο μαϊμού» και αυτό προσωρινό, για να εξασφαλιστεί - για λογαριασμό των τραπεζιτών - η κατάργηση των επικουρικών ταμείων.

Σε δεινή θέση θα περιέλθει το ΙΚΑ, του οποίου ο κλάδος σύνταξης ήδη εμφανίζει ελλείμματα. Τώρα αποδεικνύεται περίτρανα ότι η χρηματοδότηση του 1% του ΑΕΠ, που επέβαλε το ΠΑΣΟΚ, δε φτάνει για τις τρέχουσες ανάγκες του ΙΚΑ, πολύ περισσότερο δε δημιουργεί ούτε ένα ευρώ αποθεματικών. Η ένταξη των ταμείων των τραπεζοϋπαλλήλων, καθώς και των άλλων ειδικών ταμείων των ΔΕΚΟ στο ΙΚΑ, με τους όρους που μεθοδεύεται, θα τινάξει στον αέρα το μεγαλύτερο ασφαλιστικό Οργανισμό της χώρας.

Είναι λοιπόν ψευδαίσθηση ότι μέσα σε ένα τέτοιο ταμείο, θα κατοχυρωθούν τα ασφαλιστικά δικαιώματα των 100.000 τραπεζοϋπαλλήλων και συνταξιούχων. Οπως είναι ψευδαίσθηση να πιστέψουν τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης, ότι δήθεν δε θίγονται οι εργαζόμενοι πριν το 1993. Η επιχείρηση άλωσης των ασφαλιστικών ταμείων των τραπεζοϋπαλλήλων τους θίγει όλους. Και όχι μόνο αυτούς. Το μάρμαρο θα πληρώσουν και οι ασφαλισμένοι του ΙΚΑ, καθώς η επιβάρυνσή του, προδιαγράφει με μαθηματική ακρίβεια, ένα νέο κύκλο αντιασφαλιστικής επίθεσης.

Και βέβαια η «λύση» του προβλήματος δε βρίσκεται στην εφαρμογή του νόμου Ρέππα (3029), όπως επιζητεί η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και της ΟΤΟΕ, καθώς τα σημερινά αντιασφαλιστικά μέτρα οικοδομούνται ακριβώς πάνω σε αυτόν το νόμο. Εξόχως επικίνδυνη άλλωστε για το σύνολο των εργαζομένων, είναι και η θέση της κυβέρνησης, όπως διατυπώνεται στην Εισηγητική Εκθεση του εν λόγω νομοθετήματος, που κατατέθηκε προχτές Παρασκευή στη Βουλή για τη: «Μετεξέλιξη του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και του ΕΤΕΑΜ σε ένα και μοναδικό ταμείο κύριας και επικουρικής ασφάλισης αντίστοιχα των απασχολούμενων με σχέση εξαρτημένης εργασίας στη χώρα μας». Πράγμα που σημαίνει ότι σειρά παίρνουν όλα τα ταμεία κύριας αλλά και επικουρικής σύνταξης. Η θέση αυτή προδιαγράφει νέες ασφαλιστικές παρεμβάσεις σε όλα τα ταμεία που μέχρι στιγμής είναι εκτός ΙΚΑ. Η ισοπέδωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και για τις υπόλοιπες κατηγορίες και κλάδους, στα κατώτερα επίπεδα που έχουν σπρώξει σήμερα τους συνταξιούχους του ΙΚΑ, είναι προ των πυλών.