Σήμερα διεξάγεται στη Γερμανία ο τελικός του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών μεταξύ των ομάδων της Βραζιλίας και της Αργεντινής. Πρόπερσι, τέτοιες μέρες, στην ίδια ακριβώς διοργάνωση, ένας ποδοσφαιριστής του Καμερούν, ο Φόε, ξεψυχούσε μέσα στο γήπεδο. Η αιτία που ανακοινώθηκε για το θάνατό του (ανεύρυσμα αορτής) δεν ήταν αρκετή για να κοπάσουν οι ψίθυροι...

Ενα χρόνο πριν από το τραγικό συμβάν με θύμα τον Φόε, μιλώντας για τις συνθήκες που επικρατούν πλέον σε επίπεδο επαγγελματικού ποδοσφαίρου (και δη πρωταθλητισμού) σε παγκόσμιο επίπεδο, ο μεγάλος άσος της Εθνικής Βραζιλίας και νυν παίκτης του Ολυμπιακού, ο Ριβάλντο, είχε πει: «Κάποια στιγμή θα υπάρξει νεκρός ποδοσφαιριστής μέσα στο γήπεδο»!

Ο Ριβάλντο αναφερόταν στην καταπόνηση του ανθρώπου - ποδοσφαιριστή, που, για να αντεπεξέλθει στο σημερινό ποδοσφαιρικό μοντέλο, για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των αφεντικών του (ομάδα, ΟΥΕΦΑ, ΦΙΦΑ, πολυεθνικές αθλητικών ειδών, τηλεοπτικά δίκτυα, διαφημιστικές εταιρίες κλπ.) και να δίνει πάνω από 70 - 80 αγώνες το χρόνο, καλείται να μεταβληθεί σε «βιονικό» άνθρωπο. Για να γίνεις «βιονικός», όμως, δεν αρκεί η προπόνηση. Με την προπόνηση, μπορείς να γίνεις έως και σπουδαίος ποδοσφαιριστής - αθλητής, αλλά όχι «βιονικός». Οι ανθρώπινες δυνάμεις έχουν όρια. Αυτήν την «ατέλεια» της ανθρώπινης φύσης έρχεται να καλύψει η βιομηχανία των αναβολικών...

Πρόκειται για μια βιομηχανία, που έχει γίνει πια αναπόσπαστο μέρος του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και, συνολικά, του αθλητισμού. Το τίμημα, όμως, είναι βαρύ. Πολύ περισσότερο, που το κυρίαρχο μοντέλο της αγοράς γεννά και στον αθλητισμό την «ιδεολογία», που θέλει «πάση θυσία το πρωτάθλημα». Μετά έρχονται τα δάκρυα. Οπως εκείνα τα δάκρυα των ταγών μας, για το γεγονός ότι μόλις πρόσφατα εντοπίστηκε κρούσμα ντόπινγκ στην Ελλάδα ακόμα και στο επίπεδο του σχολικού πρωταθλήματος κολύμβησης. Μόνο που είναι «κροκοδείλια»...