Κουβέντα δε λένε βέβαια για το υπάρχον άθλιο απελευθερωμένο ωράριο, στο οποίο έβαλαν την υπογραφή τους το 1997, ξεπουλώντας τον αγώνα των εργαζομένων! Κουβέντα για το γεγονός ότι, προκειμένου να κλείσουν αυτήν τη συμφωνία, παζάρευαν στα τραπέζια του «κοινωνικού διαλόγου» πόσο παραπάνω θα ξεζουμιστεί ο εργαζόμενος. Κουβέντα για το ότι όλα αυτά τα χρόνια καταδίκασαν και συνεχίζουν να καταδικάζουν τους εργαζόμενους στη μερική απασχόληση, στο ωρομίσθιο, στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, στους μισθούς πείνας, στην εξαντλητική δουλιά.

Κρύβουν επιμελώς ότι την ίδια στιγμή που στα λόγια το παίζουν «αγωνιστές», για να μπερδέψουν τους εργαζόμενους, σε κείμενο θέσεών τους, προς τον υφυπουργό Ανάπτυξης, υπερασπίζονται το σημερινό ωράριο, γιατί «είναι προϊόν συμφωνίας κοινωνικού διαλόγου» και αποτελεί «σημείο ισορροπίας των αναγκών των επιχειρήσεων, των εργαζομένων και των καταναλωτών»!